Het gevaar voor het begaafde kind.
De symptomen van deze disharmonie van het begaafde kind zijn voor een geoefend oog van buitenaf waar te nemen, maar niet erkend door de narcistische ouder.
Begaafde mensen kunnen soms zo gericht zijn op het volbrengen van taken en de verantwoordelijkheid nemen voor een ander dat ze het contact met hun ware zelf kwijt zijn of nog nooit hebben ervaren.
Ze piekeren meer dan goed voor hen is, de spontane lach is verdwenen.
Het is gevaarlijk niet te weten wie je zelf bent wanneer je een relatie wilt aangaan. Hoe moet je reageren wanneer het intiemer wordt, wie ben je immers zelf?
De angst om overspoeld te raken door de ander is immens bij hen die bang zijn en van binnen leeg.
Het is ook moeilijk om rustig alleen te zijn. Immers de kunst van het alleen zijn wordt alleen verstaan door hen die in zichzelf geankerd zijn.
Depressieve grondstemmingen beginnen zich aan te dienen, omdat men allerlei emoties onderdrukt.
Het deksel houdt men op de kokende ketel. De reden is omdat je bent bang te exploderen wanneer je opkomende gevoelens gaat uiten die je nauwelijks kent.
ANDERS DAN DE OUDERS.
Mensen leren zichzelf en hun emoties pas kennen wanneer deze ooit eens vroeger geuit zijn. Ze leren hun emoties kennen als tegenreactie door een ander herkend en gespiegeld te zijn. Maar die emoties worden niet erkend door de narcistische ouder, dus leren die kinderen nooit hun eigen emoties kennen.
Algemeen kenmerk van de studenten die om hulp vragen is nu juist dat deze emotionele wederkerige uitingen op jonge leeftijd weinig hebben plaatsgevonden.
Dat hoeft niet eens veroorzaakt te zijn door dramatische omstandigheden. Het kan ook het gevolg zijn van getalenteerdheid en anders zijn dan de ouders.
In hun rijke karakterstructuur komen zulke fijne gevoelsnuances en gedachten op dat een ouder ze niet herkent en dus niet beantwoordt.
Een kind gaat dan snel denken dat deze eigen gevoelens geen bestaansrecht hebben, vreemd zijn of stom of belastend.
Het referentiekader van een jong iemand is altijd de ouderlijke omgeving.
Harmonieert die niet met eigen innerlijke ontwikkeling, dan trekt een kind de conclusie schuldig te zijn bij welke gevoelsimpuls dan ook.
Soms verwijt men het kind dat het niet ‘ normaal’ is.
Zelfgevoel, innerlijkheid, variëteit van emoties zijn dan niet goed ontwikkeld en zitten nog in de knop.
Hulpverlening bestaat eruit om blokkades in het ontwikkelingsproces uit de weg te ruimen. Op diemanier kan de opbloei verder vanzelf gaan ondanks het niet erkend worden door de narcistische ouder.
Zijn belemmeringen zoals schuldgevoel, schaamte of angst eenmaal bewust gemaakt, dan is de loskomende groeikracht vaak enorm.
In een ander artikel over het begaafde kind wordt uitvoerig ingegaan op dit drama van het begaafde kind en de behandeling ervan.
Als je bijkomende suggesties, vragen of oplossingen hebt dan houden we er echt van om die te horen in de commentaren of als het meer persoonlijk is contacteer ons.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren