Hoe krijgen we “afsluiting” van die relatie wanneer we afhankelijk zijn van de narcist om het ons toe te staan?
Het antwoord is dat we dat niet krijgen. We kunnen wel vermijden dat er opnieuw misbruik is.
En daar heb je alle onderdelen van het slachtofferschap in een notendop — met elk van hen georganiseerd rond het idee van “het toewijzen van schuld.”
God van binnen zegt: je hebt een onsterfelijke ziel, je bent geschapen naar mijn beeld en gelijkenis.
We geloven wat we zijn verteld in plaats van wat onze innerlijke waarheden zijn. Moeten onze waarheden niet zijn wat onze emotionele maatstaf (God vanbinnen) ons vertelt, in plaats van wat onze uiterlijke wereld ons heeft geprogrammeerd om te geloven?
Misschien hebben we veel “waarheden” aanvaard die niet voor ons hebben gewerkt, en hebben we niet toegestaan onze kracht terug te nemen en onszelf te genezen, het maakt niet uit wat andere specifieke mensen wel of niet doen. De definitie van echte persoonlijke vrijheid is onze kracht terug nemen.
Modellen met weinig genezingsresultaten.
Misschien zijn de modellen van slachtoffers, daders, schuld en schande modellen — modellen met zeer weinig echte genezingsresultaten.
Als we om ons heen kijken, moeten we toegeven dat het hedendaagse genezingsmodel van misbruik verschrikkelijk is.
Er zijn veel te veel mensen ziek en levend. Ze proberen alleen maar de symptomen te bestrijden. Ze zijn afhankelijk van systemen zoals psychiatrie en medicatie om te proberen om te gaan met hun symptomen van misbruik.
Door die model worden ze nooit echt genezen en bevrijd. En als gevolg daarvan leven deze mensen een ernstig verminderd leven, ver beneden hun ultieme potentieel — allemaal schuldig aan daders —, omdat deze mensen niet het werk in hun lichaam doen om hun trauma te verbeteren en los te laten en te verlichten.
En zij geloven dat het GEEN noodzaak is om dat te doen.
Dit is het pad “geen persoonlijke verantwoordelijkheid om te nemen” omdat ze het slachtoffer zijn en alle schuld en verantwoordelijkheid bij de dader ligt. Deze blanco mensen zitten vast in de vicieuze cirkel van proberen om te gaan met misbruiksymptomen die nooit zullen worden genezen.
Wat een geweldige manier om de Big Pharmasystemen te voeden waar onze wereld nu op is gebaseerd — narcistische systemen die persoonlijke kracht ontnemen, en het vermogen om zelf-geactualiseerd te worden en onszelf te genezen niet toelaten.
Systemen die ervoor zorgen dat mensen blijven hangen in hun pijn. Systemen die mensen ziek maken en in leven houden. Op die manier worden mensen afhankelijk zijn van dure interventies om voortdurend te proberen te ontsnappen aan de pijn.
Als een slachtoffer zich machteloosheid voelt dan is misbruik altijd een mogelijkheid.
Een andere manier om mensen machteloos te houden, is door ze vast te houden in de angst voor dingen buiten hen, als gevolg van het niet hebben gevonden en geactiveerd van hun Ware Kracht in zichzelf.
Als ons wordt gezegd: “Het was niet jouw schuld”, er was niets over jou dat dit mee heeft gemaakt en “al je pijnlijke resultaten hadden niets met jou en alles te maken met de misbruiker” dan is het misbruik dat we geleden hebben willekeurig geweest.
Dan moeten we totaal machteloos zijn in alles.
Dit betekent ook dat we niets aan onszelf kunnen veranderen om het misbruik uit het verleden los te laten of te verlichten. Er is niets dat we aan onszelf kunnen veranderen om te voorkomen dat het in de toekomst opnieuw gebeurt.
Wat we aan onszelf moeten veranderen of het nu wel of niet zo was dat het misbruik al bij de geboorte begon dat is dat we onze spirituele reis beginnen. Het besef dat we een kind van God zijn, en niet van onze biologische ouders of zorgfiguren, het besef dat we in Gods ogen volmaakt zijn van binnen in onze diepste innerlijk.
Een spiritueel proces dat nooit af is.
Het besef dat die volmaaktheid in onze diepste innerlijk aanwezig is. Kortom een veranderd Godsbeeld dat er toe leidt dat we een ander zelfbeeld hebben niet bepaald door de wereld.
Dat is niet een bekering die plaatsheeft vandaag op morgen, maar een voortdurend proces. Wellicht is er op een bepaald moment een “turning point” — een keerpunt en op andere momenten een terugval dat proces van spirituele groei is nooit af.
Het maakt ons doodsbang dat kwaad bestaat.
We zijn vatbaar voor kwaad, en we zijn er machteloos tegen als het weer opduikt. Uiteraard maakt dit dat we ons afschermen, sluiten, onze straling dimmen en niet voor het leven GAAN op de manier waarop een vrije, gemachtigde, zichzelf geactualiseerde persoon dat zou doen.
Dat is niet de manier waarop een bloeier zichzelf loslaat om in het leven te ZIJN. Na het lijden van aanzienlijk misbruik, zit het trauma binnenin ons vast. Dat is wat complex trauma is. Dit is het gevolg als we niet het werk in ons lichaam doen om onze oorspronkelijke en geaccumuleerde trauma’s los te laten,
Daarna krijgt het een “eigen leven”. Het verergerd door de angst niet alleen te proberen het te overleven. Bovendien ook door nog meer trauma dat ons weer overkomt.
Als gevolg hiervan worden we emotioneel gekweld. We strijden tegen depressie, angst en een groot aantal andere aandoeningen van het zenuwstelsel. Typisch bij narcisme is agorafobie en C-PTSS.
Emotionele tweespalt.
Omdat we niet organisch verbonden zijn met het leven op de manier die onze zielsecologie altijd heeft bedoeld hebben we emotionele tweespalt. Dat betekent liefde, inspiratie, vrijheid, creativiteit gebruiken als een zelfgenererende krachtbron.
Sterker nog, hoe verder we ons “Ware Zelf” verlaten, hoe meer pijn het doet. Om te proberen de innerlijke pijn van deze ontkoppeling van ons Ware Zelf te vermijden zullen we blijven proberen deze te verzachten door uiterlijke substituten.
Substituten worden ook gebruikt om het trauma van mishandeling te verminderen. Ook om de angst te verminderen dat dit in de toekomst opnieuw gebeurt, leidt dikwijls tot substituten.
Substituten ter vervanging.
Zoals medicatie om te proberen onze symptomen op te sluiten. Ook verslavingen (zelfmedicatie) die tijdelijke verlichting bieden is een vervanging. Toch op de lange termijn veroorzaken ze nijpende extra problemen.
Dit is de eeuwigdurende zelfvernietigende lus van het proberen om “zelf” te vermijden. Dat vermijden werd veroorzaakt door het oorspronkelijke valse uitgangspunt van “nul persoonlijke verantwoordelijkheid”. Daaruit volgde dat de nodige spirituele reis niet werd gedaan.
Het gevolg daarvan is een denkpatroon dat er GEEN originele trauma’s of gebrekkige onbewuste programmering in mij zijn. Echter, zijn het die originele trauma’s die me gescheiden heeft gehouden van mezelf.
Het is een denkpatroon dat probeert om valse substituten toe te wijzen om me mijn eigen heelheid te geven, of onbewust hield me in moeilijke en pijnlijke situaties die niet mijn hoogste wezen en de grootste waarheid dienen.
Dit is het onbewuste van het slachtoffermodel.
Door het onbewust zijn van het slachtoffermodel wordt verklaard dat elke persoonlijke verantwoordelijkheid “het beschuldigen van het slachtoffer” is.
De kracht en veiligheid van persoonlijke verantwoordelijkheid staat in contrast met hoe toepassers van het bloeien model doen. Vooral wanneer ze op niveau komen en de aspecten in hen (onbewuste programmering) genezen.
Daardoor waren ze in de eerste plaats ontvankelijk voor narcisten zelfs als ze in een narcistische familie werden geboren. Op die manier ze niet langer onbewust en zullen hun macht niet overhandigen.
Ze weten dat ze anders zullen zien.
Ze zijn in staat om grenzen te stellen en te spreken. Sommigen worden geconfronteerd met moeilijke gesprekken. Soms is het nodig om die te hebben.
Bloeiers weten dat ze zichzelf ontwikkelen tot de zelfwaarde om authentiek te zijn aan hun eigen waarheid. Ze zijn in staat om standvastig te zijn en met het leven te maken wat ze nodig hebben.
Ze lopen weg wanneer nodig om zelfliefde en eigenwaarde te behouden. Omdat ze niet langer specifieke andere volwassenen toewijzen als hun bron van liefde, goedkeuring, veiligheid of overleving.
Niet als ze die bron voor zichzelf zijn geworden. Als gevolg van de transformatie groeien ze op van hun gewonde onderdelen uit de kindertijd tot een volwassen, solide volwassenheid.
Ook kunnen bloeiers de bekrachtiging van hun uiterlijke levens ervaren. Die is uitgebreid op manieren waar ze vroeger nooit toegang toe hadden. Dit is het gevolg van de transformaties die ze aan de binnenkant hebben gemaakt.
Bloeiers gaan leven op een levenspad dat geen gelijkenis vertoont met hun beledigende verleden.
Misbruikers hebben alle trekkracht en emotionele haken verloren tegenover bloeiers. Ze worden “goedaardig” voor een bloeier. In plaats daarvan komen mensen en situaties voor die volledigheid, heilzaamheid, echte steun, overvloed en liefde vertegenwoordigen.
Geen van die dingen zou mogelijk zijn geweest zonder de radicale persoonlijke verantwoordelijkheid te nemen. Je kunt verantwoordelijkheid nemen om de eigen innerlijke onbewuste programmering van de bloeier te leren kennen. Daarna kun je deze onbewuste programma’s herprogrammeren.
Zo daar is het …
Onze uitleg met betrekking schuld en verantwoordelijkheid. Dat is de reden waarom het bloeien — spiritueel model niets heeft te maken met het beschuldigen van het slachtoffer. Integendeel dat heeft alles te maken met het machtigen van mensen die verder gaan dan slachtofferschap.
Ik ben blij dat elke discussie over dit onderwerp kan beginnen!
We kijken ernaar uit om te reageren op uw opmerkingen en vragen.
Zoals altijd, erg bedankt voor het zijn van een mooie ziel. Wil je deze post liken en sharen? Zo kunnen we het bewustzijn doen groeien en waarde bij elkaar toevoegen en vermijden dat het misbruik in de toekomst opnieuw gebeurt.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren