Leven en leefregels.

Er bestaat geen leefregel die zegt dat je de vijanden van dit visioen van onbegrensde broederschap moet haten.

Wie zijn de vijanden van dit visioen?
De rijken? De bezitters? De narcisten?
Zij die omwille van hun eigen belangen, zullen proberende de status quo te handhaven, zo mogelijk tot in het oneindige? Is dat leven?

De meesten van hen zijn diep te beklagen: zij zullen ooit aan het bewustzijn van hun schuld ten onder gaan.

Zoals ontelbare Amerikanen toen ze hoorden van de gruwelen die met hun mandaat en in hun naam in Vietnam waren bedreven.

Zoals vele Portugezen, toen tot hen doordrong welke misdaden hun koloniale regime in Angola bedreven had.

Tools voor zelfgenezing!

Er is wel een leefregel die zegt dat wij onze vijanden zullen liefhebben.

Dat wil allereerst zeggen: dat wij hen ernstig nemen en op waarde schatten: dat wij onderkennen wat zij waard zijn, wat zij, als handlangers van de goden en machten die deze wereld regeren, aanrichten aan ellende en chaos.

Het is vooral zeker dat zoveel rijken subjectief gekozen hebben voor deze handlanger rol.

Ook al functioneren zij objectief als supporters van de bestaande orde en als vijanden van het visioen van gerechtigheid.

Voor Jezus van Nazareth waren ook zij die ‘van nature’ het Koninkrijk van God niet kunnen binnengaan, de rijken, zijn omgang niet waard.

Hij weet hoe bijna onmogelijk het voor hen is, afstand te doen van hun bezittingen.
Maar hij bemoedigt hen om daarmee een begin te maken, om zich te oefenen in hebben als hadden zij niet.

Partij kiezen voor de armen en de stemlozen

Geduldig raadt hij hen aan, partij te kiezen voor de armen en ontrechten en zich, met geld, en goed, in te voegen in het visioen van het koninkrijk van God: dat is ‘dat je alles verkoopt wat je bezit. ‘wat dat betekent, zul je merken als je eraan begint.

Jezus fixeert de rijken niet op hun rijkdom.

Een zekere Zacheüs bevrijdt hij uit het isolement waarin men hem telkens weer terugstoot.
Hij laat zich uitnodigen aan de tafel van deze hoofdambtenaar bij het tolwezen.

Dat wekt natuurlijk verontwaardiging bij zijn argeloze rechtlijnige bewonderaars: zo’n vent is een vijand.

Zacheüs, impulsief, vluchtig ontroerd of werkelijk bekeerd, zegt: bij deze schenk ik de helft van mijn bezit aan de armen, en als ik iemand iets heb afgeperst, geef ik het hem vierdubbel terug.
En Jezus zegt: de mensenzoon is gekomen om te zoeken en te redden wat verloren is.

Hij weet dat de rijke van vandaag morgen misschien zal terugzien op zijn uitbuitersrol als op een boze droom.

Tegendraadse leefregels, leefregels tegen de vervreemding, maar geen godsdienst.

Niets bezitten, omwille van ‘Alles-voor-allen’.

Niet langer je leven omklemd houden, angstig, bezorgd, maar weggeven, omwille van een honderdvoudig, eeuwig leven.
Je ziel, die krachtbron in je zelf, richten op wat verloren is – jezelf toewijden aan de ontrechten, je hart verliezen aan de verlorenen.
Niets meer te verliezen hebben.

Geen tijd, geen zin en energie meer hebben om terug te honen als je gehoond wordt – liever stom staan als een schaap voor zijn scheerders.

Weten dat terugslaan geen zin heeft, tijd en geestkracht vreet, en je te doodmoe maakt en in vergankelijk gelijk gevangen, om nog te leven voor het enig nodige.

Zeventig maal:

tot in het oneindige alle bitterheid en gekwetstheid en (meestal redelijke) verwijten wegdoen, als overtollige bagage op de weg naar de toekomstige verzoening en onbegrensde broederschap in het koninkrijk van God.
Willen sterven, als een graankorrel, om niet alleen te blijven.

Deze leefregels zeggen een mens wie hij is.

Meten zijn grootheid uit.
Hij is niet machteloos en gedoemd tot onderhorigheid.
Hij Kan. Jij bent tot vrijheid geroepen, zegt Jezus van Nazareth.
Je hoeft niet rijk te zijn, omdat je rijk geboren bent, je hoeft geen bezitter te blijven, omdat je in een bezittersmilieu geboren bent.

Je bent niet gehouden aan je overgeërfde cultuur, taal, levensstijl, religie, psychische geaardheid, je kunt je losmaken uit al die verstikkende omarmingen.

Je bent niet gehouden aan je verleden, niet aan je tekorten, niet aan je prestaties.

Je hoeft zelfs niet vast te zitten aan je kreupelheid of blindheid. Er is niets dat je van het koninkrijk van God afhouden kan, als je het bereiken wilt.

God is een God van het tegenwoordige. Zoals Hij u vindt, zo neemt Hij u en ontvangt Hij u: niet wat gij geweest zijt, maar wat gij zijt, schreef Eckhart.

Jezus moet gedacht hebben: als mensen zo doen, zal deze wereldorde met haar religie en moraal en economie die op behoud van het bestaande is gericht, van binnenuit exploderen.

Er is in al deze messiaanse leefregels een verblindend heldere samenhang.

Er rijst het beeld uit op van een mogelijke mens.
Zij voeren geen polemiek, en behelzen geen ethiek en geen maatschappijleer.

Ze komen ons niet tegemoet in onze behoefte aan psychoanalytische nuances, aan praktische wenken, aan suggesties die rekening houden met wat haalbaar is. Mensenkennis?

Maar ze moeten ooit geleefd zijn door mensen, hoe zouden ze anders bewaard zijn gebleven?

De tijd is vol, en de zin van de geschiedenis gaat in vervulling dat betekent ‘krijgt volwassen gestalte’, in mensen die deze woorden horen en volbrengen.

Ben je het daar mee eens of oneens? Ik antwoord graag.