Voor zover het oosten van het westen ligt, hebben egoïstische motieven voor de kerkelijke bediening niets te maken met echt pastoraal leiderschap. Toch vinden kerken in hun leiders te vaak neigingen die alleen narcistisch kunnen worden genoemd. Het probleem van de narcistische priester is zo aanzienlijk dat Chuck DeGroat er een heel boek over schreef “When Narcissism Comes to Church”.

Wat volgt is niet ten gevolge van zijn bediening, maar is het resultaat van het kijken naar kerken en kerkleiders de afgelopen jaren.

Luisterboek

Een narcistische Priester leidt gewoonlijk een gesprek terug op zichzelf.

Uit de overvloeiing van het hart spreekt de mond (Matt. 12:48). Dat is de case voor alle mensen. Het is een principe van de menselijke aard: waar we over praten, onthult waar we van houden, en waar we van houden, drijft ons gesprek.

En als we van onszelf houden, zullen we de gesprekken gewoonlijk terug naar onszelf leiden. In het geval van de narcistische priester heeft het gesprek een magnetische aantrekkingskracht naar zichzelf toe.

Omdat de narcistische priester van zichzelf houdt, praat hij graag over zichzelf.

Als hij of zij aan het preken is, wordt hij of zij de held van de preekillustratie, zo niet de held van de preek. Als hij terloops verhalen uitwisselt in de gang, kan de narcistische predikant zich gedwongen voelen om anderen te laten weten dat hij of zij naar “de maan” is geweest.

Of, als hij of zij het niet eens is over een kerkelijke situatie, zal hij of zij zichzelf waarschijnlijk verdedigen door een beroep te doen op hoe hard hij of zij heeft gewerkt of hoeveel hij of zij heeft geleden om de kerk te krijgen waar die is. A

Als een narcistische predikant een lange ambtstermijn in een kerk heeft, zal die gemeente vaak meer over hem weten dan over de Bijbel die hij predikt. Pas op voor de voorganger die constant de aandacht op zichzelf vestigt.

Een narcistische priester reageert op kritiek met woede en zelfverdediging.

Nauw verbonden met een op zichzelf gericht gesprek is het feit dat wanneer anderen de narcistische predikant niet volgen, of kritiek durven geven; hij boos reageert.

In tegenstelling tot de wijze man in Spreuken 10:17 die behagen schept in de correctie (“Wie gehoor geeft aan instructie is op de weg naar het leven, maar hij die terechtwijzing afwijst, leidt anderen op een dwaalspoor.”), zal de narcistische predikant een beleid van niet-confrontatie voeren.

Hoewel hij weinig moeite heeft om anderen te confronteren, te corrigeren en te bekritiseren, is dat niet van toepassing op hemzelf.

Voor hem loopt de straat in één richting. Bovendien is hij handig in het wijzen op overtredingen van degenen die hem benaderen. Helaas, de narcistische predikant die niet bereid is correctie te ontvangen, verwondt niet gewoon zichzelf. Hij kwetst en beschadigt anderen.

In plaats van nederigheid te modelleren, een kostbaar kledingstuk dat alle christenen moeten dragen, modelleert hij dwaasheid. Zoals Spreuken 18: 2 het stelt: “Een dwaas vindt het niet leuk om te begrijpen, maar alleen om zijn mening te uiten.” Woede en afweer zijn zeker tekenen van problemen. Pas op voor de predikant die weigert kritiek te overwegen of correctie te ontvangen.

Een narcistische priester is meer betrokken met het onmiddellijke welzijn van zijn bediening dan de gezondheid op lange termijn van Gods schapen.

Toen Hizkia te horen kreeg dat hij in zijn tijd veilig zou zijn, maar zijn kinderen zouden worden afgevoerd naar Babylon, troostte de koning (zie Jesaja 39). Zo’n geest van zelfbehoud bracht de goddeloosheid van zijn hart aan het licht. Hij gaf weinig om de langetermijneffecten van zijn daden – het tonen van de rijkdom van Jahweh’s tempel aan de Babyloniërs. In plaats daarvan dacht hij aan zichzelf en zijn eigen persoonlijke vrede. Helaas is dit de houding van een narcistische priester.

Terwijl “een goede man een erfenis nalaat aan de kinderen van zijn kinderen” (Spreuken. 13:22), is een narcist iemand die alleen maar aan zijn eigen tijd, zijn eigen bediening en zijn eigen glorie denkt. Er worden geen plannen opgesteld die generaties lang meegaan.

De plannen van een narcistische predikant worden uitgebroed zodat de cijfers deze week, deze maand of dit jaar naar boven komen.

Zo’n predikant is misschien bereid om geld uit de kerk te gebruiken om zijn bediening te laten bloeien. Of hij ziet het budget misschien als zijn eigen persoonlijke account. Dit kan lijken op veel geld uitgeven aan kantoormeubilair, mediaplatforms of podiumverlichting. Dit zijn typisch allemaal zaken waardoor hij er goed uitziet in het bijzijn van anderen.

Of hij zou bereid kunnen zijn de kerk te gebruiken om zijn eigen reputatie buiten de kerk te bevorderen.

Hij zou bijvoorbeeld zijn bediening kunnen zien als een opstap naar iets anders, of hij zou bereid kunnen zijn om het lidmaatschapsprijs van de kerk te halveren om dubbele bezoekersaantallen te verkrijgen.

Ik hoorde eens een voorganger met een grote visie voor zijn bediening tegen zijn kerk zeggen: “Als je mij belt voor een preek stop het met de helft van je leden te verliezen, maar je zult de omvang ervan verdubbelen.”

Zulke eerlijkheid wordt gewaardeerd, omdat velen met een ongedwongen visie op de bediening niet zo waarheidsgetrouw zijn. Maar zo’n eerlijkheid onthult ook een slecht hart dat weinig om Gods schapen geeft (Handelingen 20:28) en veel om de grootte van iemands stal. Zo’n toewijding aan iemands eigen bediening is slechts een ander bewijs van narcisme. Pas op voor de voorganger die de kerk gebruikt om zichzelf vooruit te helpen.

Een narcistische priester gebruikt kerkstructuren en preken om zichzelf te ondersteunen.

Als winst op korte termijn en gebruik van geld uit eigenbelang een bewijs zijn van narcisme, dan is dat ook het gebruik van kerkstructuren om zijn doelen te bereiken.

Deze voorganger zou snel de kerkelijke discipline kunnen gebruiken om van probleemmensen af ​​te komen. Hij zou leiderschapssabbaticals kunnen gebruiken als middel om niet-conforme ouderlingen of diakenen te verplaatsen.

Of hij kan er een gewoonte van maken anderen de schuld te geven van kerkelijke problemen of de eer op zich eisen voor het goede werk dat anderen hebben gedaan – of die mensen nu in de kerk zijn of niet.

Een specifieke toepassing hiervan heeft betrekking op het gebruik van preekmateriaal van anderen.

Hoewel niet elke narcistische predikant zich hieraan schuldig maakt, is het symptomatisch voor narcisme of een ander probleem. Er zijn veel redenen waarom predikers in hun preken plagiaat plegen, maar één daarvan is dat ze er beter uit willen zien of beter willen klinken dan ze zijn.

In plaats van persoonlijk eigenaar te worden van hun preken, te vertrouwen op wie God hen heeft gemaakt en vorderingen te maken in hun omgang met Gods Woord door hard te werken (zie 1 Tim. 4: 11–16), bieden degenen die preken en plagiaat plegen een vals product aan, zelfs als ze Bijbelse waarheid spreken.

Sommigen rechtvaardigen deze praktijk van het lenen van materiaal misschien als een noodzaak van de moderne bediening. Drukte maakt het onmogelijk om elke week een goede preek te houden, redeneren ze.

En alleenstaande-priesters, zouden ze eraan kunnen toevoegen, hebben gewoon niet genoeg tijd om een ​​goede preek voor te bereiden.

Maar zo’n kijk op het maken van preken komt voort uit een verkeerd begrip van de eerste prioriteit van een voorganger – namelijk de Schrift bestuderen (Ezra 7:10) en het Woord prediken

(2 Tim. 4: 1–2).

Tegelijkertijd, als narcisme een predikant onder druk zet om andermans preken te stelen, zal dit in korte tijd zijn kwalificaties voor bediening ondermijnen. Pas op voor de predikant die het werk van anderen gebruikt om zichzelf te ondersteunen.

Een narcistische priester doet niets in overleg maar onafhankelijk en is niet bereid om de bediening met anderen te delen.

De volgende twee eigenschappen van een narcistische predikant zijn verwant, ook al lijken ze elkaar wederzijds uit te sluiten.

Het eerste kenmerk betreft een hoge mate van zelfredzaamheid en ongezonde zelfstandigheid. Na zijn doop begon Jezus zijn aardse bediening door het evangelie te prediken en discipelen te maken (zie bijv. Marcus 1: 9–20).

In feite deed Jezus in zijn aardse bediening nooit iets zonder zijn volgelingen.

Op de avond van zijn kruisiging vertelde hij zijn discipelen dat hij zijn Geest zou zenden en dat degenen die hem volgden grotere werken zouden doen dan hij had gedaan (Johannes 14:12).

Wat een ongelooflijk getuigenis – dat onze Heer en Heiland, die alleen God is en die alleen zijn kerk bouwt, zijn discipelen vertelde dat hun werken groter zouden zijn. Natuurlijk zijn hun werken en die van ons volledig afhankelijk van God, zijn Woord en gebed (zie Johannes 14:13; 15: 1–11; enz.).

Zo’n onzelfzuchtige manier van spreken is een voorbeeld van het soort koning dat Jezus is.

In volmaakte nederigheid ging hij niet voorbij aan de werken die zijn volgelingen zouden doen. In plaats daarvan vertrouwde hij hen de grootste taak van de wereld toe: de hele wereld intrekken en discipelen maken.

Als we Jezus volgen, ontdekken we dat de gezondste bediening er één is die van nature inclusief is. Kijk maar naar het einde van de brieven van Paulus; hij was als een vliegdekschip in de Middellandse Zee, dat vluchten ontving en nieuwe missies uitzond.

Zoals we van Jezus en Paulus leren, moet bediening leiden tot vriendschappen (3 Johannes 15), partnerschappen (Fil. 1: 4–6) en gezamenlijke inspanningen in zending (3 Johannes 8).

Net als Jezus verwachten gezonde predikanten dat degenen die hen volgen hen zullen overtreffen in het werk. En in plaats van ideeën, acties en bezigheden in de bediening te onderdrukken – uit angst dat anderen een grotere bediening zouden krijgen – koesteren ze die.

Narcisme daarentegen leidt ertoe dat priesters al het werk zelf doen.

In plaats van anderen vrij te laten om goede werken te doen, geloven ze dat zij alleen het moeten doen. Af en toe verzamelen ze een paar naaste medewerkers die als hun entourage dienen (daarover meer hieronder), maar vaker geloven ze dat wat ze doen het beste is en laten ze anderen hun gaven niet gebruiken. Pas op voor de voorganger die niet in de bediening staat, maar zichzelf in het middelpunt plaatst.

Een narcistische priester is vaak ongeschikt en omringd door een entourage.

Hoewel Jezus een selecte groep discipelen had, stelde hij zich ook beschikbaar voor allen die in geloof kwamen.

Onreine vrouwen, kleine kinderen en blinde bedelaars waren slechts enkele van de mensen die hij verwelkomde.

Je ziet de houding van een priester ook aan zijn houding tegenover de kinderen. Kinderen mogen niet rondlopen in de kerk, niet huilen, niet tekenen, er wordt niets gedaan om hen te betrekken, een kinderverhaal te vertellen.

Op dezelfde manier moet een predikant een gastvrij hart en een gastvrij huis hebben.

1 Timotheüs 3: 3 kent zelfs gastvrijheid – dat betekent de liefde voor vreemden – toe als onderdeel van hun dienende kwalificaties.

Om deze reden streeft een predikant die contact met de gemeente vermijdt, een manier van bediening na die Jezus vreemd is.

Ik gebruik het woord “vermijden” opzettelijk.

Ik zeg niet dat een voorganger evenveel tijd met alle leden zal doorbrengen.

De Schrift roept kerken op om meerdere oudsten te hebben (zie Handelingen 14:23; Titus 1: 5; enz.), daarom zou de “onderwijzende ouderling” of “senior pastoor” één van de predikanten moeten zijn die voor de kudde zorgt.

Het is onredelijk dat leden eisen dat één voorganger 24/7 bereikbaar is voor alle leden. Toch is deze verwachting vaak gekoesterd door priesters die hebben geprobeerd alles voor iedereen te doen. Zie hierboven.

Interessant is dat “de alomtegenwoordige / omni-competente voorganger” een teken is van narcisme, het omgekeerde ook is – de priester die zich achter zijn entourage verbergt. Dit is vooral het geval in kleinere kerken, waar een narcistische voorganger een grote kerk ambieert. Pas op voor de priester die zich achter een binnenste cirkel verbergt en de hele gemeente ontslaat van taken.

Pas op voor (Zijn) de narcistische predikant.

Zoals bij elke lijst, zijn deze zeven hoedanigheden niet uitputtend, noch hebben ze een zekere mate van persoonlijke karikatuur. Je zult ze veel terugvinden, helaas.

Ik hoop dat deze zeven eigenschappen de ogen kunnen openen van degenen die momenteel onder de bediening van een narcist zitten.

Bovendien hoop ik dat het zelfs actie kan stimuleren als een kerk merkt dat hun voorganger niet geschikt is om te dienen vanwege zijn narcisme.

Daarbij hoop ik dat deze post misschien zelfs de ogen opent van een priester die deze eigenschappen in meer of mindere mate vertoont.

Ikzelf ben niet immuun voor narcisme.

Door narcisme bij anderen te zien, maakt het me zeer waakzaam om dergelijke verleidingen in mijn eigen hart te bestrijden.

En daardoor neem ik deze bemerkingen ook ter harte. Jezus verhaal biedt veel mogelijkheden om te reflecteren en meer te weten te komen over de manier van leidinggeven, coachen en pastorale bediening.

De heilige Petrus Julianus Eymard te Sleihage Hooglede

In ‘God Forbid’ zijn Jerry en Becki Falwell de belichaming van evangelische hypocrisie

5 plaatsen waar narcisten hun laster verkopen

 References, research en studies over narcisme.

Onderzoek jezelf! Hoe weet je dat je gered bent als Christen? Deel 1