Aan Zijne Majesteit de Koning.
Sire,
Zoals je weet zijn opa’s en oma’s erg belangrijk in het leven van kinderen zo is dat ook voor L.
Helaas stellen we vast dat dit niet zo is bij pleegzorg West-Vlaanderen, specifiek Roeselare. Daar discrimineren ze mensen met een leeftijdsverschil van 45 jaar met een pleegkind.
Dat betekent dat ze er nauwelijks in slagen om pleeggezinnen te vinden voor jonge kinderen laat staan voor L.
Mijn vrouw 51 jaar en ikzelf 64 jaar zorgen met liefde al meer dan 7 jaar voor een pleegdochter van 8 jaar via netwerkplaatsing en we zorgen ook voor L. die 19 maanden wordt op 9 maart 2020.
Ook de ouders van L. beschouwen ons als oma en opa, want als mensen in armoede en drugsverslaafden hebben ze niemand anders. We zorgden nu 9 maanden voor L. sinds 18 juni 2019.
We kregen daarvoor tijdelijk de toelating van pleegzorg gedurende 6 maand met de module perspectief zoekend zonder enige ondersteuning.
Er werden ons geen enkele andere optie voorgesteld, het was dit of niets. Je kunt moeilijk beweren dat dit een afspraak is, en dat we dus akkoord gingen en ons daar dienen aan te houden zelfs al wisten we dat als dit zou eindigen L. naar de Loods (een voorziening) moest. Er had evengoed naar een ander pleeggezin kunnen gezocht worden.
Natuurlijk leggen we ons neer bij een uitspraak van een rechter en voeren die uit als we geen beroep kunnen aantekenen.
In onze gemeente, Hooglede woont immers ook een kennis Advokaat – Generaal bij het Hof van Beroep van Gent, waar we ook onze mening hebben afgetoetst en zijn advies hebben gevraagd. Ook hij was ervan overtuigd dat een jeugdrechter hier voor continuïteit en stabiliteit zou kiezen.
Bij de overgang van ons gezin naar de voorziening werd ons evenwel duidelijk dat ook voor de voorziening dit de volledig omgekeerde weg was.
L. schreeuwde en tierde zo veel mogelijk, toen we uit zijn zicht verdwenen. Hoewel het zeer sympathieke mensen zijn die daar werken, en we niet twijfelen aan hun competentie was het duidelijk dat dit geen gezinsvervangend verblijf kan zijn voor de kleine L.
Het ondersteuningscentrum jeugdzorg Roeselare vertelde ons dat de ouders, maar ook alle betrokkenen, waaronder ook familie en vrienden konden schrijven naar de Jo-lijn. Behalve de ouders, kreeg niemand een persoonlijke reactie.
Daarop werden we gecontacteerd door pleegzorg Roeselare en werd ons duidelijk gemaakt dat ze met ons niets meer te maken wilden hebben, en dat ook het dossier van ons pleegdochtertje naar pleegzorg Ieper zou verhuizen. We waren het daar compleet niet mee eens, we hadden ons altijd heel beleefd en professioneel gedragen.
Uiteindelijk kwam pleegzorg Roeselare zelf ook tot die conclusie 3 weken later door ons telefonisch te melden dat ze die overdracht naar Ieper niet zouden doen.
Zoals gezegd waren de ouders niet akkoord dat dit verblijf van L. bij ons stopte en hebben dan ook de jo-lijn gecontacteerd, waardoor de plaatsing in een voorziening voorlopig niet doorging.
Daarna heeft OCJ Roeselare dit dossier overgemaakt aan de jeugdrechtbank in Kortrijk.
De jeugdrechtbank had ons voorgesteld een maatschappelijk onderzoek te doen, maar daaruit blijkt dat zij de visie van pleegzorg volgen dat L. niet bij ons kan blijven. Dit was gebaseerd op het verslag van pleegzorg van 5 jaar geleden. Een huidig maatschappelijk onderzoek is niet gebeurd.
Hoewel pleegzorg onze bijdrage aan de ontwikkeling van L. als positief beschouwt, toch vinden ze dat dit moet stopgezet worden. L. heeft 2 broers in de voorziening, die hij tijdens de week niet zal te zien krijgen.
Pleegzorg denkt dat er gedurende het weekeind allerlei activiteiten zullen georganiseerd worden in de Loods. Dat is echter niet zo. Ze denken ook onterecht dat het contact tussen L. en de ouders best zo voorzien wordt, maar de ouders bezochten wekelijks L. in de kinderopvang en kregen ze hem 1x om de drie weken voor een dag onder extra-begeleiding.
Echter, sinds de lock-down van 18 maart 2020 zitten alle kinderen in de voorzieningen vast en krijgen ze geen bezoek.
Ook het argument dat hij anders de band met zijn broers niet zal onderhouden houdt geen steek, gezien wij elke woensdagavond een video-chat organiseerden en we regelmatig konden langs gaan naar de Loods zodat hij bij zijn broers kan zijn.
Tijdens de week lopen de agenda’s van de kinderen uit elkaar waardoor ze niet samen zijn. Het tweede broertje heeft ook ASS waardoor het contact sowieso moeilijk loopt.
De Universele Verklaring van de Rechten van het Kind zegt dat er primordiaal dient gezocht voor jonge kinderen naar een gezinsvervangend verblijf en dat continuïteit en stabiliteit een belangrijke factor zijn in de optimale ontwikkeling. Ook het Vlaams Decreet over pleegzorg heeft die visie overgenomen. Anders kunnen je toch een traumatische ontwikkeling verwachten, is het niet?
Toch gebeurt dit nu niet voor L. Is dit bij een gebrek aan een pleeggezin? Nee, want wij willen zelfs een andere pleeggezin voorstellen, maar dat willen ze bij pleegzorg Roeselare niet.
Eveneens is er geen enkele mogelijkheid om de criteria die pleegzorg hanteert, en de soort selectie die pleegzorg uitvoert aan een controle te onderwerpen.
Er is wel een interne dienst, maar daar houden ze elkaars hand vast. Uit de praktijk blijkt dat ondanks alle marketing inspanningen ze een groot tekort aan pleeggezinnen hebben.
5 jaar geleden hadden we een aanvraag ingediend voor een tweede pleegkindje op een wellicht ongelukkig moment (alle inwonende kinderen waren aan het puberen), toch was dit omdat de evolutie van ons eerste pleegkindje ons zoveel geluk bracht. We waren echter nog maar een pas (5 jr) nieuw samengesteld gezin, met veel pubers, mijn vrouw was aan het studeren voor Orthopedagogie en we namen ook veel zorgen over voor mijn bejaarde moeder die eind 2015 gestorven is.
Pleegzorg kon niet juist inschatten dat wij een sterke liefdevolle band hadden en hebben die wel de draagkracht heeft om empathisch en met resultaat om te gaan met alle kinderen. Uiteindelijk zijn al onze pubers als volwassenen terecht, is er nog 1 inwonende dochter van 20 jr die ergotherapie aan het studeren is en waarbij ze zich zowel eveneens liefdevol ontfermde over onze pleegkinderen. Ons pleegdochtertje is zelf de rekenkampioen in de school (waar pleegzorg dacht dat ze een leerachterstand had ), en zijn we opa en oma van 3 kleinkinderen.
Ikzelf ben invalide, neem dus de huiselijke taken op mij en ga volgend jaar op pensioen. Mijn vrouw werkt al 31 jaar in de VDAB en is nu armoedeconsulent en heeft haar bachelor in de Orthopedagogie behaald.
Daarom vragen we je Sire om pleegzorg op één of andere manier duidelijk te maken dat de plaatsing van L. kan kaderen in een “sociale netwerkplaatsing” en aan te stippen dat het 2de kindje een positieve invloed heeft op het geheel van ons gezin wat bewezen is gedurende de laatste 9 maanden. Onze (pleeg)dochters beschouwen L. als een broertje.
Dit vragen we vooral om te vermijden dat L. opnieuw en langer wordt blootgesteld aan een traumatische ervaring.
Toch Sire als alles afhangt van wat pleegzorg beslist, en niet de rechter, dan denk en hoop ik dat wij op uw gezag en tussenkomst van de diensten kunnen rekenen, zodat zoals in de wetten die België dient na te leven voorrang gegeven wordt aan een gezinsvervangend thuis voor L. en bij voorkeur ons gezin om de stabiliteit en continuïteit te verzekeren.
Annemie Declercq is ook armoedeconsulente van het gezin van L.. Zij werkt volgens de uitgangspunten van presentie en outreaching. In die hoedanigheid werd haar door het ondersteuningscentrum Jeugdzorg van Roeselare gevraagd of wij als gezin de veiligheid van kleine L. konden garanderen door opname.
Dat was volledig in overeenstemming met de ouders van L. Echter, toen pleegzorg op de hoogte werd deden ze moeilijk om excuseer mij het woordgebruik dat ik hun hier letterlijk citeer: “ze waren in hun gat gebeten”.
Terwijl elke burger die plicht heeft om hulp te bieden in nood. Voor ons was het zeker niet om het geld te doen, zoals ook blijkt uit de laatste 3 maanden, maar om verder trauma’s van de kinderen te vermijden. We kunnen echter niet de 3 kinderen opnemen, omdat wij daar niet voor de middelen en accommodatie hebben.
Toch hadden ze L. net zoals bij ons pleegdochtertje de module netwerkplaatsing kunnen geven, zodat de afgebroken screening van 2015 niet van toepassing is.
Trouwens hoe valabel is een screening als de praktijk positief is en tegengesteld aan de conclusie van een screening. Dan kun je de vraag stellen of ze wel juist de veerkracht, het draagvlak en weerstand van hun kandidaten kunnen inschatten met dergelijke screening.
Ik ben er vast van overtuigd dat uw tussenkomst kan leiden tot een positief resultaat voor kleine L., en dat dit niet zal leiden tot het in het gevaar brengen van de plaatsing van ons pleegdochter in ons gezin.
Eind dit jaar zullen we weerom opgeroepen worden bij de jeugdrechter van onze pleegdochter, waar wij een goede ervaring meehebben.
Ik moge de Koning verzoeken de betuiging van mijn diepe eerbied te willen aanvaarden en mijn oprecht dank voor zijn tussenkomst.
Als gevolg van deze brief hadden we kortgeleden contact met de klachtencoördinator van de Kinderrechtencommissaris.
Wij hopen dat dit tot het resultaat zal leiden dat kleine L. naar ons mag terugkeren zodra de corona maatregelen versoepelen.
Daarom dat wij het ook zo belangrijk blijven vinden dat u alle maatregels zoals zo veel mogelijk in je kot blijven en social distancing compleet toepast.
Steun elkaar in de commentaren!
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw commentaar en like.
Lees meer
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren