Dingen om te onthouden als je geneest in een disfunctionele samenleving
Zodra je het gordijn opheft, zie je hoeveel disfunctie er bestaat in onze collectieve samenleving en cultuur. De disfunctionele samenleving is een weerspiegeling van ons. Het is een spiegel. Maar daardoor kunnen we ook zien wat genezing nodig heeft.
Zoveel dingen die we normaal noemen en blindelings accepteren in de disfunctionele samenleving zijn emotioneel ongezond. Dit is te verwachten in een wereld met weinig aandacht voor emotioneel bewustzijn of intelligentie.
Getuige zijn van disfunctioneren kan een hele mooie kans zijn. Het doet in het begin een beetje pijn zekers als je het in jezelf ziet, en in je eigen familie.
Als je eenmaal door het ongemak heen werkt, wordt het een uitnodiging voor ons om dat patroon, gedrag en kernovertuigingen af te leren die zoveel lijden in ons leven en in de disfunctionele samenleving brengen.
Oefen met het stellen van grenzen:
Je bent niet bedoeld om 24/7 alles te doen voor een ander en je mag even tijd voor jezelf nodig hebben. De meesten van ons zijn geconditioneerd om ons hele leven een masker te dragen en een rol te spelen. Het is oké om je ongemakkelijk te voelen als je erachter komt wie je werkelijk bent.
Je kunt jezelf alles vergeven wat je hebt gedaan terwijl je in de overlevingsmodus was.
Ja, zelfs dat ding waar je je echt voor schaamt: dat hebben we allemaal.
Mensen die mensen pijn doen, die andere mensen naar beneden halen, of die plezier lijken te hebben in de pijn van een ander, leven in hun eigen innerlijke donkere pijn, personaliseer het niet.
Je ouders zijn geen helden of supermensen.
Ze hadden hun eigen gebreken, hun eigen onopgeloste trauma. Het helpt om ze te leren zien als mensen en niet als alwetende entiteiten.
Je gaat je bewust worden van hoe je met stress en trauma omgaat. Je hebt ook gezien hoe je verzorgers omgaan met stress en trauma (alcohol, eten, scrollen, seks, overmatig werken enz.).
Wees lief voor jezelf: dit heb je van een ander geleerd en je kunt het ook weer afleren.
Het loslaten van de geromantiseerde, gecommercialiseerde versie van liefde die inhoudt dat je iemand redt of iemand anders jou redt en nog lang en gelukkig leeft, zal in het begin pijn doen: het zal ook de weg zijn naar authentieke liefde, die je altijd al hebt gewild.
Je leven hoeft alleen maar zin te hebben voor jou, dat is het mooie ervan.
Bovendien kun je je terugtrekken uit je rol van uitleggen, verontschuldigen en proberen en willen dat iedereen je begrijpt. Je hebt waarschijnlijk het grootste deel van je leven besteed aan het bereiken, presteren of afgeleid zijn in verheerlijkte drukte. Nu is het tijd om vreugde, plezier, spel en stilte te leren.
Normale dingen in onze samenleving zijn eigenlijk disfunctioneel.
1. Urgentiecultuur:
verwachten dat iedereen altijd beschikbaar is, zorgt voor een gebrek aan grenzen.
2. Verwarrende wederzijdse afhankelijkheid, aangename mensen en zelfverraad als empathie of liefde.
3. Kinderen vanaf jonge leeftijd opvoeden om te presteren als een verlengstuk van de eigenwaarde van de ouder.
4. Verwachten van onze partners dat ze ons repareren of redden of ons gelukkig maken.
5. Pesten door volwassenen:
mensen belachelijk maken, mensen beledigen of mensen aanvallen vanwege je eigen onzekerheid en pijn.
6. Het gebruik van voedsel, alcohol, winkelen of middelen om onze eigen emotionele pijn te vermijden of te verdoven. Onze cultuur heeft dissociatie genormaliseerd door het gebruik van stoffen, het is geen wonder dat zo velen van ons moeite hebben om contact te maken met ons lichaam!
7. Een baan hebben waardoor je je opgebrand voelt, uitgeput, en tegen de maandag opziet.
8. Een kwetsende en beledigende gezinsdynamiek hebben die men negeert of accepteert.
9. Liegen, bedriegen of onbewust je partner manipuleren.
10. Zo velen van ons jagen onbereikbare doelen na, en we schaden onze fysieke en mentale gezondheid in het proces.
Maatschappelijke verwachtingen:
Veel te veel verwachten van onze kinderen vanaf het moment dat ze op openbare scholen van start gaan. Op de kleuterschool ervaren de kinderen nu al druk. Dat is absolute waanzin. Je bewust worden van deze dingen is echt eng. Bovendien kan het een uitdaging zijn om tegen de maatschappelijke verwachtingen in te gaan. Dit vereist moed, zelfvertrouwen en zelfcompassie om deze patronen te doorbreken.
11.”alles vercommercialiseren”.
Tegenwoordig verwacht men dat als je een talent of een hobby hebt, je het op de een of andere manier verkoopt met winst. Je kunt niet meer alleen genieten van de schepping op zich. Het is bizar hoeveel men van deze gedragingen echt accepteren – zo niet, soms geprezen – in onze samenleving. Verandering begint bij bewustwording.
Om te leven vanuit een plaats van onze innerlijke waarheid, niet wat de normen van de samenleving is geworden.
Hoe meer we onze innerlijke waarheid aanboren, hoe meer we in deze kracht kunnen staan. Als het niet voor jezelf is, doe het dan voor het collectief, voor de mensen van wie je houdt en waar je om geeft, voor onze toekomstige generaties.
Dingen waarvan ik wilde dat iemand me vertelde over de helende reis.
Het kan heel, heel eenzaam zijn. In de buurt zijn van familie (vooral ouders) zal erg triggerend zijn. Het zal je ook laten zien hoeveel je bent gegroeid. Sommige relaties zullen veranderen of eindigen en dat is niet erg. Het is oké dat iemand je verkeerd begrijpt en je hoeft je niet te verontschuldigen of je reis te veel uit te leggen. Elke dag kleine beloftes aan jezelf doen en nakomen, zal je leven veranderen.
De meeste “normale” dingen in onze samenleving zijn erg disfunctioneel: wees lief voor jezelf als je dit onder ogen ziet.
Leren om dingen te doen buiten je automatische piloot (comfortzone) is de sleutel. Grenzen gaan je leven volledig veranderen en ze zijn in het begin erg ongemakkelijk. Je bent het waard en dit wordt het beste wat je ooit voor jezelf hebt gedaan.
Wanneer we schaduwwerk doen, beginnen we de giftige, disfunctionele en zeer pijnlijke delen in ons allemaal te zien. Het is niet leuk. En het is zeker niet gemakkelijk. Sommigen van ons verbergen zich voor onze schaduw.
We nemen de identiteit aan als de empaat om te voorkomen dat we begrijpen dat ook wij giftige eigenschappen hebben.
We hebben gewonde delen van onszelf die op zoek zijn naar liefde en erkenning.
Narcisme bestaat op een spectrum.
Afhankelijk van het niveau van het jeugdtrauma is er een ontkoppeling van het zelf. Dit creëert een gewond, overactief ego. Een ego dat waarde zoekt via andere mensen. Een ego dat overheersend wordt, recht heeft, en soms zeer beledigend. Alles om het hoofd te bieden aan het lage gevoel van eigenwaarde en het onvermogen om met het leven om te gaan.
Voor de meesten van ons was de eerste narcist die we ontmoetten, een ouderfiguur.
Een narcistische persoon is iemand die sterk door zijn eigen gevoelens wordt verteerd. Maar ook door zijn eigen realiteitszin, en zijn eigen behoeften. Dit heeft ons diep gekwetst en gewond. En het gaf ons een disfunctioneel gevoel van hoe relaties eruit zien.
Grensovertredingen, emotionele verwaarlozing, schaamte, en harde straffen leken op liefde.
Sommigen van ons hebben deze narcistische eigenschappen onbewust overgenomen in een poging om dicht bij die ouderfiguur te voelen. Sommigen van ons hebben deze eigenschappen onbewust overgenomen om te overleven in de kindertijd waarin we ons bevonden.
Het is nuttig om te leren hoe gezonde relaties eruit zien. Hoe misbruik eruit ziet. Hoe grenzen eruit zien. De meesten van ons beginnen met disfunctionele fundamenten.
Naarmate we genezen en emotioneel groeien, kunnen we leren de gewonde delen van ons te accepteren die we lang geleden hebben verlaten.
De gerechtigde delen van ons. De egoïstische delen van ons. De met woede gevulde delen van ons. De controlerende delen van ons.
Als we in de schaduw duiken van de disfunctionele samenleving, zien we ook het licht.
De meelevende delen van ons. De liefdevolle delen van ons. De open delen van ons. De delen van ons die onze ware aard zijn (ons authentieke zelf.)
Mens zijn betekent: een breed scala aan eigenschappen hebben.
Sommige van die eigenschappen accepteren we, andere werkt het ego onvermoeibaar om te ontkennen en projecteert vervolgens op anderen. Echte zelfacceptatie is ALLE delen van jezelf zien en zeggen: “Ik hou ook van dat deel.”
Hoe meer we onze EIGEN giftige en narcistische eigenschappen erkennen, hoe emotioneel gezonder we worden en aan zelfgenezing kunnen doen.
Als je leeft in het kader van empathie versus narcist weerhoudt dat ons ervan al deze eigenschappen die in onszelf bestaan te herkennen. Genezing houdt in dat we van al onze delen van het Zelf houden.
Steun elkaar in de commentaren!
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media.
Lees meer
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren