De psychologische bron van zijn handicap.
Afgezien dat eens de narcist de grenzen heeft kunnen overschrijden dat zijn respect voor het slachtoffer vermindert en de uitdaging om hem te bewijzen als de beste voorbij is, eens zijn slachtoffer tekenen toont van verwarring en verslaving door dat hij zijn activiteiten plots staakt en verveling bij de narcist ontstaat is voor dit alles een diepere psychologische bron.
Wellicht werkt de narcist enkele fantasieën uit in zijn seksbeleving precies om die emoties te overwinnen, helaas hoeveel moeite hij ook doet zijn schaamte over zichzelf blijft bestaan en is dus groter dan de waardering voor de emoties die vrijkomen bij zijn momentele beleving van zijn seksuele leven met zijn slachtoffer.
Door zijn schaamte moet hij op zoek naar iets groters, iets intenser enz.
Het is de rol van schaamte in de narcist dat zijn seksleven verstoort en hem onmogelijk maakt om een liefdevolle lange termijn relatie op te bouwen. Eén van de kernen van narcisme in de persoonlijkheid van iemand is het grote deel dat schande speelt in de psychologie van de narcist.
Daarom dat een narcist precies partners gaat uitzoeken die dikwijls ook een kwetsuur door misbruik hebben opgelopen en erg kwetsbaar zijn. Daardoor kunnen ze zich superieur voelen, omdat ze zichzelf hebben wijsgemaakt dat zij de oplossing voor hun kwetsuur hebben gevonden.
Dit kunnen volwassenen zijn die in hun jeugd in instellingen hebben vertoefd, in pleeggezinnen zijn opgegroeid, en misbruik hebben meegemaakt.
De ongeboren narcist.
Geen enkel kind is geboren als een narcist, maar kan er wel aanleg voor hebben, maar meestal worden deze triggers geactiveerd als gevolg van hun ervaringen in de kindertijd.
De omstandigheden spelen dan een grote rol:
Zijn de ouders in staat om een opvoeding te geven? Hebben de ouders onderling zware problemen? Hebben de ouders de stabiliteit ontwikkeld op materieel en financieel vlak? Zijn de ouders vrij van persoonlijkheidsstoornissen?
Is dat niet het geval dan geeft men weinig de gepaste aandacht aan het kind en ontstaat er geen hechting. Er kan dan bij het kind een hechting ontstaan aan een ander gezinslid, waarbij dan dit kind het gevaar loopt dat bij plaatsing men deze liefdevolle band vernietigt.
Hechting tijdens de peutertijd is één van de essentiële bouwstenen van de positieve geestelijke gezondheid in een volwassen persona.
Zonder hechting is het niet mogelijk om aan het kind enkele sociale vaardigheden te leren. Kinderen zonder hechting kunnen geen rekening houden met anderen, nog met regels die het functioneren in een groep nodig maken.
Uiteraard speelt het temperament van het kind ook mee. Hoe temperamentvoller hoe heftiger het wordt in een groep en hoe groter daardoor de moeilijkheden die ontstaan door het gebrek aan hechting.
Bij gebrek aan hechting met een ouder, hebben deze kinderen niet geleerd om een gezonde mate van autoriteit te aanvaarden.
Bovendien zijn ze alle vertrouwen in een ouderfiguur kwijt waardoor ze die autoriteit uittesten voor de mate dat die autoriteitsfiguren te betrouwen zijn, voordat het kind zich wil hechten wil het uittesten of men het niet opnieuw zal teleurstellen.
De mate dat een autoritaire figuur bereid is om weerspannig gedrag van dat kind te aanvaarden moet het kind ervan overtuigen dat men het aanvaardt. Stilzetten voor veel kinderen is al een grote moeilijkheid. Lang stilzetten voor temperament volle kinderen is heel moeilijk. Dat kan de duur van een maaltijd zijn. Dat kan in de klas zijn om te luisteren gedurende een verhaaltje…
Daarom dat voor temperamentvolle kinderen met weinig hechting het zeer moeilijk is om stil te zitten.
Ook deze kinderen hebben behoefte om zich comfortabel te voelen en te kunnen ontspannen. Als ze dan geen onvoorwaardelijke liefde ontvangen dan ontwikkelen ze geen gezond gevoel van eigenwaarde.
Kinderen willen zelfs onvoorwaardelijke liefde ontvangen op het moment dat ze niet erg liefdevol zijn, maar gewoon omwille van wie ze zijn.
Als je de gehele volwassen – kind relatie consequent beheert, dan ontwikkelt zich een veilige hechting.
Dit is veel minder het geval als de ouders in conflict zijn, een persoonlijkheidsstoornis hebben, of niet in staat zijn om een stabiele gezinssituatie te ontwikkelen.
Als het kind veilig is heeft het een sjabloon voor hoe relaties zou moeten werken. Wat meer is, ze hebben het vertrouwen om fouten te maken.
Maar als het kind misbruikt is geweest, conflicten heeft gezien of meegemaakt, geen hechting heeft kunnen ontwikkelen doordat men het kind ‘verplaatst”, of losgerukt van zijn vrienden of familieleden en zijn gekende omgeving kan het een schaamte ontwikkelen en zelfs wel of niet gepest worden.
Voorwaardelijke liefde. Nog een handicap voor een liefdevolle relatie.
Een van de routes naar narcisme bij kwetsbare kinderen is een verschillend ouderschap model, waar liefde voorwaardelijk is uitgedrukt en gekoppeld aan prestaties, om de beste te worden, of de eerste te zijn.
Als er een conflict is in een gezin, of als één van de ouders een persoonlijkheidsstoornis heeft is er een verschillend opvoedingspatroon wat grote onzekerheid met zich meebrengt heel normaal, maar ook daar komt de onvoorwaardelijke liefde in het gedrang.
Als een ouder een narcistische persoonlijkheid heeft is het best mogelijk dat de andere ouder een emotionele afhankelijkheid heeft ontwikkeld. De narcistische persoonlijkheid zal zijn ‘liefde’ voor het kind uiteraard koppelen aan prestaties en zeker geen afwijking, laat staan een weerwoord verdragen.
Daardoor krijgt het kind het gevoel dat het de liefde van de ouder kan krijgen door prestaties, maar dat het nooit goed genoeg is. Ook dat kan een bron van schaamte zijn.
Deze ouders kunnen openlijk hun teleurstelling uitspreken als een kind er niet in slaagt te voldoen aan hun ervaringen.
Validatie wordt geëxternaliseerd, en in een bizarre omkering, belediging wordt geïnternaliseerd. Het kind leert de schande en de schaamte dat het “niet goed genoeg is” normaal te vinden.
Deze schande en schaamte kan bij de ontwikkeling van een identiteit ontstaan die niet gevalideerd wordt door de ouders bijvoorbeeld muzikale of andere artistieke gevoeligheid die de ouders niet hebben, een seksuele geaardheid die de ouders niet tolereren, een lichamelijke afwijking, een leermoeilijkheid, een gedragsstoornis als ADHD of autisme enz.
Als een volwassene, kan deze schande vervolgens worden/ of zijn gekoppeld aan seks en seksuele expressie.
De schaamte bij de narcist is erger dan de schuldgevoelens die wij kennen. Nog een handicap voor een liefdevolle relatie.
Schuld kan gaan over een specifieke gebeurtenis of iets wij hebben gedaan of niet gedaan. Dat schandalig was, een schande met zich meebracht. Schande aan de andere kant, heeft ons het gevoel dat we verkeerd geboren zijn, een verkeerd gevoel over wie we zijn.
Schaamte is gekoppeld aan angst en kan leiden tot woede en agressie, meestal niet eenmalig, maar in cycli. Het is ook algemeen aangenomen dat schande de antithese van een open uitdrukking van iemands seksualiteit is.
De schaamte bij een kind kan ook ontstaan doordat de narcistische ouder het kind herhaaldelijk in situaties bracht die niet gepast waren en tot trauma leiden.
Het in de kamer slapen bij de ouder die een alcohol probleem had en waar het kind angstig was om handtastelijkheden te moeten ondergaan, of waar het kind geconfronteerd werd met seksuele handelingen als masturbatie bij een ouder, of andere seksuele activiteiten of doordat de grens van het kind overschreden wordt door naakt rond te lopen.
Daardoor kan de seksbeleving bij het kind geassocieerd zijn met een negatief beeld en frustrerend werken, zo dat het kind een schaamte ontwikkelt om relaties aan te gaan, waardoor het kind zich uitgesloten voelt en daardoor compensatie gedrag gaat ontwikkelen, zoals liegen, bedriegen, stelen en ook agressie. Maar ook eetstoornissen.
Schaamte, angst en een onzeker gevoel van eigenwaarde kunnen betekenen dat een narcist zou kunnen problemen hebben met erectiestoornissen, voortijdige ejaculatie of een onvermogen hebben om orgasme te bereiken.
Maar ook dat hij of zij een bijzondere interesse voor alles wat met ziekelijke en andere seks heeft te maken heeft ontwikkeld om zogenaamd zijn stoornissen te verhelpen.
Daardoor is in vele gevallen de narcist op zoek naar travestieten, shemales, dragqueens, allerlei attributen en fetisjen.
Speciale perversiteiten voegen zich bij andere schaamte aspecten van hun verwachte persona. Die brengen opnieuw dwingende gevoelens van inadequaat zijn met zich mee. Op hun beurt leidt dat dan weer tot de misleiding van zijn slachtoffer. Dit leidt ook tot vernedering en misbruik.
Dit kan leiden tot narcistische woede die voortvloeit uit hun gekwetste trots, zelfs zonder dat op hun speciale voorkeur gewezen wordt.
Beurtelings, kan dit ook leiden tot seksuele fantasieën die kunnen gaan over overheersing, verrukking voor een hulpeloze vrouw en ruwe seks. Bij sommige narcisten blijft het niet bij fantasieën, maar kiezen ze er voor om die fantasieën uit te voeren.
Sommige therapeuten beschouwen dit mechanisme als volgt: de narcist brengt zijn eigen schande over op een ander, om op die manier zijn eigenwaarde te verhogen. Daarom dat nog al wat narcisten ook slachtoffer van seksueel misbruikt in hun kinderjaren zijn en dan tot dezelfde handelingen overgaan.
Narcisten spelen het aantrekkelijk in de eerste periode van de relatie.
Ten eerste, kunnen ze aanspraak maken op aandacht en zullen ze hun minnaar een goede tijd tonen, niet alleen omdat het slachtoffer in een roes verkeerd, maar ook, omdat na die periode een soort geheugenverlies optreedt bij het slachtoffer. (lovebombing fase)
Met enkele methoden probeert de narcist zijn nieuwe verovering onder de indruk te brengen. Ze creëren een sfeer van vertrouwen voor hun grandioze project. Fake overtuiging, charma en charisme uitstralen zijn ze ook goed in.
Het is best mogelijk dat een narcist een beroep uitvoert waar narcisten erg in trek zijn, zowel in de politiek, als de showbusiness als bij de politie. Daar komt dikwijls nog al wat gepaste kledij bij kijken die moet zorgen voor het juiste imago. En net in imago-opbouw zijn ze gespecialiseerd.
Bij narcisten echter ontbreekt het aan het uithoudingsvermogen dat bij een monogame relatie vereist is.
Hoe doe je reparenting of zichzelf heropvoeden?
Met innerlijk kindwerk/ reparenten jezelf opvoeden
Niet kunnen alleen zijn en hechtingstrauma
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren