De verbijsterende opgang van Donald Trump biedt een hint van de manieren waarop het autoritarisme de Amerikaanse politiek zou kunnen hervormen, maar ook deze van de Europese politiek en het Europese autoritair kiespubliek.
Deze presentatie bevat afbeeldingen die werden gebruikt onder een Creatieve Commons-licentie.
De mislukte pogingen van de partij om Trump te stoppen hebben onthuld dat hij gewoon een bijzonder telegenische manifestatie is van een kloof binnen de partij die veel dieper en complexer is dan iemand zich realiseerde.
Het probleem is het bestaan van het autoritair kiespubliek ook hier in de landen van Europa, waar politici meer en meer op inspelen om hun macht te verhogen.
Politicologen ontdekken wat het mechanisme is waardoor Donald Trump zo’n aanhang heeft in Amerika.
Wat ze gevonden hebben heeft gevolgen die veel verder gaan dan 2016 en Amerika.
En misschien is dit een fenomeen dat zich verder uitstrekt dan Amerika, en misschien doet het zich ook in andere landen voor.
Het is een fenomeen dat niet zomaar weg te blazen is door de ex – president van Amerika: Obama.
Dat er populistische leiders naar voor komen die handig weten gebruik te maken van de commerciële televisie is een wereldwijd fenomeen dat ze autoritarisme noemen over het bereiken van een autoritair kiespubliek. Niet onmiddellijk leuke naam maar een beter is niet te vinden.
Ook het medialandschap in België is compleet onderworpen aan de kijkcijfers. Maar is het ook onderhevig aan dit fenomeen van autoritarisme? Voer voor politicologen en mediaspecialisten. Nu als dit fenomeen al 10-tallen jaren bestudeerd is, zou het me sterk verwonderen mocht dat geen algemene trend zijn.
Volgens René Girards algemene antropologie is geweld immers permanent aanwezig in de maatschappij.
Daarom dat media meer en meer infotainment wordt. Boodschappen zijn niet langer dan 90 seconden en dienen allemaal in blokken gebracht te worden met daartussen onderbrekingen wel of niet voor aangename beelden en minder aangename reclame.
Leiders geschikt voor de politieke marketing leren te praten op een manier wat stijl en inhoud betreft dat het brede publiek geboeid blijft en commercieel kan uitgebuit worden door de media om zo veel mogelijk kijkcijfers en zo veel mogelijk reclame-inkomsten te kunnen maken.
Hoe konden echter deze populistische partijen en figuren zo snel uit de grond rijzen?
Niet alleen omdat ze media training kregen van bepaalde journalisten, of omdat ze zelf als journalist overstapten naar de politiek, maar, omdat er bij het kiespubliek een grote niche aanwezig is die de politicologen en dataspecialisten nu pas ontdekt hebben blijkt uit een grootscheeps onderzoek van politicologen uit Amerika.
/cdn0.vox-cdn.com/uploads/chorus_asset/file/6111375/GettyImages-502208104.jpg?resize=605%2C403&ssl=1)
Waarom ondersteunt de Republikeinse kiezers een extreem-rechtse, oranje getinte populistische politici zonder echte politieke ervaring, die streven naar zeer ongewone en vaak bizarre standpunten?
Gelijkaardig kunt u zich de vraag stellen waarom vormde C.D&V en dan vooral Leterme toen een kartel met N-VA en maakte daardoor N-VA groot ondanks waarschuwingen van sommige politieke kanonnen.
Misschien, omdat Leterme als leider niet op kon tegen een groter communicatie talent.
Maar ook, omdat CD&V een ander kiespubliek aansprak dan N-VA. Wat blijkt dat het doelpubliek dat politicologen hebben ontdekt uit miljoenen data dat dit kiespubliek ooit werd aangesproken door Hitler en Mussolini.
Er werd al meer dan 60 jaar onderzoek verricht hoe het mogelijk was dat de Duitse bevolking massaal deelnam aan de plannen van Hitler.
Nu blijkt dit nieuwe onderzoek daar een bijkomend inzicht aan te geven.
Velen vergelijken de stijl van Trump met Hitler, en zien daarin een Amerikaanse variant van het fascisme. Natuurlijk doordat Trump zelf beschikt over miljarden kan hij zich onafhankelijker opstellen, of die indruk wekken.
Maar dergelijke figuren kunnen pas succes hebben als ze handig in spelen en gebruik weten te maken van de nieuwe technologieën. De Amerikaanse media heeft in het afgelopen jaar geprobeerd dit mysterie te achterhalen.
Hoe is Donald Trump, schijnbaar uit het niets, ineens zo populair geworden?
Hoe werd Filip De Winter, Bart De Wever opeens zo populair? Blijkbaar ligt dat niet alleen aan de situatie in België.
Maar België is steeds een land geweest dat voor marketing specialisten een belangrijke test is. Wat in België kan, kan in andere landen ook lukken, is steeds een gezegde geweest onder marketing specialisten.
Misschien heeft Trump die boodschap opgepikt, want hij lijkt zeer geïnteresseerd in België, om het als voorbeeld te gebruiken hoe het niet moet.
Wat Trumps opkomst nog meer als een vraagstuk stelt, is dat zijn steun lijkt te komen uit alle demografische lijnen – opleiding, inkomen, leeftijd, zelfs religiositeit – die meestal kandidaten afbakenen.
Ditzelfde fenomeen van steun uit alle demografische lijnen deed zich voor bij de partij van Bart De Wever toen ook zij in 2011 in alle programma’s aanwezig was en schijnbaar uit het niets een overwinning behaalde.
Inspelen op onzekerheid, angst, geweld, de commerciële media en een autoritair kiespubliek.
Negatieve boodschappen verkopen steeds goed in het Belgisch medialandschap. Dus als je succesvol wilt worden dien je je boodschap op die manier te verkopen.
En de stijl van De Wever is toch ook ietwat Trumpt.
Ook een andere overeenkomst is dat De Wever graag vertoeft in de ondernemingskringen, het nationalisme aanwakkert, maar gelukkig zijn er gradatie verschillen. Als mei ’68 een beweging was tegen het autoritarisme dan blijkt De Wever echter daar zeer sterk anti- mei ’68.
Er zijn daar wat gelijkenissen en verschillen, maar de voornaamste reden dat De Wever zo snel naar voor kan komen zal wel liggen bij het autoritaire kiespubliek.
Hij stelde zichzelf voor als een tegenstander van Filip De Winter. En hij wist een groot deel van het kiespubliek van Vlaams Belang af te snoepen door o.a. sterk aan te leunen op de economische politiek van Voka.
Natuurlijk als er een politieker een campagne voert en bovendien een goede communicator is zoals ook Stevaert was, maar ook Tindemans heb je zo’n effect.
Net zoals je dankzij een Zuckerberg die een groot marketing talent is een Facebook krijgt.
Zou De Wever meer dan Bourgeois het mediatalent zijn?
Zo ook slagen er een klein aantal talentrijke recruiters er in om terroristen aan te trekken in Brussel.
En zo heb je ook in Nederland het Wilders effect?
Communicatie, talent en weten gebruikmaken van de nieuwe technologieën is een vaardigheid die je zowel ten goede als ten kwade kunt gebruiken.
Maar uiteindelijk dien je een boodschap te sturen naar een bepaalde groep. Politici als De Wever en Francken, De Winter en Tom Van Grieken deinzen er niet voor terug dat autoritair kiespubliek doelgericht met simpele boodschappen aan te spreken.
Maar toch kan dat maar als dat autoritair doelpubliek aanwezig is om het ten kwade te gebruiken. De stijl van Obama is ook anders en niet gericht op dat autoritair kiespubliek.
Daarom dat er enkele lange termijn fenomenen bestaan die telkens tot bloei komen als nieuwe marketing technologieën zich aanbieden zoals de nieuwe sociale media.
Dan bleek nog dat Cambridge gebruikmaakte van psychometrisch en illegaal verkregen gegevens van sociale media.
Maar deze lange termijn fenomenen komen vooral naar boven in een periode van sociale onzekerheid, samenleven met andere culturen en terroristische aanslagen.
Andere culturen, vreemdelingen en vluchtelingen zijn bij uitstek het slachtoffer van het zondebokmechanisme.
En terroristische aanslagen doen de solidariteit verminderen met gemarginaliseerden, en de vluchtelingen zijn een kwetsbare groep. Er is een soort emotionele solidariteit die zich richt tegen de vijand. Zullen we in staat zijn om onze vijanden te vergeven?
Medeleven met de slachtoffers, verdriet en van slag zijn enz. helpt bij de genezing van de wonden, maar kunnen de bron van de spanningen in de wereld niet wegnemen.
Een houding van liefde, een positieve attitude in plaats van haat is een absolute voorwaarde om oplossingen te vinden en de angst bij het autoritair kiespubliek te verminderen, zodat autoritaire leiders geen kans krijgen.
En de oplossingen zijn een mix van maatregelen op alle domeinen van de maatschappij.
Vooreerst is de erkenning van het zondebokmechanisme volgens de algemene antropologie van René Girard en de gevolgen van een louter commercieel landschap die een gemakkelijk forum is voor populisten, en verdere data-analyse van dit autoritair kiespubliek van groot belang.
Als je echter meer wenst te weten over “doelpubliek” dan is dit artikel voor je.
De meeste Republikeinse kandidaten putten sterke steun uit één segment van de partij basis, zoals Zuid- Evangelicals of de gematigde kustgebieden.
Trump deed het echter verrassend goed ook aan de Golf kust van Florida. Bovendien was het voor hem ook een succes in de staat New York. Hij had een doorslaande overwinning in de voorverkiezingen van Nevada.
Muren in plaats van bruggen.
Dat de boodschap van Trump een alles behalve christelijke boodschap is mag blijken uit wat Paus Franciscus daarover zegt, Paus Franciscus die echter steeds een verzoenende toon heeft en een boodschap van barmhartigheid.
Maar Trump wil helaas alleen om muren bouwen in plaats van bruggen. Muren hebben nog nooit oplossingen geboden op lange termijn.
Kijk naar de Berlijnse Muur. Maar er zijn zeker in Amerika veel christenen met dergelijke meningen, maar ook bij andere godsdiensten.
Het lijkt een symbolische oplossing voor een probleem, hoe een land te beschermen?
Precies zo’n eenvoudige boodschap zoals “we zullen een muur bouwen”. Als je zo’n simpele boodschap steeds weer herhaalt komt dat sterk over. Dat doet een autoritair kiespubliek zich ontspannen van haar angst. Zo’n simpele boodschap klinkt voor hen aangenaam.
Een autoritair kiespubliek dat uit het niets komt?
Het heeft me sterk verwonderd dat een burgemeester van Brugge en een gouverneur straffe uitspraken doen over vluchtelingen en dat ze zo gemakkelijk zo veel politieagenten kunnen klaarzetten, terwijl ondertussen er te weinig politieagenten blijken aanwezig te zijn in Brussel, waar de aanslagen worden voorbereid.
Dat ook socialist Hollande op dergelijke manier het probleem in Calais liet verzieken. Daarna grijpt hij drastisch in. Hij bemoeilijkt zelfs humanitaire hulp. Ook dat heeft me wakker geschud. Francken gaat echter nog verder. Hij weigert de inschrijvingen te doen.
Hij laat mensen uren in de kou staan. Gezinnen sluit hij op. En wie weet welke smerigheid komt er nog naar boven. Zoals het afnemen van hun weinige bezittingen.
Vooreerst met nog meer vluchtelingen neemt de onzekerheid toe, maar niet als je in gaat tegen de boodschappen van haat, en solidariteit bemoedigd.
Deze regering blijkt het woord solidariteit echter niet in haar regeerprogramma te hebben. Maar ook de burgemeester van Brugge stelt de commerciële belangen boven de humanitaire solidariteit.
Als miljoenen op de vlucht zijn voor oorlog en geweld vindt hij niet dat wij allen moeten bijdragen aan een menswaardige opvang.
We zijn blijkbaar vergeten dat we WO I en WO II overleefd hebben dankzij de humanitaire hulp van onze buurlanden.
Toch kan ik me niet ontdoen van de indruk dat ze gebruikmaken van dit autoritair kiespubliek. De roep naar weerwraak van Hollande is daar een goed voorbeeld van.
Of het inderdaad zo is dat Pediga steun krijgt van Poetin om Europa te destabiliseren weet ik niet. Wat wel waar is dat Filip De Winter veel naar Oost-Europa reist. Wel dus van de anti-Europa partij Vlaams Belang. Wat ook waar was dat Trump een plan had voor een building in Moskou.
Pediga is duidelijk een organisatie die inspeelt op een autoritair kiespubliek, waar ook Trump van gebruikmaakt.
Ongewone ideeën van een zogenaamde democratische partij.
Misschien is het vreemdste van alles wat het niet alleen Trump was, maar bovendien zijn aanhangers die leken uit het niets te zijn gekomen, plotseling in grote aantallen, met ideeën veel extremer dan alles wat tot nu toe is gestegen tot een dergelijke populariteit in de recente geschiedenis komt.
In South Carolina, een CBS News exit poll, blijkt dat 75 procent van de Republikeinse kiezers het idee ondersteund om moslims te verbieden in de Verenigde Staten.
Een autoritair kiespubliek voor de status quo en tegen alles wat afwijkt van de norm en tegen diversiteit.
Een PPP-opiniepeiling bleek dat een derde van de Trump kiezers het verbod steunen op homo’s en lesbiennes in Amerika. Twintig procent zei dat Lincoln de slaven niet had mogen bevrijden.
Mattheus McWilliams zag dat zijn promotieonderzoek het antwoord was op niet één, maar op alle drie van deze mysteries. Hij was in de afgelopen jaren een promovendus aan de Universiteit van Massachusetts Amherst genaamd.
Een verlangen naar orde en een angst voor buitenstaanders.
McWilliams bestudeert autoritarisme – niet de werkelijke dictators, maar eerder een psychologisch profiel van de individuele kiezers die gekenmerkt wordt door een verlangen naar orde en een angst voor buitenstaanders.
Mensen die hoog scoren in autoritarisme, als ze zich bedreigd voelen, zijn op zoek naar sterke leiders die beloven om harde maatregelen te nemen om hen te beschermen tegen buitenstaanders en de veranderingen die ze vrezen zullen voorkomen.
Dus McWilliams vroeg zich natuurlijk af of autoritarisme zou kunnen correleren met de ondersteuning voor Trump.
Hij ondervraagde een grote steekproef van kiezers. Hij ging op zoek naar correlaties tussen de steun voor Trump en de standpunten die aansluiten bij autoritarisme.
Wat hij ontdekte was verbazingwekkend: Niet alleen correleert autoritarisme, maar het leek te ondersteunen dat deze correlatie voor Trump betrouwbaarder is dan bijna elke andere voorspellende indicator. Later werd dezelfde poll herhaald in South Carolina, kort voor de primair daar. Hij vond dezelfde resultaten, die zijn gepubliceerd in Vox: Zoals blijkt, McWilliams was niet de enige die dit besef had.
De voorspelling van Trump resultaten.
Toen gebeurde iets speciaal op een mijl afstand, in een kantoor aan de Vanderbilt University. Een professor met de naam Marc Hetherington had zijn eigen aha ogenblik.
Hij besefte dat hij en een collega-politicoloog, iets hadden ontdekt wat zou blijken veel belangrijker te zijn. Dat was op de Universiteit van North Carolina Jonathan Weiler. Het was belangrijker dan in wezen een stijging van Trumps resultaten in 2009 die ze toen hadden voorspeld. Dat jaar, publiceerden Hetherington en Weiler een boek over de effecten van autoritarisme op de Amerikaanse politiek.
Door een reeks van experimenten en nauwkeurige analyse van gegevens, hadden ze tot een verrassende conclusie gekomen: Een groot deel van de polarisatie in de Amerikaanse politiek was niet alleen gevoed door geld in de politiek of de andere vaak genoemde variabelen, maar door een onopgemerkte, maar verrassend groot kiesgroep – autoritairen.
Een verrassend grote kiesgroep.
Hun boek concludeerde dat de GOP, door zich te positioneren als de partij van de traditionele waarden en de openbare orde, had onbewust een kiespubliek aangetrokken wat zou blijken een grote en eerder bipartisan bevolking (zowel bij de democraten als de republikeinen) van de Amerikanen met autoritaire tendensen zou zijn.
Deze trend werd versneld in de afgelopen jaren door de demografische en economische veranderingen, zoals immigratie, die autoritaire neigingen activeert, waardoor veel Amerikanen zoeken naar een sterke leider die zorgt voor het behoud van een status quo, want ze voelen zich bedreigd en willen dat er orde wordt opgelegd op een wereld die zij zien als meer en meer vreemd.
Door de terroristische aanslagen wordt een trigger geactiveerd die een roep voor harde maatregelen tegen alles wat de status quo doorbreekt.
Trump belichaamt de klassieke autoritaire leiderschapsstijl: eenvoudige, krachtig, en bestraffend.
Deze Amerikanen met autoritaire visie, vonden ze, was in de GOP naar voor aan het komen en zorgde voor polarisatie.
Maar ze waren ook een tweedeling binnen de partij aan het creëren, op de oude latente, tussen de traditionele Republikeinse kiezers en deze groep waarvan hun standpunten tegelijkertijd minder orthodox en vaak extremer waren.
Na verloop van tijd hadden Hetherington en Weiler voorspeld dat de sortering meer en meer uitgesproken zou worden. En zo was het alles behalve onvermijdelijk dat, uiteindelijk, de autoritairen voldoende macht zouden krijgen binnen de GOP om van zich te laten horen.
Op een bepaald moment, leken zelfs Hetherington en Weiler zich niet de explosieve gevolgen te realiseren:
Dat hun theorie, wanneer gevolgd om zijn natuurlijke consequenties, een dreigende en dramatische transformatie van de Amerikaanse politiek voorspelde. Maar als je nu terug kijkt, lijken de gevolgen van hun onderzoek verontrustend duidelijk.
Een dramatische transformatie van de politiek: problemen aanpakken met geweld.
Autoritairen hebben veel dieper angsten dan de rest van het electoraat. Waar gevaarlijke verandering wordt waargenomen zijn de autoritairen voor het opleggen van orde. Autoritairen willen een sterke leider die die angsten met geweld zal verslaan.
Zij zouden dus streven naar een kandidaat die deze dingen beloofd.
Autoritairen hebben een angst die buitengewoon van aard is. Ze hebben ook een verlangen om bedreigingen met geweld te bevechten. Het zijn deze twee punten die autoritairen leiden in de richting van zo’n kandidaat. Het moet een kandidaat zijn wiens temperament totaal anders was dan alles wat we zien in de Amerikaanse politiek.
Het is ook een kandidaat met een politiek waarvan het beleid veel verder ging dan de aanvaardbare normen.
Een kandidaat als Donald Trump.
Zelfs Hetherington was geschokt om te ontdekken hoe helemaal juist hun theorie was geweest. In het begin van de herfst van 2015, als ze zien hoe Trump stijgt, zijn de meeste Amerikaanse journalisten en politicologen verbijsterd. Dan komen ze aanroepen bij Weiler. Journalisten vragen zich keer op keer af “Kun je dit geloven? Kunt u dit geloven?”
Ook Hetherington en MacWilliams, en enkele andere politieke wetenschappers bestuderen het fenomeen van het autoritarisme.
Dit artikel en de daarop volgende in die categorie gaan over autoritarisme. Ze zijn geschreven voor diegenen die een beter inzicht in de theorie wensen te hebben.
Het is een theorie dat ze leken te hebben voorspeld, met zo’n angstaanjagende nauwkeurigheid. En die ook de stijging van Trump wil begrijpen. Daarnaast mag het duidelijk zijn dat veel narcistische kenmerken aan Trump worden toegedicht.
Als je de opkomst van autoritaire politiek wenst te begrijpen voor de Amerikaanse politiek dan dien je zeker deze artikelen reeks te volgen. Bovendien ga je de gevolgen begrijpen dat dat hier heeft in Europa.
Is Trump maar het begin van iets groters?
Deze politieke wetenschappers waren op dat moment, begonnen met te worstelen met dezelfde vraag. Het is duidelijk dat er iets belangrijks gebeurt in deze Amerikaanse verkiezingen. Die verkiezingen zullen hun gevolgen hebben voor Europa. Bovendien zullen ze hun gevolgen hebben voor de politieke marketing in het algemeen. Het is een fenomeen dat zich dus kan versterken. Dat is iets wat we net beginnen met te begrijpen.
Donald Trump en zijn autoritaire politiek zou slechts de eerste kunnen zijn van vele autoritairen in de Amerikaanse politiek
En Donald Trump zal zeker ook de politieke agenda met meer geweld aantasten in Europa.
Kort na de Iowa Republikeinse caucus, waarbij Trump als een goede tweede uit kwam beslisten Vox samen met de Washington gevestigde media en polling bedrijf Morning Consult om de Amerikaanse autoritairen te testen langs een reeks politieke en maatschappelijke opvattingen – en met zekere hypothesen die ze hadden ontwikkeld na een gesprek met de leidende politieke wetenschappers van het veld.
Wat ze hebben gevonden is een fenomeen dat de opkomst van Donald Trump verklaart. Het verklaart die opkomst met opmerkelijk helderheid. Echter, dat is ook veel groter dan hem. Het brengt nieuw licht op enkele van de grootste politieke verhalen van het afgelopen decennium.
Trump, zo blijkt, is slechts het symptoom.
De opkomst van de Amerikaanse autoritarisme is het transformeren van de Republikeinse Partij en de dynamiek van de nationale politiek, met ernstige gevolgen die waarschijnlijk goed zijn om veel verder te gaan dan deze verkiezing.
Schwarzenegger leest Trump de les over de nazi’s
Autoritaire politici hebben alles te maken met een gebrek aan empathie, zich superieur voelen en ander narcistische kenmerken, wat niet kan gezegd worden van de grote meerderheid van hun doelpubliek dat eerder emotionele afhankelijke volgers zijn, daarom dat deze artikels passen op “narcisme.blog”.
U kunt vooral meer leren over narcisme en emotionele afhankelijkheid en hoe te veranderen op onze website. Het is mogelijk om jezelf te beïnvloeden voor het goede. Ik ben benieuwd naar uw suggesties, commentaren en vragen onderaan deze pagina.
Je kan anders Zelf werken aan je depressieve klachten.
Angst Trump in het Witte Huis.
Autoritarisme? Een universele politieke narcistische doelgroep?
In ‘God Forbid’ zijn Jerry en Becki Falwell de belichaming van evangelische hypocrisie
Het onderzoek in de Amerikaanse politiek: het autoritaire kiespubliek.
Het wereldwijde nieuw rechts conglomeraat
In ‘God Forbid’ zijn Jerry en Becki Falwell de belichaming van evangelische hypocrisie
Communicatie technieken van Trump
Comparing Trump to Hitler Is Worst Kind of Hate Speech
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren