Wat je gaat lezen heeft een parallel met de echte hel waarin jij en je kinderen leven. Dat spijt ons, en we willen daar iets aan doen.
Eerst leef je in een periode van ontkenning.
Plots dringt bepaalde informatie tot je door en heb je een aha-moment.
Je beseft dat je dissociatie hebt ervaren als één van de veel andere dingen. Dat dissociëren maakt dat je geen radicaal accepteren van de narcist in jouw relatie kunt toepassen.
Toch blijft het moeilijk te beseffen dat je te maken hebt met een complete en volslagen sociopaat en die net jij zo graag gezien hebt, en jouw kinderen samen met hem of haar hebt.
Je kinderen verzinnen niet alleen excuses voor de narcistische ouder.
Ze vertellen rare dingen zoals “Goede vaders slaan hun kinderen.” “De oppas slaapt in papa’s bed.” “Het is mijn schuld dat jullie niet meer samen zijn want ik was slecht.”
Een andere beschrijving, een nieuw verhaal kan precies dat “aha” moment zijn.
Het is niet duidelijk dat je hoort over het bestaan van cluster B-stoornissen, en echte verhalen. Dat kan je begrip aanwakkeren.
Maar dit blijven twijfelen aan wat je hebt meegemaakt is ook een symptoom van het misbruik en de traumabinding.
Dat je aan de ene kant beseft dat die persoon niet van je houdt, maar er ook bovendien naar verlangt is net het gevolg van het langdurig dicht bij samenzijn met een persoon met een persoonlijkheidsstoornis.
Dus klaarheid krijgen heeft meer te maken met je gevoel dan met je denken op een bepaald moment.
Je weet dat ze je misbruiken, en dit besef is zo pijnlijk:
Denk je dat je nog meer je best moet doen, en je in het belang van de kinderen moet samenblijven? Kun je een ziekelijk persoon verlaten? Zou je niet beter ingaan op al hun lage verlangens omdat je denkt dat ze dan de liefde zullen geven die je verdient?
Dit is een diep verdriet van nooit geaccepteerd geweest te zijn en zichzelf niet te hebben geaccepteerd dat als een filter over de gebeurtenissen hangt.
Maar er is mogelijkheid om de pijn sneller te verlichten.
Als je daaraan werkt krijg je minder en minder schrik om alle feiten op een rijtje te zetten. Daarna kun je enkele valse overtuigingen die je had vernietigen.
Je kunt die pijn verschuiven, beetje bij beetje en de plaatsen van pijn in je lichaam genezen met je onvoorwaardelijke aandacht, liefde en licht.
We noemen dat zelfpartner worden waardoor je minder en minder gedwongen wordt om op deze manier door te gaan. Er komt een moment dat je je kunt voorbereiden op het opbouwen van een nieuw leven zonder de narcist.
Eerst is het belangrijk om de werkelijkheid volledig onder ogen zien, zodat je je beslissing kan doorzetten en niet terugkomt op je stappen. Je inzichten hou je dagelijks bij in een dagboek of een audio.
Het is niet omdat je eigen problemen hebt dat die gaan verminderen door iemand te proberen te redden. Het is niet gemakkelijk om van jezelf te houden, je realiteit en die van een ander te zien in zijn verband. Ook de dynamiek in al die verhoudingen zien is niet gemakkelijk.
Het vergt ook moeite om je eigen oordeel te vertrouwen want dat is net wat de narcist met langdurige psychologische manipulatie heeft bewerkstelligd.
De onmogelijkheid van een gezonde langetermijnrelatie!
Volgens veel therapeuten en psychologen is een gezonde, functionele lange- termijn relatie gewoon niet mogelijk wanneer één partij lijdt aan een ‘Cluster-B’-persoonlijkheidsstoornis.
Met andere woorden, je kunt geen gezonde, functionele relatie hebben met iemand die niet in staat is om een gezonde, functionele relatie te hebben. Als je met één zo’n persoon te maken hebt, is het niet eens aan jou daar iets aan te doen!
Het ligt niet in jouw macht om de persoonlijkheid van een andere volwassene te veranderen.
Narcistisch misbruik is een veelvoorkomend gevolg van het proberen om gedurende lange tijd een gezonde, functionele relatie te hebben met een persoon met een persoonlijkheidsstoornis. Het is de reactie van een persoon op een hechte relatie met een narcist.
Een van de eerste stappen in herstel is radicale aanvaarding in jouw relatie van de realiteit van de situatie.
Helaas radicale aanvaarding in jouw relatie kun je verkeerd begrijpen en daarom verkeerd toepassen.
Deze verwarring kan het herstel belemmeren en het misbruik onnodig verlengen of zelfs verergeren.
Voordat je echter de schijnbare innerlijke toestand van iemand anders ‘radicaal accepteert’, moet je de aard van die toestand tot op zekere hoogte begrijpen.
Je hebt geen diagnose nodig
Hoewel een professionele diagnose de meest betrouwbare en nauwkeurige manier is om een persoonlijkheidsstoornis te identificeren, tonen onderzoeken aan dat de overgrote meerderheid van de mensen met een persoonlijkheidsstoornis nooit diagnose krijgen.
Bij gebrek aan een diagnose wordt een relatiepartner dan ook vaak aan zijn eigen oordeel overgelaten.
Hier zijn een paar tekenen die ik heb geïdentificeerd als indicatoren dat een relatiepartner mogelijk een persoonlijkheidsstoornis heeft.
1. Je merkt dat je hun eigen gedrag aan hen uitlegt.
Je zou kunnen zeggen: ‘Waarom zou je in vredesnaam denken dat dat goed is?’ Ze lijken niet te begrijpen waarom wat ze doen niet werkt, waarom het pijnlijk is of waarom volwassenen niet zo handelen.
Je voelt je een ouder met een overwoekerd, ongehoorzaam, woedend kind dat nooit lijkt te leren ‘goed te handelen’ of zelfs maar waarom het ertoe doet om juist te handelen.
2. Je merkt dat je hen een logische redenering uitlegt.
Je zou kunnen zeggen: ‘Nee, dit is niet waar. Als dit niet waar is, kan dat ook niet waar zijn! ‘
Ze beschuldigen je van wangedrag, op basis van hoe ze zich voelen of vanwege een niet-gerelateerde gebeurtenis.
Ze stellen uit het niets vragen over uw verblijfplaats of activiteiten, die geen invloed lijken te hebben op uw werkelijke leven. Dan kunnen ze uw waarheidsgetrouwe uitleg verdacht vinden.
In een argument vormen ze onlogische of op emoties gebaseerde conclusies die het gesprek beëindigen – een verstandig debat onmogelijk maken. Dit frustreert en maakt je sprakeloos.
3. Je merkt dat je met hen in discussie gaat over wat er werkelijk is gebeurd.
Je zou kunnen zeggen: “Nee, zo ging het helemaal niet. Ik was daar!” Zelfs als je aanwezig was om een gebeurtenis te zien, is hun herinnering eraan anders dan de jouwe.
Wanneer je hun geheugen uitdaagt, kunnen ze defensief reageren en je beschuldigen dat je liegt. Ze kunnen je er zelfs van beschuldigen zodat je je eigen geheugen in twijfel trekt, alsof ze je opzettelijk probeert te hersenspoelen. Dit is projectie, want dat is wat ze je eigenlijk dagelijks aandoen.
4. Merk je dat je je eigen karakter of intenties verdedigt?
Je zou kunnen zeggen: ‘Hoe ken je me niet beter dan dat?’ Je merkt dat de narcist je ondervraagt als je iets volkomen onschuldigs doet, of met de beste bedoelingen. Beschuldigt de narcist je zelfs van een of ander sinister bijbedoeling om, laten we zeggen, het zoutvaatje naar de andere kant van de tafel te verplaatsen.
De narcist observeert je constant onder een microscoop met een gebarsten lens. Het voelt alsof de narcist je voortdurend in het slechtste licht zet, verdacht van alles en nog wat, om redenen die je niet begrijpt.
5. Je merkt dat je hetzelfde argument opnieuw gebruikt, opnieuw en opnieuw.
Je zou kunnen zeggen: ‘Waarom praten we hier nog steeds over? Hebben we het maanden geleden niet opgelost? ‘ Deze mensen lijken nooit fouten uit het verleden te vergeten, verder te gaan, los te laten of te vergeven.
Het is alsof fouten of vermeende fouten die je zijn aangedaan, dat je die niet slechts één keer doet. Je maakt volgens hen voortdurend fouten – keer op keer op keer, voor altijd in hun gedachten.
Hun ‘lijden’ houdt nooit op. Er is geen beweging. Het verleden verdwijnt nooit lang. Het verleden wordt voortdurend het heden. Het wordt herhaaldelijk opgewekt tijdens ruzies. Anderzijds zie verder.
6. Ze vergeten onmiddellijk de fouten die zij hebben gedaan.
Ze zouden kunnen zeggen (over iets wat letterlijk gisteren is gebeurd): ‘Waarom breng je dat ter sprake? Dat is verleden tijd! Ik dacht dat we vooruit gingen! ‘
Vervolgens veroordeelt de narcist je alsof je elke kleine fout boven zijn of haar hoofd houdt. Dubbele normen heersen bij gestoorde mensen. Wat op anderen van toepassing is en wat op hen van toepassing is, zijn twee verschillende zaken en zij beslissen.
7. Ze doen zelfs ÉÉN vreselijk ding dat “normale” mensen gewoon niet doen.
Deze acties zijn dealbreakers.
Het zijn duidelijke tekenen dat iemand het gewoon niet waard is om dicht bij te zijn en kan gevaarlijk zijn:
Je huisdier doden.
Je werkplek bellen om je baan te saboteren.
De politie bellen zonder reden.
Je publiekelijk beschuldigen van iets crimineels, verkeerds of gênants dat je niet hebt gedaan.
Liegen over jou in de rechtbank.
Uw familie vertellen dat u uw kinderen (of die van uw partner) misbruikt. Uw voertuig vernietigen, beschadigen of demonteren.
Dreigend om één van deze dingen te doen.
Als deze lijst bekend voorkomt, is het misschien tijd voor een radicaal accepteren van de narcist.
Wat radicale acceptatie in uw relatie niet betekent:
Dit betekent niet “radicaal accepteren” dat je voor altijd de emotionele bokszak of de stortplaats van giftig afval van iemand anders zult zijn.
Het betekent niet radicaal accepteren in jouw relatie dat je beter moet worden in het verdragen van het gestoorde gedrag van de narcist.
Het betekent ‘radicaal accepteren’ dat de persoon die je dicht bij is, is zoals hij of zij is.
Wat radicaal accepteren in jouw relatie wel betekent:
Dat hij of zij een praktisch ongeneeslijke persoonlijkheidsstoornis heeft. Hij of zij gaat nooit veranderen. De relatie zal nooit verbeteren en in de loop van de tijd erger kan worden.
Het is aan JOU is om te beslissen wat JIJ gaat doen in (of uit) de relatie.
Het “radicaal accepteren” in jouw relatie van de realiteit van jouw situatie kan de eerste stap zijn op jouw reis van herstel na narcistisch misbruik.
Wat je daarna kiest, is JOUW keuze- en wetende dat dit wel de belangrijkste genezingsstap is.
Als je er klaar voor bent om los te breken en NU aan de genezingsfase te beginnen na narcistisch misbruik, is er maar ÉÉN manier om dat te doen: laat me je laten zien hoe je de narcist kunt vergeten en verder kunt gaan.
Respectvol van mening verschillen
Terwijl ik dit artikel schrijf weet ik dat niet iedereen die dit leest het met mij eens is. Ik respecteer dat. Maar de laatste paar jaar van mijn leven is zeer gericht om ervoor te zorgen dat mensen die kwetsbaar zijn daadwerkelijk de informatie die ze nodig hebben krijgen om hen te helpen een deel van hun macht terug te nemen en om kwetsbare mensen te beschermen.
Dus nogmaals ik respecteer dat velen van jullie misschien een verschil van mening hebben en dat is absoluut prima. Zij kunnen hun ideeën daarover uitwisselen als dat met respect wordt gedaan want dat is de enige manier waarop we gaan samenleven in dit land, in deze wereld.
Ik zie een gemeenschappelijke menselijkheid en ik zie in ieder mens gedeelde strijd en gedeelde pijn, maar we moeten de systemen ontmantelen die mensen systemisch onderdrukken en mensen bevoorrechten ten opzichte van anderen.
Ik ben bereid om dit uit te houden want ik denk dat iedereen en overal, kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen een beter uitzicht op een meer vreedzame en rechtvaardige wereld verdienen.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren