Heb je het al meegemaakt dat iemand zich kwam verontschuldigen die je diep had gekwetst? Bijvoorbeeld een openbare ‘veroordeling’ van je in sociale media? Als die persoon veel narcistische trekken heeft moet je geen verontschuldigingen verwachten.
Dit omvatte verkeerde interpretaties en beschuldigingen die een hoop pesterijen veroorzaakten. Dat was naar aanleiding van een onderzoek dat ik gepubliceerd had over het verband tussen narcisme en het niet opvolgen van de corona maatregelen.
Genuanceerde wetenschap ontkennen en geen verontschuldigingen.
Het bleek duidelijk dat zelfs de meesten niet de moeite gedaan hadden het onderzoek te lezen laat staan erover na te denken. Ze vonden de titel misleidend. Toch beweerden ze net het omgekeerde van de conclusie dat dit onderzoek met zich meebracht.
Die conclusies waren volgens mij erg genuanceerd, en ook de beperkingen van het onderzoek werden er in vermeld. Zulke reacties en beschuldigingen uiten in een groep die bedoeld is voor het ondersteunen van volwassen slachtoffers van narcisten zou je niet verwachten.
Ik vind het ook sterk narcistisch als je zo’n privégroep gebruikt voor propagandistisch werk voor een bepaalde opvattingen. Ook om uitsluitend je eigen business te promoten vind ik het niet gepast.
Niet dat je het met me eens hoeft te zijn. Ook niet dat je geen aanbevelingen mag doen. Maar als dat de enige tussenkomsten zijn die je doet hoe sterk verbonden ben je dan met deze gemeenschap?
Maar dat er zoveel extremisme is onder mensen die beweren slachtoffer te zijn van volwassen narcisten (en zich wensen aan te sluiten bij mijn privé groept) zorgt er wel dikwijls voor dat ik moeilijk kan slapen.
Ik ken iemand die beweerde bezocht te zijn door een engel die haar een complottheorie vertelde. Uit een boek dat ze schreef blijkt dat ze in haar kinderjaren werd misbruikt door narcisten.
Ik vind het niet prettig als ikzelf mensen dien te ontvolgen, omdat ze opmerkingen plaatsen die me in shock brengen.
Ik vraag me af op mijn donkerste momenten of al de tijd dat ik in de privégroep steek of ik dat werk überhaupt kan voortzetten.
Ik vraag dan nu ook bij elk verzoek voor lidmaatschap: Wat zijn je verwachtingen van de supportgroep? Welke activiteit doe je nu om aan je narcistisch misbruik te werken? groeten Johan.
Op zijn minst verwacht je dan van iemand die de intro bekeken heeft binnen de week een antwoord, want anders blijkt volgens mij niet echt een engagement voor zo’n community.
Om het veilig te houden in de supportgroep en mensen niet te laten triggeren keur ik dan ook een aanvraag enkel goed als ik een antwoord op die vraag krijg afhankelijk van andere elementen op zijn of haar profiel binnen een 5-tal dagen.
Het is ook zonde van mijn tijd om elke dag opnieuw te gaan kijken of deze mensen zich de moeite getroosten om te antwoorden op een onmisbare vraag.
Hoeveel van die mensen die zich wensen te ontdoen van de gevolgen van narcistisch misbruik zijn er klaar voor?
Zelfs iemand die ik jaren heb ondersteund blijkt uiteindelijk een “oplichtster” te zijn. Anderen blijken na al die tijd de ‘lovebombing” en het “masker” van een narcist na al die jaren gesprekken niet te vatten en steunen figuren waarvan het narcisme en betweterigheid van afdruipt.
Zulke incidenten waar ik regelmatig mee geconfronteerd wordt brengen een ton van mijn innerlijke kind naar boven, gewond door afgewezen en verkeerd begrepen te worden. Mijn zenuwstelsel kan het soms niet aan. Ik zou durven wenen of uithalen naar mijn partner omwille van de frustratie.
Het feit dat zoveel slachtoffers alsnog sympathiseren met extremisme is een van de moeilijkste dingen die ik ooit heb meegemaakt.
Ik heb daar geen verontschuldigingen voor, hoewel ik het mechanisme begrijp. Het maakt me soms ook bang voor de toekomst. Alhoewel ik denk dat die algemene spanningen toch zullen verminderen naarmate het coronavirus min of meer onder controle is.
Maar staan ons nog niet meer rampen te wachten zoals door de klimaatverandering. Ik vermoed zelfs een verband tussen de ontwikkeling van nieuwe virussen en het verminderen van de dierlijke wezens ten gevolge van de klimaatverandering.
Tot nog toe is er geen persoon die zijn excuses aanbood. Alhoewel ik ook na het ontvrienden; ik onmiddellijk een nieuw vriendschapsverzoek kreeg van iemand.
Dat geeft me niet echt het gevoel dat ze de impact begrepen die ze hadden.
Ze verklaarden het niet duidelijk en namen niet de volledige verantwoordelijkheid. Ze probeerden niet te verdedigen of af te buigen. Geen verontschuldigingen zorgden er voor dat duidelijk was dat ik dit niet hoefde te accepteren. Er volgde een stille behandeling. De oplichtster zette haar hypocriet liefdadigheidswerk verder.
Daarom dat ik in de privégroep nu veel meer de nadruk leg op het werk dat moet gedaan worden om zelfherstel te bekomen. Ik schrijf veel minder analyses van het gedrag van een narcist. Ik zie een groot misbruik van de term narcisme om aan polarisatie te doen.
Het begrijpen van het mechanisme zorgt immers niet voor het herstel. Velen gebruiken die kennis op een geperverteerde manier en keren net de rollen om.
Niet dat ik mensen in het openbaar persoonlijk heb aangevallen.
Aan de andere kant heb ik ook geschreven over financieel misbruik van narcisten. Het is een patroon.
Dus te pijnlijker voor mij dat ikzelf daar nog intrap. Ik heb ook een zekere verantwoordelijkheid tegenover vrienden die dit ook hebben meegemaakt nadat ik vertelde wat me was overkomen. En wat bleek dat ik niet alleen werd opgelicht.
In dit geval tientallen reacties dat er zou betaald worden. Eerst binnen 14 dagen, dan binnen een week, dan na een aantal dagen, na het weekend zou de betaling gestort worden. Zo duurt dit spelletje al een 6-tal maanden, tot er tenslotte 25 euro werd gestort wat een belachelijk bedrag was.
Nu krijg ik geen reacties meer. Dit vergt diepe reflectie, schaduwwerk en nederigheid.
Zeker omdat ik de pensioenleeftijd heb. Ik wens mijn tijd die me nog rest zo vrolijk en productief mogelijk te besteden en dat vooral aan mijn directe geliefden.
Authentieke excuses kunnen voor beide partijen zo genezend zijn, maar tergend als je geen verontschuldigingen krijgt.
Wanneer een persoon de eigenaar is van zijn gedrag en niet defensief is, kunnen we hem als menselijk beschouwen. We kunnen ons in hun schoenen plaatsen. Sociale media belonen cycli van emotionele verslaving die mensen snel uit hun integriteit kunnen halen. Kortom: we kunnen ze ZIEN.
We kunnen beginnen te begrijpen dat gedrag zelden persoonlijk is. Altijd weerspiegelt het iets diepers dat gebeurt met de innerlijke wereld van een persoon.
In veel opzichten bevrijden authentieke verontschuldigingen ons van ons eigen lijden.
Het bevrijdt je van het koesteren van wrok. Maar geen verontschuldigingen hoeven niet te betekenen dat je jezelf vult met bitterheid.
Bitterheid krijgt geen kans door het niet personaliseren van gebeurtenissen die nooit van ons waren om te dragen. Het is lang wachten op echte verontschuldigingen van narcisten. Maar niet iedereen is een full spectrum narcist.
Sommigen kennen een moeilijke periode, moeten nieuwe copingstrategieën leren om met grotere en onverwachte spanningen rekening te houden. Dan pas kunnen ze echte excuses aanbieden voor wat in het verleden voorgevallen is.
Hoe hebben excuses voor u genezend gewerkt?
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren