Narcistische kwetsbaarheid is bodem voor racisme. Deel 1

In een recente tekst had ik het over culturele en relationele vaardigheid over de “kleine verschillen tussen mensen”(volgens Freud), bijvoorbeeld de kleur die iemand heeft en culturele nederigheid. In wezen gaat het over het verband tussen narcisme en racisme. Hoe de narcistische kwetsbaarheid een bodem is voor narcisme en racisme.

Tegenover culturele nederigheid staat etnische haat of racisme, zoals white-supremacy. Velen gaan het moeilijke gesprek over racisme uit de weg. Niet alleen is het gesprek moeilijk omdat slechts sporadisch de feiten naar buiten komen. Het is ook moeilijk net zoals bij elk misbruik.

De slachtoffers hoort men niet of weinig. Men kijkt hen niet in het gelaat. Wie niet getraumatiseerd werd door misbruik en geen geweten meer heeft, voelt zich op zijn gemak op publieke podia.

Velen hebben het over identiteit alsof dat dat iets uniforms is.

Inderdaad we hebben allen onze menselijke conditie. Echter ons beeld van onszelf wordt door alle ervaringen gemaakt. Ook door de boodschappen en informatie die we verwerken, wordt onze identiteit opgebouwd.

Maar bovendien door de omgeving, de mensen waarmee we in contact komen. Ook diegene waarmee we niet in contact komen vormen onze identiteit. De structuur in ons gezin, en de mate van zelfliefde dat we hebben is medebepalend. Door het ervaren van onvoorwaardelijke liefde gaan we een genereuze persoonlijkheid ontwikkelen.

We leven in een niet – perfecte wereld, met niet perfecte mensen. Met elkaar hebben we onze “kwetsbaarheid” gemeen.

Hoe we geleerd hebben om met die kwetsbaarheid om te gaan is een belangrijk aspect van onze persoonlijkheid.

Identiteit

Al naar gelang de omstandigheden beschouwt de buitenwereld ons als Belg, Vlaming, bediende, ondernemer, Europeaan, blanke, inwoner van een stad, huurder, werknemer enz. Ook dat maakt deel uit van onze identiteit die anderen ons opleggen.

We kunnen al dan niet ons daardoor laten beïnvloeden, maar we kunnen zo’n label ons ook niet aantrekken.

Zuiverheid en uniformiteit zorgt voor narcistische kwetsbaarheid als bodem voor racisme.

Feit is dus dat we ieder “individueel” ons identificeren met allerlei zaken en dat staat dus haaks op zuiverheid en uniformiteit.

Het is vooral de massale propaganda, marketing, en symboliek die er toe leidt dat we ons gaan verbinden met een groep, die groter is dan ons individueel netwerk en die doet vergeten wie we echt zijn.

Monopolisering van media middelen, manipulatie van sociale media en goede journalisten het zwijgen opleggen, intimidatie van klokkenluiders enz. zijn de middelen die autoritaire leiders gebruiken. Met deze middelen stichten ze een fanclub dat ze via massa-evenementen weten op te hitsen.

Identiteit bestaande uit verschillende identificaties, maar die kunnen tijdelijk ontkend worden.

Ook in de therapeutische kamer gaan zorgpersoneel dikwijls dit onderwerp van identiteit bestaande uit verschillende identificaties uit de weg. Dit gebeurt vooral als de klant tot een minderheidsgroep hoort.

Maar natuurlijk heeft iemand met een andere kleur een belangrijke kwetsbaarheid die andere aspecten van zijn persoonlijkheid beïnvloeden. Door in sommige omstandigheden systematisch racisme mee te maken die al dan niet traumatisch is, wordt zijn persoonlijkheid beïnvloed.

De racistische “buitenwereld” behoort ook tot de identiteit van de persoon waarmee we spreken.

Toch is racisme en migratie niet uit het nieuws weg te denken, ook al worden de verbanden niet geduid. Eerder is het zo dat racisme zo systematisch in de realiteit getoond wordt dat we het normaal zouden kunnen gaan vinden. Het nieuws wordt gebracht als sentiment en niet als een gebeurtenis in een specifieke context.

Je krijgt haast automatisch een stigma opgeplakt als je racisme afkeurt.

Maar je hoeft je dat niet aan te trekken, maar iemand die al kwetsbaar is kan dat gepest een druppel te veel zijn.

Daarnaast heb je de voortdurende intimidatie van racisten en narcisten op sociale media, maar ook zijn de trollen actief in de traditionele media.

Hoewel dat de protesten rond Black Lives Matter in de wereld vreedzaam nu al een 3 weken aanhouden is het geen groot nieuwsfeit meer.

We gaan dus systematisch de moeilijke gesprekken uit de weg.

Ondertussen wordt Siegfried Bracke de huiscolumnist van de Morgen. Siegfried is diegene die “Schild en Vriend” een frisse wind vond in de Vlaamse beweging. Dit is tekenend voor hoe snel alles evolueert in de media door bedreven manipulators.

In de media hebben het dan wel over een beeldenstorm, plunderingen enz maar niet over de systematische discriminatie in België, niet over de systematische plunderingen van de kolonies, niet over Hendrik De Man die de Belgische Werklieden partij opriep in juli 1940 zich niet te verzetten tegen de Duitse bezetter.

Niet over onze collaboratie met het nazistisch regime dat racistisch was, en op minderheidsgroepen genocide pleegde. We hebben het niet over de Vlaamse SS’ers en de Vlaamse Oostfrontstrijders. Ze hielpen mee een genocide uit te voeren.

En wie zijn de opvolgers van die generatie? En wie hoort tot het netwerk van die racisten? Waar opereren ze onder de radar en bereiden ze hun acties voor? Van wie krijgen die financiële steun?

We hebben het niet over de rassentheorieën, eugenetica en de Alternatieve rechtse beweging of alleen maar sporadisch. Dat is geen nieuws dat je kunt verpakken als sentiment.  

Ook het verband met het verspreiden van complottheorieën komt niet aanbod. Ondertussen verandert het Vlaams Belang van kleur, van strategie, maar de haatzaaierij blijft duren in de richting van Alt-right bewegingen.

Wordt die rassenhaat bij sommigen van generatie tot generatie overgedragen?

Sommigen beweren dan wel dat de mens een sociaal wezen is, maar toch is er een gedeelte dat wolfachtig is of kan worden. Als dit gedeelte aan de macht komt, weet het de samenleving zonder scrupules naar zijn hand te zetten. Dit is niet zozeer een kwestie van IQ maar een gebrek aan EQ.

Een groot gedeelte van de burgers heeft angst die aangewakkerd wordt en misbruikt in een simpele retoriek. Als je die genoeg herhaalt blijft er altijd iets hangen. Als die boodschap inzinkt kan de spiraal van geweld beginnen. Onder het mom van vrije meningsuiting worden massaal leugens verspreid.

Zeker als je met gekleurde mensen in gesprek bent of herstellend wil werken over een trauma houden we te weinig rekening met deze externe factoren.

Zelfs Europese parlementsleden zijn in het Noordstation van Brussel niet meer veilig voor het politiegeweld als ze gekleurd zijn. Welke angst moet dit dan veroorzaken bij de gewone gekleurde burger? Wat een pijn moeten racistische beelden veroorzaken bij die minderheidsgroepen en ook bij de kinderen van hen.

Het erkennen van die externe factoren is dikwijls voor de “gekleurde” klant een verademing.

Vragen naar het pestverleden van iemand kan deuren openen, ook de vraag naar misbruik binnen het gezin of de familie.

Feit is dat er in de samenleving vooral te weinig aandacht is voor externe factoren die traumatische ervaringen bevorderen bij kinderen.

Gedurende de corona-lockdown werden kinderen van hun ouders en pleegouders gedurende maanden gescheiden. Na meer dan 3 maanden zijn bepaalde scholen voor bijzonder onderwijs nog steeds niet geopend. ( Op 18 juni 2020 en gaan die niet meer open voor september 2020)

Zo’n traumatische ervaringen kunnen tot narcisme en racisme leiden. Ook de voorwaardelijke liefde van ouders en de prestatiemaatschappij is een voedingsbodem voor narcisme en racisme.

Sommige kinderen worden op een voetstuk geplaatst door hun narcistische ouders.

We weten dat de narcistische ouder de kinderen manipuleert tegenover een zondebok kind. Ze leren van de narcistische ouder dat liegen en bedriegen werkt. Ze leren zich nergens meer schuldig rond te voelen. Hun geweten wordt niet ontwikkeld. Ze worden een duplicaat van hun narcistische ouder of zorgfiguur.

Racistische ouders kunnen ook al vroeg hun kinderen indoctrineren met hun zienswijze. Een positieve emotie verbinden ze met racistische uitspraken die kinderen dan onwetend overnemen.

Ze kiezen dan idolen met dezelfde uitstraling. Kinderen worden tot fan gemaakt van de narcistische of racistische leiders en bewegingen.

Als je dus in gesprek gaat met iemand is het niet onbelangrijk te weten welke plaats die persoon in zijn gezin innam. Je dient ook het nodige belang te hechten aan het racisme die deze persoon systematisch meemaakt of hoort.

Natuurlijk is de al gevormde interne wereld het belangrijkst voor het therapeutische herstel. Deze interne wereld van deze specifieke persoon wordt wel of niet verder gevoed door externe factoren.

Dat is zowel te zien bij daders als slachtoffers van racisme. Die buiten- en binnenwereld grijpt echt op elkaar in.

Bij narcistische daders dient racisme vaak als gemakkelijkheidsoplossing voor complexe aangelegenheden.

Dat we niet in een Vlaams Utopia leven komt door de sossen, de Walen, de moslims, de vreemdelingen, de Joden, de Zwarten enz.

Ze houden vast aan een soort onbestaand Vlaams Moederland dat vrij zou zijn geweest van migratie. Of een onbestaande Europese cultuur die voortdurend in ontwikkeling is en was.

Wist je dat Hendrik Conscience De Leeuw van Vlaanderen schreef met Belgische subsidie? Hij was trouwens een vrijwilliger bij het Belgische revolutionaire leger dat vocht voor de onafhankelijkheid van België.

Kortom, de historische realiteit is veel complexer dan het romantisch nationalisme van 1302. Je moet geen algebra kennen om te weten dat we steeds kennis, gebruiken en producten hebben ingevoerd vanuit de toegekende wereld.

En dat elke bezetter zijn stempel in Europa heeft gezet. Het is dan ook tergend dat Christendom werd en wordt aangevoerd om anderen uit te sluiten en geweld te verantwoorden. De boodschap van het Evangelie legt echter volledig het zondebokmechanisme bloot en keurt net elk geweld als middel af.

Maar kan het narcistische individu zijn eigen tekort onder ogen zien?

Kan hij of zij nadenken over zijn eigen zelfbeeld en daarin de kwetsuren herstellen? Aan welke vooroordelen ben je als gevolg van je afkomst, sociale positie en vaardigheden onderhevig geweest?

Het is net dit gebrek aan reflectie en het gebrek aan empathie dat leidt tot vooroordelen. Het zijn deze kwetsbaarheden die aan de basis liggen van racisme.

Door kwetsuren niet aan te pakken, of te ontkennen voelen deze individuen zich tekort gedaan.

De komst van de vreemde voelt niet alleen maar aan als een symbolisch verlies van wat een geliefde kan vertegenwoordigen bij deze persoon of een gemeenschap of natie.

Er is ook dikwijls een wroeging die verband houdt met een verraad dat heeft plaatsgevonden in het verleden. Van uit dit als aangevoeld verraad reageert de racist. Die revanche geeft men door van generatie op generatie.

Alsof een voor ons onbestaande reine en geïdealiseerde moederlijke ruimte is aangetast, eerder gevrijwaard van verschillen en varianten. De zichtbare toestroom van vreemdelingen dreigt een geïdealiseerde (romantisch-nationalistische) relatie te besmetten.

Door een externe vijand te maken hoopt men op een valse solidariteit gevoed door het geweld.

Dit is geen samenleven. Niet zo maar een opinie. Dit is ontmenselijken. Een rivaliserende zuigeling

De komst van de vreemde kan onbewust “een rivaliserende zuigeling” vertegenwoordigen die aangevallen wordt. Maar op de achtergrond blijft ook een imaginair koppel dat dit mogelijk maakt.

Zo legt Keval in zijn boek het verband uit tussen een racistische scène en de oerscène.

 Impliciet bestaat de angst zich buitengesloten te voelen van het genot of veiligheid dat het “potente” koppel vertegenwoordigt (de narcistische ouders), met alle afgunst van dien.

Dit houdt verband met de narcistische ouders die het gouden kind een geïdealiseerd beeld van het gezin hebben opgedrongen, een thuisbeeld gelijk aan een sterke burcht tegen een vijand.

De grote oppervlakkigheid en materialisme van de narcistische ouders vereenvoudigt het zoeken naar een identiteit zolang hij of zij in de burcht blijft. Door die afgunst ontstaat er een gebrek aan rede.

Dat gebrek aan rede grijpt in op de racistische dynamiek en versterkt die.

Doordat racisme zo onredelijk is wordt het een verraderlijk fenomeen.

Op subtiele, sluwe en gewiekste manier heeft racisme de neiging zich te vermommen als een kameleon, wat het moeilijk – zo niet onmogelijk – maakt om zijn ware bestaan aan te tonen.

De “argumenten” van de racist zijn zo irrationeel dat ze je blijven verwonderen. Het is als een woordsalade, steunend op emoties, een kluwen van generalisaties doorspekt van magisch denken. Feiten die geen verband met elkaar houden worden met emoties verweven.

Anti-narcist zijn is logisch ook anti-racist zijn.

Diegenen onder U die anti-narcist zijn, zouden ondertussen moeten beseffen dat de logische consequentie daarvan is om ook anti-racist te zijn. Als je verder kijkt dan de oppervlakte zie je dat narcisme en racisme heel wat gemeen hebben.

Dit is een belangrijk inzicht in wat empathie werkelijk betekent.

De meesten onder jullie zijn stralende zielen die gelijke rechten willen, sociale rechtvaardigheid, vrijheid van mening, democratie, die willen gehoord worden door justitie, die geen fysiek of emotioneel geweld dulden.

Ik begrijp ook dat sommige onder jullie hoogsensitief zijn en getriggerd worden als ze gewelddadige beelden zien.

Ze voelen medelijden en mededogen voor anderen. Het doet hen pijn en kunnen maar een bepaalde hoeveelheid pijn verwerken.

Gaslighting

Als je wilt systematische verandering brengen in hoe slachtoffers van narcisme en racisme behandeld worden vraagt dat activisme. Dit vraagt ook om bewustwording en een slimme geweldloze strategie.

We ondervinden leugens.  We worden vernederd.  Ons probleem wordt geminimaliseerd. We ondervinden inbreuk in onze privacy, arrogantie en gaslighting.

Dit is net hetzelfde als wat mensen met een ander kleur ondervinden. Dat is net hetzelfde als wat minderheidsgroepen ondervinden.

Ik heb er dan ook totaal geen probleem mee als je me niet meer volgt of “ontvriendt” omdat ik actief antiracist ben.  Voor mij betekent dat dan dat je zelf een gebrek aan empathie hebt als je geen antiracistische houding hebt. En dat je kans maakt om zelf dader te worden.

Ik heb dat ontvrienden ook zelf systematisch toegepast voor de veiligheid van de supportgroep en op mijn profiel op Facebook. Daar wil ik geen narcisten, geen racisten en geen autoritairen.

Klimaatontkenners en complottheorieën aanhangers krijgen geen forum en toegang tot mijn netwerk. Er is al verwarring genoeg gezaaid. En genoeg is genoeg.

Je kunt niet tegen misbruik zijn, en wel voor racistisch misbruik zijn of dit een stille behandeling geven.

Dat zou toch hypocriet en ironisch zijn. Er zijn veel meer mensen die racisme ondervinden en vervolgd worden dan je denkt.

Je moet eens de commentaren lezen als er een “zwarte” gedood wordt.  Dan gaan je ogen openen als je dat nog niet hebt. Je zou haast vermoeden dat de leiders en uitvoerders van dit “verbaal” en “fysiek” zinloos geweld narcisten zijn.

Gelukkig is het grote deel van politie en militairen anders. Maar ik kan me voorstellen dat sommige groepen echt toxisch zijn. Een van die toxische groepen zijn de schietclubs.

Toch is er nu in de samenleving een grote groep van mensen die geweld als middel zien om de status quo te handhaven, het maakt niet uit welke politieke voorkeur.

Daarom wees solidair want in de ogen van een ander herken je je eigen identiteit.

Het ontmenselijken en objectiveren is systematisch misbruik. Het vergelijken tussen mensen van verschillende kleur is systematisch misbruik en een sociaal trauma voor hen.
Dit draagt allemaal bij aan de geestelijke ongezondheid, aan een gebrek aan zelfliefde en eigenwaarde van ons allen.

Het is dus ook je verantwoordelijkheid om zelfbewust te worden over je effect op het gedrag van een ander.

Er is weinig kans dat een narcist zal veranderen en ik twijfel sterk of een racist kan veranderen. Maar dat is geen reden om te blijven zwijgen. Genoeg is genoeg.

Er is dus absoluut een reden om deze tekst te bestuderen en te verspreiden.

Kunnen we veel leren over hoe we spreken met anderen en nadenken over onze bedoelingen? Worden we net daardoor ons niet meer bewust van de invloed die we hebben op anderen?

We zien dat racisme overal, systematisch en in alle domeinen voorkomt. Het houdt ook verband met narcisme.

Het is de bedoeling dat dit artikel je “dat” iets geeft om na te denken want niet één artikel hierover zal je het volledig inzicht of de oplossing bieden. Je hoeft het met me niet eens te zijn.

Maar het is belangrijk om het gaslighting probleem niet uit de weg te gaan.

Het is het probleem van gaslighting. Hoe komt gaslighting voor bij narcisme en racisme? Is gaslighting van dezelfde soort als bij andere gedragspatronen dat we herkennen bij narcisme en racisme?

Overal zijn er protesten over de gehele wereld waar mensen samenkomen om zich uit te spreken tegen racisme. Ze spreken zich uit tegen systematische onderdrukking gebaseerd op ras of kleur.

Etnische minderheden hebben lang geleefd in een wereld die hen dagelijks gaslight.

Nadat een persoon agressie heeft ervaren via racistische commentaren of vernederende commentaren gebeurt het heel weinig dat etnische minderheidsgroepen zich daarover uitspreken.

Het valt weinig voor dat minderheidsgroepen zich uitspreken over wat ze hebben ondergaan en durven te zeggen dat dat niet juist is.

Daarom dat de statistieken over misbruik dan ook wijzen op de niet aangegeven misbruiken. Dit is ook zo bij slachtoffers van narcistisch, seksueel geweld en bij partnergeweld.

Velen geloven niet in het juridisch systeem, of vinden “terecht” de aanpak van slachtoffers bij politie één grote lijdensweg is. Gelukkig ook niet altijd.

Taboe en Omerta: ontkenning van het misbruik.

Daarbij moeten slachtoffers ook de “omerta” van de familie doorbreken of ze dreigen daar uitgesloten te worden. Het is haast onmogelijk om het racistisch geweld te verwoorden, maar niet als het is zichtbaar gemaakt door een video.

Dan nog aarzelt het gerecht en de media die informatie te verspreiden. Het spreekt vanzelf dat het uitzonderlijk is dat narcistisch geweld kan gefilmd worden.

Als slachtoffers zich daar wel uitspreken over het foute gedrag dat ze hebben ervaren (in familieverband of publiekelijk)  dan maakt dat hen oncomfortabel.

Het is niet ongewoon voor hen om dan te horen dat dat dit alleen maar in het verleden gebeurde. En dat je dus geen oude koeien uit de gracht moet halen.

Of te horen dat het vroeger veel slechter was. Of ze krijgen te horen dat ze veel te gevoelig zijn.

Als er publiek melding van een racistische gebeurtenis is, moeten ze dan nog eens de smaad en leugens van de gehele meute “verwerken”. Voor iemand die getraumatiseerd is, verergert dat zijn algehele situatie.

Het slachtoffer dient tijdig de juiste tools te hebben en slachtofferbegeleiding om het trauma te kunnen verwerken. Dan kan hij of zij pas goed beslissen of hij of zij beslist om aan rechtsvervolging te doen van de dader.

Daders en handlangers zeggen dat ze het racisme zo niet bedoelden. Soms zeggen ze: Je hebt hem niet goed begrepen wat ze wel hebben gezegd. Ook zeggen hun handlangers dat de daders zelf niet goed begrijpen wat ze zeggen.

Of je krijgt te horen dat de wereld niet meer zo is. Het is allemaal niet zo erg. Laat het los. Of de persoon die misbruik pleegt heeft een stoornis en wordt er medelijden gevraagd.

Gaslighting en narcisme en racisme

We denken dikwijls over gaslighting als een kenmerk dat we als patroon zien in personen met een hoge conflict personaliteit. Gaslighting is waar een ander persoon zijn realiteit wordt ontkend.

Zo kan de narcistische persoon zijn eigen “realiteit” behouden. Hij of zij hoeft dan niet te veranderen van uitgangspunt noch de consequenties daarvan.  

In feite en in essentie beschermen ze daarmee hun kwetsbaar ego door een gaslighter te zijn. Dit is belangrijk om te begrijpen want we denken vooral dat gaslighting een interpersoonlijke kwestie is, van persoon tot persoon. Je bent te gevoelig tegenover die persoon. Maar is dat wel zo?

Wat er gebeurt als je niet systematisch werkt aan je zelfliefde tekort?

Ronduit bewust liegen en bizarre situaties creëren.

Veel mensen geven de heerschappij over het einde van hun giftige relatie aan de narcist.

Narcistische woede: De reactie op confrontatie eigen gedrag D2

Krijg je online resultaten met Melanie Tonia Evans! Dl 3

Spin dictators and the style of modern democracy

Het complimenteren van de narcist

Hoe ga je het verlies aan identiteit herstellen van narcistisch misbruik?