Wanneer we opgroeien in huizen die chronisch chaotisch, onvoorspelbaar of emotioneel verwaarlozend zijn, distantiëren we ons om te overleven. Dissociatie is wanneer we fysiek boos zijn, maar mentaal weg zijn. En we worstelen met het hebben van herinneringen.
Onze kernbehoefte is om aan een ouderfiguur te koppelen. Dissociatie stelt ons in staat om te overleven als we ons niet kunnen hechten aan een ouderfiguur. We hebben ook een intern verdedigingssysteem dat zich ontwikkelt om ons veilig te houden. Zie het afweersysteem als een intern alarm dat gevaar signaleert.
Wanneer een ouderfiguur beschamend is, misbruik maakt, woedecycli heeft of emotioneel nalatig is, is er een conflict tussen ons hechtingssysteem en ons verdedigingssysteem.
Ons zenuwstelsel gaat vechten, vluchten, bevriezen of plezieren.
Tegelijkertijd moet ons hechtingssysteem de verbinding met onze ouderfiguur voor survival behouden. Onze geest en lichaam gaan dus om met dit conflict door te dissociëren.
Het is een briljant beschermingsmechanisme dat ons in staat stelt om emotioneel verbonden te blijven met onze ouder, terwijl we ons ook op een oppervlakkig niveau beroeren van wat we ervaren.
Dit zorgt voor een interne scheiding.
We gaan door het dagelijkse leven, communiceren met mensen en zijn aanwezig, maar sommigen van ons zijn niet helemaal aanwezig. Een ander deel is getraumatiseerd door slechte ervaringen in de jeugd. Emotioneel onvolwassen en diep wantrouwend.
We blijven dissociëren in de volwassenheid.
Dit ziet eruit als chronisch dagdromen, uitspreiden, verdoofd zijn, of het gevoel hebben dat je boven jezelf staat, niet echt in je lichaam.
Het komt vaak voor dat mensen die zich tijdens de kindertijd hebben gedissocieerd, herinneringen missen. In mijn geval heb ik bijna geen jeugdherinneringen, alleen verstrooide gevoelens van wat er is gebeurd. Dit is niet omdat ik een ernstig trauma had. Het komt omdat ik op lange termijn emotionele ontkoppeling van een ouder had.
Op momenten dat we de originele kernwond van een ouder voelen in mijn geval, waar ik het gevoel heb dat ik emotioneel in de steek word gelaten, komt ons afweersysteem binnen om te beschermen.
Wanneer dissociatie gebeurt, hebben we de neiging om kinderlijk gedrag aan te nemen, deuren dicht te slaan, te stampen, te schreeuwen, te schelden, te doen alsof iemand er niet is. Dit wordt regressie genoemd.
Het is helend om dit te begrijpen dat dit niet echt je bent, het is gewoon een deel van je.
Geverifieerd
Het is belangrijk om te begrijpen dat we er als kinderen *altijd* voor zullen kiezen om verbonden te blijven met een ouderfiguur. Zelfs als die ouder emotioneel misbruikt, onvoorspelbaar, instabiel of emotioneel verwaarlozend is.
Onze hechtingsdrift is net zo sterk als onze verdedigingsdrift.
En om met dit conflict om te gaan, zal het lichaam dissociëren. Dit is de reden waarom veel mensen als volwassenen in gewelddadige relaties blijven. Hun vroegste gehechtheden waren (ook) beledigend en ze hebben aanpassingen ontwikkeld om niet alleen deze omgevingen te overleven, maar ook om verbonden te blijven met hun misbruiker.
Wanneer we onze copingmechanismen en de verschillende delen van ons begrijpen, kunnen we leren om deze delen te geven: validatie, mededogen, en begrip. Zelfs als ons gedrag “giftig” of “disfunctioneel” is, daaronder is altijd een poging tot zelfbehoud of het behouden van een verbinding. Het is gebruikelijk om dit gedrag te bestempelen als “persoonlijkheidsstoornissen”, hoewel dit in de kern een gedissocieerde reactie op een verleden van verlating, pijn en schaamte.
Het uitvoeren van innerlijk-kindwerk heeft me enorm geholpen om de dissociatie en fragmentatie te helen.
Ik geloof wel dat wanneer we trauma’s doorstaan, een aspect van ons op dat moment fragmenteert. Dat zou betekenen dat we allemaal veel verschillende gefragmenteerde delen van ons hebben van momenten in de kindertijd waarop we ons ongezien, beschaamd, enz. voelden. Innerlijk-kindwerk heeft me geholpen om die gefragmenteerde delen te verbinden met mijn volwassen zelf.
“Het ligt niet echt aan je, het is gewoon een deel van je.” Dat besef is levensveranderend voor mensen die zichzelf in elkaar slaan voor zelfbehoudsgedrag dat ze zo hard proberen te veranderen.
Je hoeft je niet te herinneren om te helen. Je lichaam zal zich herinneren wanneer het veilig voelt om dat te doen.
Samenvatting van deze tekst
- Dissociatie is een overlevingsmechanisme ontwikkeld in een chaotische of emotioneel verwaarlozende omgeving tijdens de kindertijd.
- Het stelt ons in staat om emotioneel verbonden te blijven met een ouderfiguur, ondanks misbruik, verwaarlozing of schaamte.
- Ons zenuwstelsel reageert met vechten, vluchten, bevriezen of pleasen, terwijl ons hechtingssysteem conflicteert met ons verdedigingssysteem.
- Volwassenen kunnen symptomen van dissociatie ervaren, zoals dagdromen, depersonalisatie en het missen van jeugdherinneringen.
- Het innerlijk-kindwerk is een helende methode om dissociatie en fragmentatie te helen door verbinding te maken met gefragmenteerde delen van ons kinderlijke zelf.
- Het is cruciaal om zelfbehoudsgedrag te begrijpen als een reactie op verleden verlating, pijn en schaamte.
- Herinnering is niet noodzakelijk voor genezing; ons lichaam zal zich herinneren wanneer het veilig voelt om dat te doen.
Wat gaat er door je heen terwijl je deze post leest?
Jouw gedachten, gevoelens en ervaringen zijn ontzettend waardevol voor ons, want iedere perspectief is uniek. In deze bijzondere tijd wil ik benadrukken hoezeer ik om jou geef. Hoe zorg jij voor jezelf en je dierbaren terwijl je die speelse levenslust behoudt?
Ik daag je uit om zorgvuldig te zijn, maar ook om met moed nieuwe kansen te omarmen. Wie weet welke geweldige avonturen er op je pad kunnen komen! Ik kan niet wachten om je reacties te lezen!
Steun onze missie door aankopen te doen via bol.com:
via de links naar bol. of overweeg een donatie. Jullie support betekent alles voor ons. Laten ons weten hoe we elkaar verder kunnen inspireren op deze reis naar emotionele vrijheid en zelfontdekking? Werk met de vragen voor zelfreflectie.
Laten we samen een inspirerende dialoog beginnen in de commentaarsectie hieronder!
Als deze blog je aanspreekt, deel hem dan alsjeblieft.
Door te delen kunnen we nog meer mensen inspireren en ondersteunen op hun reis. Vergeet niet om ons te volgen op sociale media. Laat je stem horen door een reactie achter te laten en de tekst een duimpje omhoog te geven. Ontzettend bedankt voor je steun!
Toxische individuen en organisaties kunnen soms veel schade aanrichten, maar laten we ons richten op de positieve veranderingen die we zelf kunnen bewerkstelligen.
We bieden jullie gratis mogelijkheden aan om te groeien, met zelfzorgtips, helende oefeningen en manieren om trauma’s te verwerken. Samen kunnen we echt een verschil maken!
Door op de afbeelding hierboven te klikken kun je contact met me nemen via Whatsapp, messenger, mail en sociale media!
Zet je vandaag nog een stap VOORUIT met de Groeitaken? Kies maar!
Ik moedig jullie aan om door te zetten!
Annemie Persyn-Declercq
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren