De relatie tussen narcisme en bipolaire persoonlijkheidsstoornis.

Vertaling artikel : Russ Federman, Ph.D., ABPP is in private practice in Charlottesville, VA (www.RussFederman.com). He is co-author of Facing Bipolar: The Young Adult’s Guide to Dealing with Bipolar Disorder (New Harbinger Publications).

Onderscheid, gelijkenis en synergie tussen narcisme en bipolaire grootsheid.

Iemand die zich presenteert met narcistische persoonlijkheidskenmerken kan moeilijk te onderscheiden zijn van iemand die lichte tot matige hypomanie ervaart (bipolaire gemoedsstemming minder direct dan volledige manie) met grandioze percepties van zichzelf.

En terwijl de twee op elkaar lijken, is het nodig om een duidelijk onderscheid tussen de twee te kunnen maken. Laten we deze twee verschijnselen nader bekijken.

Narcisme.

De term narcisme is helaas geëvolueerd tot een sociaal pejoratieve beschrijving van persoonlijkheidskenmerken die samenhangend zijn met dergelijke bijvoeglijke naamwoorden als arrogant, egoïstisch, ongevoelig en in zichzelf verzonken.

Het probleem hiermee is dat de echte klinische gevolgen van narcisme weinig te maken hebben met negatieve sociale kenmerken.

De narcist vertoont alleen een breed scala aan aanpassingen die nodig werden geacht voor zijn of haar psychologische overleving.

Persoonlijkheid is iets wat we allemaal hebben.

Het is die unieke organisatie van iemands sterke punten, capaciteiten, psychologische afweer, ontwikkelingsaanpassingen, stijlen van coping en genetische predisposities.

Het is die cluster van kenmerken waarmee we de wereld ontmoeten. En het toont een verbazingwekkend uithoudingsvermogen en relatieve stabiliteit in de tijd.

Als iemand je zeven jaar geleden kende en je vandaag weer ontmoette, merkte hij of zij enkele fysieke veranderingen op, maar “hoe je bent” zou niet veel veranderingen hebben ondergaan.

Je “jij” heeft de neiging om in de loop van de tijd te verharden.

Sommige samenstellingen van persoonlijkheid komen voor in vormen die we identificeren met klinische termen die clusters van kenmerken, attitudes en gedrag overbrengen.

Hun nut is dat ze een soort klinische afkorting worden. Veel kan in een woord of twee worden overgebracht. Onaangepaste persoonlijkheidskenmerken clusteren op manieren die identificeerbaar en terugkerend zijn.

Het lexicon van persoonlijkheid omvat vertrouwde termen zoals sociopathie, passief-agressief, borderline, masochistisch en narcistisch, om maar een paar te noemen.

Beschouw het begrip persoonlijkheid als een specifieke kleur.

Sommige mensen kunnen groen zijn; andere blauw, rood of geel. Sommige dagen kunnen een persoon intenser blauw of rood zijn, maar ze veranderen niet van rood naar geel, noch kunnen ze besluiten om een dag te hebben waarop ze hun persoonlijkheid uitschakelen en monochroom grijs of wit worden.

In zijn zachtere vorm is narcisme gewoon een set van iemands persoonlijkheidsdynamiek die bepaalt hoe een individu georganiseerd is.

Het is geen “diagnose” van wat er mis is.

Het is meer een beschrijving van hoe iemand werkt.

De succesvolle narcist.

Als je de nadruk legt op sterke punten en sociaal beeld van de narcist, is het geen verrassing dat velen die de narcistische kleur vertonen mensen zijn die zeer succesvol zijn.

Het zijn leiders, CEO’s, academici, artsen, actoren, advocaten, enz.

Ze leiden met hun sterke punten. Ze doen het niet goed met aspecten van zwakte of kwetsbaarheid.

En toch zouden we niet nodig zeggen dat hun narcistische organisatie psychopathologie weerspiegelt.

In wezen werkt hun leven ondanks hun specifieke kleur.

De onsuccesvolle narcist.

Maar wanneer de kleuring sterk verzadigd is; wanneer hun persoonlijkheidstype echt in de weg zit en herhaalde en doordringende interpersoonlijke problemen veroorzaakt, dan kan hun narcistische organisatie oversteken naar het rijk van wat wordt aangeduid als narcistische persoonlijkheidsstoornis.

Continuüm van ervaring.

Zoals met de meeste psychopathologie, bestaat het gedrag, gedachten, gevoelens en houdingen die een afspiegeling zijn van narcisme, allemaal op een breed continuüm van ervaring.

De echte uitdaging om greep te krijgen op hoe iemands persoonlijkheid werkt, is dat voor de meeste individuen de synthese van alle bijdragende stukken buiten het bewuste bewustzijn ligt.

We besluiten niet om alle gevoelens, percepties, houdingen en gedragingen naar voren te brengen die passen bij een bepaalde persoonlijkheidsstijl.

Het samenspel van de vele verschillende aspecten van onze psyche is gedurende vele jaren fijn afgestemd. Veel van hoe we zijn komt gewoon automatisch.

We zouden kunnen zeggen dat het persoonlijkheidscluster na verloop van tijd functioneel zelfstandig is geworden.

Maar hoe worden we blauw, paars, geel of narcistisch?

De ontwikkelingsoorsprong van een specifieke persoonlijkheidsorganisatie is niet algoritmisch. Het is niet zo dat alle mensen met sterke narcistische eigenschappen onderworpen zijn geweest aan dezelfde ontwikkelingsinvloeden.

Er is echter genoeg consistentie in de pathogenese om te zeggen dat het vaak de vroege behoeften van een individu met zich meebrengt om ontwikkelingsgestoord te zijn tegenover iemands leeftijd, een gevoel van insufficiëntie, gebrek aan passende afstemming van primaire ouderfiguren. Het is ook een ervaring van het zich ontwikkelende zelf dat diffuus is en niet goed gevormd.

En toch, ondanks de ervaring van tekort, heeft het narcistisch georganiseerde individu geleerd om te putten uit specifieke sterke punten en het vermogen om afstand te nemen van gevoelde kwetsbaarheden of zwakke punten. Als je erover nadenkt, is het eigenlijk een opmerkelijke vroege ontwikkelingsaanpassing.

Narcistische individuen hebben het vermogen ontwikkeld om hun sterke punten op te blazen, uit te breiden en te intensiveren.

Ze leren op zo’n manier zichzelf te leiden dat hun ervaring van zich klein of kwetsbaar te voelen wordt gemaskeerd door de presentatie van precies het tegenovergestelde.

Het gevolg hiervan is niet dat de sterke kanten van de narcist een schijnvertoning zijn. Hoe meer dat de narcist sterk investeert in zijn of haar sterke kanten, omdat ze worden gebruikt om het zelf te beschermen of te ondersteunen tegen de ervaring van insufficiëntie, hoe meer het een schijnvertoning wordt.

Tijdelijk worden we allemaal voor de gek gehouden door dit compenserende tegengewicht, inclusief het individu achter het narcistische masker.

Een bijkomend aspect van narcistische zelfperceptie omvat het concept van grootsheid.

Volgens Wikipedia — “Grandiositeit verwijst naar een onrealistisch gevoel van superioriteit — een duurzame kijk op zichzelf als beter dan anderen.”

Miriam Webster definieert grootsheid als “de kwaliteit of staat van verschijnen.” Ze proberen belangrijker of waardevoller te lijken dan het geval is.”

Deze definities komen overeen met wat eerder is gezegd over het narcistische vluchten of het vermijden van ontoereikendheid.

Het vermijdende zelf wordt bereikt door te investeren in het grootse beeld dat een geruststellende afstand biedt tot de tegenovergestelde realiteit.

Wat is er zo mis met deze beeld?

Zouden we niet allemaal liever groot voelen in plaats van klein, krachtig in plaats van kwetsbaar, meesterlijk in plaats van onbeholpen? Ja, natuurlijk. Maar het dilemma is dat de narcist intens moet investeren in de verdediging omdat elke barst in het harnas kan leiden tot een steile ineenstorting in besef van het zelf die onaanvaardbaar zijn.

De persoonlijkheidsstructuur mist voldoende flexibiliteit en het individu is geneigd om snel plotselinge pijn te voelen.

Deze pijn komt vooral wanneer zijn of haar narcistische stijl niet goed genoeg werkt om de liefde, bewondering, macht of controle te krijgen die het individu zocht.

Deze pijn, veroorzaakt door de snelle ineenstorting van verdedigingen, is wat we narcistische schade noemen.

De ongelukkige consequentie van de narcistische stijl is dat mensen over het algemeen mensen waarderen die kwetsbaarheid in hun persoonlijkheid kunnen opnemen.

Individuen die consequent lof en bewondering nodig hebben om hun achting te ondersteunen en zo gevoelens van ontoereikendheid te voorkomen, kunnen ook interpersoonlijk vervreemdend zijn. Dit is waar ze verliezen.

Het is triest dat juist de strategie die wordt gebruikt om de mening van anderen te verheffen, leidt tot een onbedoeld loskoppelen in plaats van het dichter bij brengen van anderen met interesse en betrokkenheid.

Als anderen alleen maar konden begrijpen dat de narcistische waardevermindering werkelijk de mate weerspiegelt waarin een persoon bang is om zich klein en ontoereikend te voelen, dan kunnen we allemaal de benarde situatie van de narcist beter inschatten.

Een ander punt, en dit zal ons helpen om narcisme beter te onderscheiden van bipolaire symptomen: de narcistische persoonlijkheid gaat niet in remissie.

We kunnen variabele niveaus van intensiteit zien in de persoonlijkheidsstijl van het individu. Zoals eerder vermeld, is narcisme een blijvende karakterstijl. Met voldoende inzicht, motivatie en zelfbewustzijn kan het worden aangepast, meestal door psychotherapie, maar het lost meestal niet op, verdwijnt tijdelijk en komt dan op een later tijdstip weer terug.

Dit is belangrijk bij het beschouwen van het onderscheid tussen narcisme en bipolaire stoornis.

Het therapeutische werk met een narcistisch georganiseerd individu houdt in dat hij of zij wordt geholpen om geleidelijk meer open te staan voor de ervaring van insufficiëntie die zich vroeger heeft afgespeeld. Dit is geen kleine oefening.

Zie je, de pathogenese van pathologische persoonlijkheidskenmerken gaat over hoe individuen hun eigen pijn hebben overleefd.

Voor velen is het potentieel om hun manier van zijn los te laten of mild te veranderen echt beangstigend vanwege de mate van emotionele pijn die op afstand moet worden gehouden.

Als het individu eenmaal leert om verstoten en pijnlijke aspecten van het zelf te accepteren en te ervaren, kunnen ze geleidelijk aan geïntegreerd worden in iemands ervaring. Als dit lukt, hoeft het individu niet langer zijn of haar compenserende gedrag te ondersteunen.

Het goede nieuws is dat de sterke punten en capaciteiten van het individu niet hoeven te worden opgegeven.

In feite is precies het tegenovergestelde waar.

Wanneer ze niet langer de functie van verdediging dienen, worden de sterktes en capaciteiten vrijgemaakt omdat ze niet langer gebonden zijn aan een compenserende agenda.

De stijfheid van het individu kan beginnen te verzachten. Men kan beginnen te accepteren dat hij of zij er niet altijd in zal slagen superman of supervrouw te zijn.

Als die realiteit niet langer beangstigend is, wordt het individu bevrijd om thema’s van kwetsbaarheid of zwakte te accepteren die we allemaal hebben.

Bipolaire grootsheid.

Bipolaire grootsheid kan zich soms voordoen als een weergave van narcisme. Het kan er uiterlijk hetzelfde uitzien en zelfs van binnenuit hetzelfde aanvoelen. Dit kan ook leiden tot een verkeerde diagnose.

Nog meer verbijsterend is de realiteit dat bipolaire grootsheid samen met narcisme kan voorkomen. Wanneer dit het geval is, zijn de twee symptoomgroepen geneigd om elkaar synergetisch te versterken.

Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen deze twee om een verkeerde diagnose te voorkomen. Ook om specifieke behandelmethoden te identificeren die voor elke diagnose vereist zijn is het hier belangrijk om onderscheid te maken.

Laten we beginnen met het verduidelijken van bipolaire grootsheid.

We zien haar aanwezigheid meestal tijdens de hypomanie en / of manie geassocieerd met bipolaire gemoedsverhoging.

Wanneer mensen met een bipolaire persoonlijkheidsstoornis een verhoogde gemoedstoestand ervaren, kunnen ze ervaringen van welzijn ervaren, waaronder euforische stemming, verhoogde energie, zeer optimistische vooruitzichten, versnelde denkprocessen en verhoogde creativiteit.

In veel opzichten voelen ze zich een beetje supermenselijk doordat de combinatie van symptomen tijdens het verhogen van de stemming de individuen met een bipolaire persoonlijkheidsstoornis in staat stelt boven hun basislijn in bepaalde sferen te functioneren.

Wanneer gedachten sneller gaan, komen sommige cognitieve verbanden gemakkelijker tot stand.

Wanneer creativiteit wordt geïntensiveerd vanwege verbeterde cognitie en een stroom van emoties die gepaard gaat met hypomanie, kan de uitkomst leiden tot unieke creatieve processen.

De grootsheid Zelfperceptie.

Er is ook de ironie dat het eindproduct helemaal niet uniek of speciaal is. De ervaring van het verhogen van de stemming kan de zelfperceptie zo veranderen dat het individu denkt dat hij of zij iets echt unieks, gespecialiseerd en zelfs superieur produceert.

Tot in het buitengewone genomen als met gevallen van manische psychose, kunnen deze grandioze zelfpercepties in de natuur waanzinnig worden.

Het individu gelooft echt dat hij of zij de messias is.Hij ofzijgelooft dat hij/zij de volgende hedendaagse Einstein of misschien een gereïncarneerde Leonardo da Vinci.

Het gaat erom of het verhogen van de stemming leidt tot verbeterde mentale en creatieve processen of dat het simpelweg de perceptie oplevert dat dit gebeurt.

Het individu met de bipolaire persoonlijkheidsstoornis in het midden van de stemmingsverhoging ziet dat hij of zij in staat is tot unieke grootheid. Dit is de voorbijgaande grootsheid die we zien bij een bipolaire persoonlijkheidsstoornis.

Onderscheidende bipolaire grootsheid van narcistische grootsheid.

Bipolaire grootsheid komt voor in combinatie met meerdere andere symptomen die gepaard gaan met hypomanie en / of manie.

Wat belangrijk is, is dat hypomanische en / of manische symptomen, waaronder grootsheid, allemaal stemming specifiek zijn. Al verharden ze niet in de loop van de tijd en zijn ze zeker niet aanwezig tijdens bipolaire depressie, waar een laag zelfbeeld het dominante filter is waardoor de meeste zelfbeoordeling plaatsvindt.

Omgekeerd is de grandioze zelfperceptie van de narcist langer.

De ervaring van superioriteit wordt met voldoende frequentie in het spel gebracht.

Het is een integraal aspect van de zelfperceptie van het narcistische individu. Overweeg de omgang met twee verschillende personen: een met bipolaire hypomanische grootsheid en de ander met narcistische grootsheid.

De interacties kunnen eigenlijk een soortgelijk gevoel hebben. Misschien is het enige herkenbare onderscheid dat de persoon met de bipolaire persoonlijkheidsstoornis gewoonlijk een sterk verhoogde energie ervaart samen met een verhoogde gemoedstoestand terwijl de grootse narcist zijn vermindering op een psychisch niveau zal ervaren.

Hij of zij heeft niet het gevoel dat ze drie keer hun normale hoeveelheid fysiek hebben energie.

De narcist heeft geen waanvoorstellingen.

Een laatste belangrijk onderscheid: maar niet als er sprake is van een comorbide psychose of waanstoornis, geeft de grootsheid van de narcist gewoonlijk geen waanvoorstellingen weer.

De Messiaanse, Einsteiniaanse, reïncarnatie manifestaties van grootsheid komen voor tijdens manische psychose. Ze zijn niet aanwezig in het typische narcisme.

Als in ongewone omstandigheden, de narcist waanideeën zelfpercepties ervaart, dan leeft hij of zij aan het extremere einde van het narcistische persoonlijkheidscontinuüm.

Comorbiditeit van narcisme en bipolaire persoonlijkheidsstoornis.

Naar schatting heeft ongeveer 5% van de mensen met een bipolaire persoonlijkheidsstoornis (BD) ook een co-morbide narcistische persoonlijkheidsstoornis (NPD). Dat is ongeveer één op de 20 individuen met een bipolaire persoonlijkheidsstoornis heeft ook NPD.

Wanneer dit gebeurt, kunnen de twee stoornissen elkaar versterken.

Stel je voor de persoon met de bipolaire, narcistische persoonlijkheidsstoornis die een opleving in de stemming begint te ervaren.

Mentale processen beginnen sneller te gaan, energie is op en emoties ontwikkelen zich naar euforie en sterk optimisme. De narcistische aspecten van de persoonlijkheid verwelkomen dit soort verheffing absoluut, omdat het de vermindering en / of vergroting verschaft die kernaspecten van de narcistische persoonlijkheid voedt. In wezen wordt narcistische grootsheid gevoed door bipolaire elevatie en vice versa.

Dus wat is hier problematisch aan?

De persoon met een bipolaire persoonlijkheidsstoornis moet leren hoe het begin van hypomanie kan worden herkend.

Wanneer dit gebeurt, bestaat de mogelijkheid dat het individu met de bipolaire persoonlijkheidsstoornis probeert de opwaartse voortgang van stemming en energie te beperken of te nivelleren.

Meestal gebeurt dit door medicatie-aanpassingen, het reguleren van de slaap en het onthouden van keuzes die verder bijdragen aan de mentale en fysieke activering van de stemmingsverhoging.

MAAR … dit vereist dat het individu met de bipolaire persoonlijkheidsstoornis waarneemt dat de progressie van positieve stemming niet noodzakelijk een positief iets is!

Wanneer we narcisme toevoegen aan de mix, wordt het vermogen van het individu om te herkennen wat adaptief versus slecht adaptief is, nog moeilijker omdat de actie van narcistische verdedigingen netjes past bij wat er gebeurt tijdens bipolaire gemoedstoestand en dat maakt zelfobservatie met nauwkeurigheid bijna onmogelijk.

Het beheersen van deze problemen in de behandeling is echt belangrijk voor de psychotherapie.

Medicatie kan nodig zijn om te helpen bij het nivelleren van dingen, maar het zal je niet helpen begrijpen hoe de kwesties van gemoedstoestand en persoonlijkheid samenkomen in je psyche.

Het benaderen van narcisme in psychotherapie is een complexe onderneming met een groot aantal variabelen die het proces voor elk individu anders maken.

Als je eigen ervaring resoneert met de voorgaande inhoud, dan moedig ik je sterk aan om de problemen verder te onderzoeken met een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Die professional moet goed thuis zijn in de kruising tussen stemmingsstoornissen en persoonlijkheid.

Voor partners en samenlevenden met bipolaire of narcistische persoonlijkheidsstoornis.

Het ingaan op het ‘verhaal’ of het nu een bipolaire of narcistische persoonlijkheidsstoornis is, is volgens mij persoonlijk alleen maar nuttig en helend als we het gebruiken om ‘ het waarom’ (de innerlijke programmering van onszelf) te identificeren, te omhelzen en vrij te geven.

Het is best mogelijk dat we een emotionele afhankelijkheid hebben en niet bipolair zijn als we samenleven met een narcist.

Eens dat je geïdentificeerd hebt waarom je zo doet in je relatie, nadat je dat gedaan hebt, is er GEEN waarde meer om het verhaal te herhalen, er in te wonen of erover te schrijven.

Volgens ons gaat het erom dat mensen zich kunnen verhouden tot deze verhalen.

Zien ze wat de resultaten zijn voor het individu dat naar binnen is gegaan om haar of zijn innerlijke programmering te identificeren en te veranderen?

Dus als je reageert met jouw verhaal met als doel je “eigen reactie” te beschrijven op een stoornis van een ander dan heeft het waarde om erover te schrijven of te spreken. Niet het herbeschrijven van de gebeurtenis.

Anders ben je opnieuw aan het denken ‘wat er is gebeurd’ in plaats van te helen ‘waarom het gebeurde’.

Het steeds opnieuw herhalen doet je de pijn steeds opnieuw beleven en verharden.

QUANTUM HEALING STARTER PACK

Herhaling van uw verhaal bevordert alleen maar het slachtofferschap.

Daardoor ga je er in vast blijven zitten. Dit niet alleen voor de schrijver maar ook voor de lezers.

We genezen het narcistisch misbruik bij onszelf niet door erover te schrijven. Ook niet door er over te praten. Zelfs meedoen aan online chatgroepen zal ons niet genezen. Misschien verwijzen ze ons door. We genezen door het innerlijke werk te doen aan de delen van onszelf die we moeten helen.

Natuurlijk biedt het vertellen van die verhalen wel een herkenning. Maar eens herkent kun je je niet afhankelijk maken van de emotionele steun van andere slachtoffers. Dat betekent niet dat er geen solidariteit kan zijn.

Wat je best kunt doen voor een ander is hem te weg te wijzen naar innerlijke zelfgenezing.

Wanneer we de pijn hebben opgeruimd is er echt geen reden of verlangen in welke vorm dan ook om vast te blijven zitten in het herhalen van ‘wat er is gebeurd’.

De cellen in ons lichaam en ons leven zijn vrije, open ‘ruimtes’. Die cellen willen vooruit om grotere gevoelens te creëren en een geweldig leven.

Het doel om te bereiken in ons leven is een bloeiend leven. We hebben niet het doel om onze emoties in het verleden vast te houden. Noch willen we vast houden aan een soort overleven of geblokkeerd zijn voor nieuwe creaties.

Voor zelfhelpers en zelfzorg!

Reacties

We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren