Ik keek naar een tiktok van een baby die nog maar een paar weken oud was. Haar moeder hield haar vast en ineens begon ze te huilen.
Meteen zei haar moeder “nee niet huilen” toen zei haar vader “Aw nee het is oké. ” Toen ze bleef huilen zei haar moeder: “Je bent te mooi om te huilen. “
Dit zijn bijna al onze gewoontereacties op tranen. We merken het niet eens. “Stop met huilen” is in ons allemaal geprogrammeerd op jonge leeftijd.
We voelen ons ongemakkelijk als mensen huilen. Het brengt gevoelens van hulpeloosheid naar boven, een verlangen om te repareren en een geloof dat we “slechte” gevoelens moeten hebben stoppen.
Huilen is een regelaar van het lichaam. Het maakt sympathieke energie vrij. Het brengt het lichaam terug naar homeostase. Na lekker huilen voelen we ons daarna altijd rustiger en meer op ons gemak. Het lichaam heeft zijn natuurlijke resolutie van een emotie doorgemaakt.
Maar zoveel van ons laten dit niet gebeuren. We blokkeren of onderdrukken tranen. Onze excuses voor onze fysiologische reacties. We worstelen met de kwetsbaarheid van iemand die voor ons huilt.
Zit je lekker te huilen waar mensen bij zijn?
Gebruik misschien de commentaren om elkaar te steunen!
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw commentaar en like.
Heb je een fout gezien in dit artikel? Laat me het weten! Ik ben je dankbaar!
Lees meer

We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren