In De Lier Brugge ging Patrick Perquy zaliger regelmatig voor in de viering. Hierna volgt een toespraak van hem. Voor de vierde week van de Advent was het een derde keer dat inspiratie geput werd uit:
De liederen van de lijdende dienaar in vergelijking met het kind Jezus dat geboren wordt.
Aan het woord is de Heer. Hij stelt eerst vragen:
“Ik ben het die jullie troost.”
Hoe kan je dan bang zijn voor een sterveling?
Voor een mensenkind die vergaat als gras?
Hoe kun je de HEER vergeten, die je gemaakt heeft,
Die de hemel heeft uitgespannen
En de aarde gegrondvest?
Hoe kun je je zo laten beheersen door angst:
Voor de toorn van je belagers,
Voor hun pogingen je te vernietigen?
Waar blijven die belagers met hun toorn?
Weldra wordt de geketende bevrijd;
Hij zal niet sterven, niet afdalen in het graf,
Het zal hem aan niets ontbreken.
Ik de HEER, jullie God,
Die de zee opzweep, zodat de golven bruisen,
Wiens naam is HEER van de hemelse machten
ik leg je mijn woorden in de mond
En bescherm je met de schaduw van mijn hand,
Ik die de hemel geplant heb
En de aarde gegrondvest,
Die tegen Sion zeg
“Mijn volk ben jij.”
(Jesaja. 51,12-16)
We onderscheiden drie protagonisten in dit lied:
- De belagers, die maar stervelingen zijn: de pesters, de spotters de schamperen
- De geketende: de slachtoffers: de gepeste, de uitgelachene
- De HEER in zijn scheppingsmacht
We gebruiken de sleutel van de eigennamen die een groep aanduiden: de ganse troep belagers, de ganse groep slachtoffers.
De ondergrondse invloed van de gedachten van René Girard heeft bewerkt dat alleen nog een kleine elite zich nog durft bekennen in de troep van belagers.
Die beweren dat de werklozen zelf de schuld zijn dat de migranten profiteurs zijn.
Het is “bon ton”, mainstream partij te kiezen voor de slachtoffers.
Maar wat betekent partij kiezen?
Is dat een gevoel van medelijden dat verdwijnt als de dauw in de morgen?
Is dat tederheid die ons hart vervult bij het kind al zingend “Adeste fideles”?
Dan gebeurt er niets met jou.
Dan kom je in de Bijbelse tekst niet eens voor, maar niet als onbewust bij de belagers.
In Tertio schrijft Roger Burggraeve een lezersbrief over ons thema(1),
een reactie op een bijdrage over de mis(be)handeling van ouderen in een zorgtehuis.
Ik pak zijn aangeklaagde perversiteit langs Girard op.
Wat gebeurt er met ons geweld, met mijn geweld in de maatschappij?
Culturen hebben overleefd dank zij het zondebokmechanisme. De meerderheid werd een ziedende massa en offerde ritueel een menselijk of dierlijk slachtoffer. Bloed moest vloeien om te zuiveren.
Jezus ontmasker, deconstrueert definitief dit vals mechanisme.
En nu? Waar kan ik nu met mijn geweld naartoe? Naar het voetbalstadion waar de speler uit OHL Leuven alle geweld op zich getrokken heeft en met vier zondagen schorsing bestraft wordt?
Moesten wij als Vlamingen niet zijn partij kiezen tegen Standaard? Zulke (voorlopig) uitzonderlijke feiten zijn onvoldoende om het geweld van werkloosheid, belastingdruk op te vangen. Daarom zoeken we naar slachtoffers, ons leven hangt af van slachtoffers.
Bij Roger de (mis)behandeling van ouderen in de instellingen…
Voor anderen: de slecht opgevoede kinderen, voor anderen: de slachtoffers van het verkeer.
En nu komt de perversiteit! Beschuldigen!
In onze gedachten voelen we mee met de slachtoffers en beschuldigen de daders: het falend verplegend personeel, de onbekwaamheid van leerkrachten, de corrupte politie.
Onze gevoelens van beschuldiging worden elke avond op TV samengebundeld tot een valse unanimiteit, een algemene verontwaardiging, waarop ter Zake dan inspeelt, mildert of ophitst..
Wij projecteren ons geweld nu op de daders.
En blijven zelf buiten schot. In zijn brief noemt Roger dit “het slachtoffer-dader syndroom in de culturele mainstream is verschoven van de zondaar naar het slachtoffer”
Een leerling van Girard, Cesareo Bandera wijst daarop in zijn laatste studie A Refuge of Lies.
Ik nodig je uit de dubbelzinnigheid van je eigen positie uit te klaren met “partij kiezen voor” duidelijk te maken. Tijdens de familiebijeenkomst rond de eindejaarsfeesten kan je het scenario van de lezing van Jesaja proberen toe te passen. Of ook op de organisatie van het eindejaarsfeest.
Hoe wordt er gereageerd als je over tralies uit de weg zou vertellen? En Maggie, hoe “ligt” die in de familie?
En de herdenkingen van de gesneuvelden? Misschien zullen de posities duidelijker worden met dien verstande dat de neutraliteit in de bijbel niet bestaat. Een andere toets kan zijn de winnaars en de losers tijdens de maaltijd op te merken? Wie kreeg de aandacht?
Wie niet ? Wellicht zal het belagen, het schamperen, een beleefde vorm aannemen, maar niet als de alcohol de tongen losmaakt.
Misschien is mis(be)handeling van de ouderen in eigen familie aan de orde.
Partij kiezen is de houding van Jezus navolgen, zijn creatief mededogen.
De Samaritaan die in daden weet wat hij voor het slachtoffer kan doen. De vader die weet hoe hij zijn weggelopen zoon kan ontvangen. De drie wijzen die geschenken aanbrengen.
Als ons medelijden een religieus gevoel blijft, is het verdacht. Want echte gevoelens worden uitgebeeld in daden, zo creatief mogelijk.
Daarom zijn wij de viering begonnen met een oproep tot de gemeenschap:
“Vergeet niet dat woord van oudsher
Dat leeggeschud zullen worden de plunderaars
Uitgedreven de stichters van tirannie.
Maar de doodgetrapte zal leven
De arme zal opstaan en nemen
Het land dat hem toebehoort.”
De dag dat we dit lied in de gevangenis zullen durven zingen, wetend dat de echte plunderaars en stichters van tirannie er niet opgesloten zitten, zal het Rijk Gods wat dichterbij gekomen zijn.
basis tekst wijlen Patrick Perquy
Als je bijkomende suggesties, vragen of oplossingen hebt dan hou ik er echt van om die te horen in de commentaren of als het meer persoonlijk is, contacteer me.
Echt bruikbare suggesties.
Van kwetsuur naar litteken hulpverlening aan kinderen met complex trauma Paperback
auteurs:
Eileen Tang, Nicole Vliegen, Patrick Meurs
Kinderen met complex trauma (ook gehechtheidstrauma of vroeg ontwikkelingstrauma genoemd) worden in de hulpverlening aangemeld omdat ze moeilijk in de omgang zijn.
Hun opvoeders, begeleiders en ouders kunnen een gespecialiseerde handleiding gebruiken om deze kinderen zonder kleerscheuren te helpen opgroeien.
Ontwikkelingstaken die bij andere kinderen iets meer ‘vanzelf’ verlopen, of met alleen kleinere hobbels in de weg, zijn voor deze kinderen soms onoverkomelijke struikelblokken of doen de ontwikkeling helemaal vastlopen.
Ze krijgen wel eens etiketten als ‘ontwikkelingsgestoord’, ‘gedragsgestoord’, of ‘gehechtheidsgestoord’ opgeplakt. Deze kinderen en hun ouders verdienen een trauma-sensitieve context met veel begrip én professionele kennis. Dit boek wil daartoe bijdragen.
In het boek wordt bekeken hoe moeilijke ervaringen tijdens de eerste levensfase de ontwikkeling van een kind kunnen beïnvloeden, en welke ontwikkeling deze kinderen (vaak adoptie- en pleegkinderen) vervolgens kunnen doormaken.
Daarna wordt de lezer meegenomen in de therapieruimte, om er stil te staan bij de processen van verandering en groei die meer opbouwende ontwikkelingssporen mogelijk kunnen maken.
- Laat je niet isoleren door stalking.
- Autoritarisme? Een universele politieke narcistische doelgroep?
- Gedachten woorden en daden. Christelijke Spiritualiteit. dl 3
- Waarom helpen verdrietige liedjes pijn te verzachten?
- De werkwijze volgens narcisme.blog!
- Donald Trump Wilders De Wever symptoom autoritair kiespubliek
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren