Narcisten frauderen om voordelen te halen bij een echtscheiding.
Wat zijn de gevolgen voor kinderen in een narcistische scheiding?
Kinderen in een narcistische scheiding helpen tijdens een scheiding is lastig zolang volwassenen en hulpverleners onvoldoende afweten over narcisme en andere psychische ziekten. Volwassenen en hulpverleners willen en kunnen niet inzien dat er kinderen zijn die ouders hebben met een psychische ziekte.
Volwassenen en hulpverleners willen en kunnen niet inzien dat de psychisch zieke ouder, de narcist, de andere ouder willen treffen daar waar het meest pijn doet: via de kinderen! En dat gaat altijd ten koste van het kind!
Echtscheiding wordt regelmatig beschreven als een stressvolle en verontrustende ervaring.
Wat mensen zich niet realiseren is dat sommige echtscheidingen degene zijn van de narcistische soort. Dat is dikwijls zo dat rechters, therapeuten, politie en familie dat zich niet realiseren.
Het is alleen als niemand “dat” heeft gezien dat het een pijnlijke echtscheiding wordt. Niet alleen voor de partner, maar voor alle slachtoffers waaronder de kinderen in een narcistische scheiding en hun geliefden.
Dat is precies de reden waarom we allen je steun nodig hebben. Als iemand van ons gelukkiger wordt, worden we dat allen.
Narcisten zullen ook alle mogelijke fraudepraktijken gebruiken om hun voordelen bij een echtscheiding te kunnen bekomen. Dit doen ze zowel wat mutualiteit, studiebeurs, kindergeld en alimentatie betreft.
Kinderen met een narcistische ouder vertonen doorgaans andere patronen.
Zoals afleidbaarheid (wat een negatieve invloed kan hebben op academische prestaties), schaamte, zelfverwijt. Ontregeling kan zich manifesteren als internaliserende patronen (zelfbeschadiging en gedrag dat overeenkomt met een eetstoornis) of externaliserende patronen (drugsgebruik, het nemen van seksuele risico’s en opstandig gedrag)
Je hoeft de narcistische ouder niet af te schilderen als een heilige of een geweldig persoon.
Je wilt NIET zeggen “oh, dat bedoelen ze niet” of “ze houden van je” nadat de ouder iets bijzonders heeft gedaan. Als je dat doet, laat je het kind in de war. Maar als ze een ongemakkelijk scenario met hun ouder naar voren brengen, vertel je kind dan dat ze erover kunnen praten. Je hoeft het niet te repareren, maar je kunt empathie bieden over hoe moeilijk het is en ze altijd geruststellen dat dit niet hun schuld is.
Maak tijd en ruimte voor emotionele gesprekken en wees aanwezig bij de emoties van uw kind.
Werk aan emotionele identificatie, wat je met een jonger kind kunt doen door een verhaal te lezen en hen te vragen hoe zij denken dat de personages zich voelen. Kies naarmate je kinderen ouder worden films die bij hun leeftijd passen om samen te kijken. Zet de film na de film niet zomaar uit en ga elk een andere kant op. Probeer in plaats daarvan te praten over de emoties die worden opgeroepen door het verhaal, de situaties of de personages. Probeer ook emotionele vragen en identificatie in het dagelijkse leven in te bouwen – niet “hoe ging de test?” maar “hoe voelde je je na vandaag?”
Leer jouw kind zelfregulatie en zelfverzachting.
Repareer niet alles voor hen, maar ondersteun hen door strijd. Dit kan zo simpel zijn als het spelen van bordspellen en ze niet laten winnen en ze leren hoe ze het goed kunnen doen om het spel niet elke keer te winnen.
Laat ze het maar uitschreeuwen nadat ze de grote wedstrijd hebben verloren. Als ze anderen de schuld willen geven van hun ongeluk, leer ze dan hoe ze verantwoordelijkheid moeten nemen. Wanneer een kind kijkt naar een narcistische ouder die altijd andere mensen de schuld geeft, kan het een gemakkelijk gat zijn om in te vallen. Laat uw kind niet dezelfde fout maken.
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw commentaar en like.
Lees meer
