De heilige Petrus Julianus Eymard te Sleihage Hooglede

De bevordering van de dagelijkse eucharistie door Peter Julianus Eymard.

De moderne kerk van Hooglede Sleihage opent men in 1962, dit door de Sacramentelen uit Lommel, die behoren tot de orde door de Heilige Peter Eymard gesticht.

Ik woon zo ongeveer op 100 meter afstand van die Christus Koning kerk in Hooglede Sleihage op de Diksmuidesteenweg 95.

Maar wie is die Heilige Petrus Julianus waarvan er een beeld te zien is binnenin de kerk?

Wat waren zijn ideeën, en in welke context werd zijn orde opgericht. Uit mijn artikel rond de kerk gaat u begrijpen dat die waarden historisch gegroeid zijn, maar ook dat een deel zichtbaar is in de architectuur en de inrichting van de kerk.

Een beeld van de heilige Peter Eymard is te vinden in de Christus Koning kerk in Hooglede Sleihage. De laatste priester van de parochie Hooglede Sleihage, leefde in het klooster, priester Frans Jackers heeft zijn 50 jaar priesterschap in 2014 gevierd in het klooster van de Sacramentelen op het Kattenbos in Lommel.

Sleihage droeg priester Frans Jackers op hun handen, zo niet de hogepriesters van Hooglede.

De Jacob.

Peter Eymard beschreef ooit zichzelf als een beetje een Jacob. Altijd op reis, altijd op zoek ook. Maar in werkelijkheid was er vanaf het begin de grote liefde en de drijvende passie in zijn leven:

Jezus Christus in de Eucharistie.

Op een dag toen de jonge Peter Julianus Eymard slechts vijf jaar oud was, dwaalde hij af van het ouderlijk huis.

Zijn zus en halfzus zochten hem koortsachtig en tenslotte vonden ze hem in de parochiekerk, staande op een krukje in de buurt van het hoogaltaar. In antwoord op hun angstige vragen, antwoordde hij simpelweg: Ik ben hier om te komen luisteren naar Jezus.

De vroege periode – 1811-1839.

Net als wij allemaal werd Peter Julianus Eymard geconditioneerd door zijn familiale en culturele achtergrond en door het maatschappelijke en politieke milieu van zijn tijd.

Leven in Frankrijk in de eerste helft van de negentiende eeuw was moeilijk. Juist daarvoor had de Franse revolutie ingrijpende de politieke, sociale en religieuze landschap van het veranderd land.

Als tiener zou Eymard de Industriële Revolutie meemaken zoals in heel Europa. Als een jonge man, was hij getuige van de dageraad van het tijdperk van de romantiek in de kunst, muziek en literatuur.

Zowel de weg van Peter Julianus tot het priesterschap, maar ook zijn leven als priester, werden overschaduwd door het kruis.

Een onverzoenlijk anti-klerikalisme markeerde de Franse samenleving, en zijn vader, gezien men enkele zonen vermoordde, wilde niet dat zijn enige overlevende zoon priester werd.

De kerk tijdens de Franse Revolutie.

Op 15 maart 1790 schaft men de kerkelijke tienden af.

Maar als de boeren op een financiële verlichting rekenden, werden ze ontgoocheld. De burger – landeigenaren verhoogden meteen de pacht en staken de winst in eigen zak.

Nu de kerk geen inkomsten meer had, stortte het systeem van bijstand, armenhulp en scholen, dat via de kerk uit de tienden financierde, in elkaar.

Bij de wet van 2 november 1789 legt men beslag op de kerkelijke goederen.

De geestelijken worden ambtenaren en moeten een eed van trouw afleggen.

De kloostergeloften schaft men af.

De geestelijken worden ingedeeld bij de constitutionnelen of bij de réfractaires naargelang ze al dan niet trouw zwoeren.

De geconfisqueerde goederen van de kerk worden als Nationaal goed in een Caisse ondergebracht, in afwachting van hun geleidelijke verkoop. Zij dienen als onderpand voor de uitgifte van papiergeld, de Assignaten.

Wanneer ook dat niet volstaat, wordt er oorlog gevoerd, en worden de veroverde gebieden geplunderd onder meer het huidige België waar de domeinen van kerken, kloosters en emigranten in de veiling gaan.

Vele historisch waardevolle gebouwen, kastelen, kerken en kloosters, werden gesloopt door de nieuwe eigenaars later de “bande noire” genoemd, die er vaak een industriële bestemming voor kozen of gewoon de gesloopte materialen verkochten.

De gesloopte kerken en abdijen in België door de Franse Revolutie.

Abdijen van Affligem, Aulne, Averbode, Cambron, Grimbergen, Groot-Bijgaarden, Herkenrode, Heylissem, Keizersberg (Leuven)

• Leffe
• Postel
• Ter Kameren (Elsene)
• Tongerlo
• Villers
• Vlierbeek
• Abdij van Vorst
• Bokrijk (domein)
• Abdij van Dielegem
• Augustijnenklooster (Brugge)
• Heilig-Bloedkapel (Brugge)
• Jezuïetenklooster van Gent
• Kasteel van Rumbeke
• Klein begijnhof (Gent)
• Klooster van Gempe
• Klooster van Maagdendaal (Tienen)
• Onze-Lieve-Vrouwekerk (Gent) (volledig verdwenen/niet heropgebouwd)
• Sint-Donaaskathedraal, Brugge (volledig verdwenen)
• Sint-Lambertuskathedraal (Luik) met doopkapel N.-D.-aux Fonts (volledig verdwenen)
• Sint-Michielsabdij (Antwerpen) (volledig verdwenen)
• Sint-Salvatorabdij (Ename)
• Franciscanen klooster (Minderbroeders) te Brugge
• Klooster van de Geschoeide Karmelieten te Brugge
• Klooster van de Predikheren (Dominikanen) te Brugge
• Onze-Lieve-Vrouwebroederskerk (Antwerpen) (volledig verdwenen)
• Sint-Salvatorabdij (Antwerpen) (enkel kapel overgebleven)
• Minderbroedersklooster (Antwerpen) (enkele fragmenten zijn bewaard gebleven)
• Sint-Walburgiskerk (Antwerpen) (volledig verdwenen)

Gruwelijkheden op geestelijken tijdens Franse Revolutie.

Op zondag 2 september ‘s 1792 middags begonnen de gruwelijkheden bij het transport van 24 weerspannige priesters naar de gevangenis.

Twee uur later werd in verschillende andere gevangenissen waar vermeende ‘verraders’ opgesloten zaten, huisgehouden.

Om zes uur ‘s avonds waren 115 personen met sabels en pieken afgeslacht.

De Parijse Commune van 1792 stelde een soort volksrechtbanken in; de ondervragingen door de voorzitter Maillard waren kort. De slachtoffers werden naar buiten gesleurd en geëxecuteerd.

De Septembermartelaren, ook Martelaren van Parijs of Martelaren van Karmel, was een groep van 191 priesters, die tijdens de Franse Revolutie stierven en die door de kerk zalig verklaard werden.

Zij maakten deel uit van een veel groter bloedbad dat in de maand september 1792 plaatsvond, en waarbij meer dan duizend mensen afgeslacht werden, de zogenaamde Septembermoorden

De lynchpartij ging door tot vier uur ‘s ochtends. Een van de slachtoffers was Prinses de Lamballe, een goede vriendin van Marie Antoinette. Haar lichaam werd op brute wijze aan stukken gereten.

Op 17 september 1793 wordt de wet tegen “de verdachten” aangenomen. Volgens Jean Tulard werden 500.000 verdachten opgesloten.

Verdacht is door de verlichte geesten van de Franse Revolutie:

wie door zijn gedrag, zijn relaties, door gesproken woord of geschriften, partij heeft getrokken voor de tirannie, voor het federalisme, of de vijanden van de vrijheid, aan wie een certificaat van goed burgerschap geweigerd werd, afgezette ambtenaren, wie ooit van adel was, hun echtgenoten, ouders, kinderen, broers en zusters, de gemigreerden, wie niet constant zijn ijver voor de Revolutie getoond heeft, diegenen die geëmigreerd zijn, zelfs als ze teruggekeerd zijn.

De vervolging van priesters blijft doorgaan, die met duizenden naar de strafkolonie in Frans-Guyana gedeporteerd worden en de Conventie bevestigt de wetten die onder de Terreur aangenomen waren, onder meer de wet tegen de Verdachten.

De Revolutie bracht de kerk harde klappen toe:

de kerkelijke bezittingen werden in november 1789 in beslag genomen, ook in België.

De inkomsten van de kerk, de kerkelijke tienden, werden afgeschaft door de wet van 11 augustus 1789, waardoor de kerk haar armenhulp en scholen moest sluiten.

In 1790 besloot de Constituante dat de priesters een eed van trouw en gehoorzaamheid moesten zweren (constitutionele priesters) om erkend en betaald te blijven.

Contemplatieve kloosterorden werden afgeschaft.

Bisschoppen werden afgezet en vervangen door constitutionele. Massale weigering en protest, vooral in rurale gebieden en het westen van het land, leidden tot een bittere scheuring en droegen bij tot de impopulariteit van de Revolutie.

Op 29 november 1791 decreteert de Constituante alle niet-constitutionele priesters tot “verdachten”.

In mei 1792 worden alle niet-constitutionele, die door 20 burgers aangeklaagd worden, als vogelvrij beschouwd.

De koning weigert deze wetten te ondertekenen.

In juli 1792 vinden er moordpartijen op priesters plaats in enkele grote steden, zoals Bordeaux en Limoges.

In augustus wordt de te zweren eed aangescherpt: de priesters moeten nu zweren de principes van Liberté en Egalité met hun leven te verdedigen.

Wie weigert, moet het land verlaten.

In 1794 werden de kerken van Frankrijk gesloten, alle religieuze orden opgeheven en religieuze erediensten onderdrukt.
In het proces van Ontkerstening werden duizenden priesters vermoord en kerken vernield.

Het decreet van 29 september 1795 regelt de scheiding tussen kerk en staat.

Het voorziet strenge voorschriften voor de uitoefening van de erediensten waarvan alle plechtigheid en uiterlijke tekenen worden afgeschaft.

Het dragen van kerkelijke gewaden wordt verboden.

Er komt een verbod op de kerkelijke processies en op klokkengelui. Op 17 juni 1796 wordt bij wet de ‘burgerlijke stand’ opgericht en de overdracht van de door de geestelijkheid bijgehouden registers aan de gemeentehuizen verordend.

De liefdadigheidsinstellingen, die van de clerus afhingen, vormt men om tot publieke lichamen onder toezicht van de lokale overheid.

De wet van 1 september 1796 verordent de sluiting van de kloosters en de naasting van hun goederen.

De religieuze congregaties die aan onderwijs en ziekenverzorging doen worden een jaar later eveneens opgeheven.

Er wordt een burgerlijke liturgie in het leven geroepen, een Cultus van de Rede, die daarna, onder de Terreur, vervangen werd door de Cultus van het Opperwezen.

Priesters moeten – onder dwang – een eed op de nieuwe orde afleggen, een eed van onderwerping aan de Republiek wordt ingevoerd evenals een eed van haat tegen het koningschap. Die wordt een eed van haat aan de koning genoemd.

Veel priesters weigeren de eed af te leggen en duiken onder.

Anderen worden gearresteerd.

Men legt beslag op de kerken en pastorieën die niet bemand zijn met beëdigde priesters.

De kerkelijke tienden waren door de wet van 11 augustus 1789 afgeschaft en de priesters werden tussen 1789 en 1795 van overheidswege betaald; vanaf 21 februari 1795 worden de priesters volledig van hun inkomsten beroofd. Veel kunstwerken worden geroofd uit de kerken en kloosters.

Men stelt lekenfeestdagen in en enkele kerken worden omgevormd tot “temples de la loi”. De klassieke kalender vervangt men door een Republikeinse kalender.

Eymard gaat toch voor het priesterschap.

Zijn eerste poging om het priesterschap nastreven eindigde in een ernstige ziekte.

Na de dood van zijn vader, probeerde hij opnieuw, en op 20 juli 1834, op de leeftijd van 23, wijdt men hem tot priester in het bisdom van Grenoble.

Het Jansenisme beïnvloedde sterk de kerk in die tijd van Eymard, een religieuze beweging die gericht is op de ernst van de menselijke zondigheid en een overeenkomstig geloof in de onwaardigheid van de menselijke motivatie en activiteit.

Dus, in zijn seminarie jaar en de eerste jaren van de bediening, werd priester Peter Julianus Eymard beïnvloed door een spiritualiteit die zich moet herstellen van de zondigheid.

Hij zou zijn hele leven moeite hebben in zijn streven om die innerlijke perfectie te bereiken die hem in staat zou stellen om de gave van zijn gehele zelf te bieden.

Misschien was het de intensivering van deze geestelijke strijd, samen met zijn levenslange toewijding aan Maria, die bij hem hebben geleid om het religieuze leven binnen te stappen.

Op 20 augustus 1839 beleed priester Eymard de geloften als een lid van de Sociëteit van Maria (de Maristen)

De Maristen jaren – 1839-1856.

Gedurende zijn leven had Peter Julianus een intense devotie tot Maria, de moeder van God.

Hij wist van de verschijning van Onze-Lieve-Vrouw van La Salette en genoot van het reizen naar verschillende Maria heiligdommen.

Het was het apostolisch werk dat pater Eymard voor de Sociëteit van Maria deed, die hem in contact bracht met de verschillende stromingen van eucharistische vroomheid en die hij voor de Franse kerk en ergens anders in Europa zou verder zetten.

Ondanks de aanhoudende gezondheidsproblemen was Peter Julianus een ongelooflijke energieke en hardwerkende priester en religieus.

Natuurlijk aangetrokken tot contemplatie, de eisen van zijn bediening, in het bijzonder zijn prediking en de diverse administratieve taken maakte het onmogelijk voor hem om een ​​louter contemplatief leven te leiden.

Hij was een uitstekend organisator van leken samenlevingen, een ijverige opvoeder, een goed voorbereide predikant, en iets van een profetische figuur in zijn Maristen gemeenschap en zelfs tegenover zijn superieuren.

De prediking van de eucharistie.

Priester Eymard was vooral effectief bij het prediken van eucharistische devoties die zeer populair werden op dat moment.

Het was op een van die gelegenheden, op Corpus Christi 25 mei 1845, dat hij een krachtige ervaring heeft gehad die de loop van zijn leven zou veranderen.

Terwijl hij het Heilig Sacrament in de processie in Saint Paul’s kerk in Lyons droeg, voelde hij een intense aantrekkingskracht van Christus in de Eucharistie en besloot ‘om over de hele wereld de kennis en de liefde van onze Heer te brengen; niets anders dan Jezus Christus, en Jezus Christus eucharistie te prediken. “

Deze genade zou geleidelijk zijn leven en zijn energie in de komende jaren begeesteren.

Men vertrouwt de verantwoordelijkheid voor het schrijven van een regel voor de nieuwe Derde Orde van Maria door pater Jean Claude Colin, de Maristen oprichter aan hem. Dan vraagt Peter Julianus Eymard de toestemming om een ​​eucharistische regel te schrijven.

Vader Colin antwoordde dat dit niet het charisma van de Sociëteit van Maria was.

Toch is het idee voor een dergelijke regel al in de geest en het hart van pater Eymard, en, geschreven in 1856, nam hij de pijnlijke beslissing om de Maristen te verlaten in de hoop om een religieuze congregatie gewijd aan de eucharistie op te richten.

Op 2 augustus is de feestdag in de katholieke kalender van de H. Petrus Julianus Eymard, priester gedachtenis*

Petrus Julianus Eymard geboren in Frankrijk op 4 februari 1811, in het stadje La Mure d’lsère en gewijd tot priester in 1834.

Nadat hij enige jaren zijn taak als parochiepriester met grote ijver had vervuld, trad hij in bij de Maristen.

Zijn liefde voor het mysterie van de eucharistie bracht hem ertoe twee religieuze gemeenschappen te stichten, een voor mannen en een voor vrouwen, beide gewijd aan de eredienst van de eucharistie.

Hij riep verschillende werken in het leven om de liefde voor de eucharistie onder de gelovigen te bevorderen.

Hij stierf op 1 augustus 1868 in zijn geboorteplaats.

Collectagebed voor Petrus Julianus Eymard.

God, gij hebt de heilige Petrus Julianus vervuld met een wonderbare liefde voor het mysterie van het Lichaam en Bloed van uw Zoon.

Verleen dat ook wij uit dit goddelijk gastmaal dezelfde rijke vruchten mogen putten die hij daarin gevonden heeft. Door onze Heer. Amen

Vaststelling van het Heilig Sacrament en meer start-ups.

Peter Eymard sprak tegen Onze-Lieve-Vrouw, dat de Eucharistie de grootste is van alle mysteries, en dat er geen religieuze vereniging was voor de speciale toewijding aan de eucharistie. Maria liet hem weten dat hij haar goddelijke Zoon in de Heilige Eucharistie meer eer moest geven.

Paus Pius IX.

Peter Eymard legde een plan voor aan zijn vrienden en merkte toen blij op: het plan voor dit werk komt van God, ben ik ervan overtuigd dat dit de kerk zal helpen. Men kan op alle mogelijke manieren bezig zijn om de kennis van de Heilige Eucharistie te verspreiden!

Toen pater Eymard op 13 mei 1856 de uiteindelijke goedkeuring ontving van de aartsbisschop van Parijs, opende hij op 1 juli 1856 in de Rue d’Enfer in Parijs, de Gemeenschap van het Heilig Sacrament (SSS – Societas Sanctissimi Sacramenti – Congregatie van de Allerheiligste Sacrament om de eucharistische aanbidding te bevorderen.

Op 6 januari 1857, begon men in een kapel in Parijs met de plechtige verklaring van de Gezegende.

Daarna volgde de ene na de andere oprichting van de eerste huizen in Marseille, Angers, Brussel en St.-Maurice.

Op 8 mei 1863 krijgt de Congregatie door Pius IX. bevestiging.

In 1868 volgde de vrouwelijke religieuze tak van de dienaren van het Heilig Sacrament.

In 1858 reisde zuster Margareta Guillot, de medeoprichtster van de dienaren van het Heilig Sacrament, naar Parijs.

Ze wilde eerste noch de heilige Pastoor van Ars verslag doen van het doel van hun reis en vragen om zijn zegen.

Peter Julianus Eymard richtte ook nog de “priester-aanbidding team” op waarvan de leden zich ertoe verbonden een wekelijkse Heilige Uur te houden voor het Heilig Sacrament.

Hij richtte ook de “Vereniging van het Heilig Sacrament” voor leken op, waar hun leden een maandelijkse Heilig Uur houden voor het Heilig Sacrament, net als de voor het verkrijgen van werken van de eucharistische weken voor degenen die zich wijden aan het vier keer per jaar voor een gehele week in het bijzonder aan de dienst van de eucharistie te wijden.

Tenslotte richtte hij ook zelfs de “leken congregatie”op, waarvan de leden zich wijden aan de christelijke deugd en perfectie door speciale devotie voor de heilige Eucharistie.

Zij wijden zich om hun apostolaat te ondersteunen en te bevorderen voor de eucharistische redder.

Hij klampte zich vast aan zijn uitspraak: We willen Jezus niet alleen aanbidden in de heilige Eucharistie, Hem liefhebben, Hem dienen, maar willen vooral ook eraan werken dat Hij erkent, aanbeden, geliefde en dat alle mensen Hem dienen.

De dood van Peter Julianus Eymard.

Op precies 34 jaar na zijn 21 juli 1868 wijding, vierde hij opnieuw de Heilige Mis in La Salette, waarschijnlijk zonder te weten dat het zijn laatste was.

Peter Eymard bleef zijn hele leven initiatiefnemer van de eucharistische vroomheid: eeuwigdurende aanbidding, veertig uur van het gebed, kinderen communie, Internationaal Eucharistisch Congres.

Pierre-Julien Eymard overleed op 1 augustus 1868 in zijn geboorteplaats en is begraven in de lokale begraafplaats begraven.

In 1877 brengt men zijn ongeschonden lichaam over naar Parijs en daar begraven in de kerk “Corpus Domini”, die is toevertrouwd aan de Eucharistinen.

Waarom heilig?

Tijdens het pontificaat van Pius XI op 12 juli 1925, spreekt men de zaligverklaring van de Dienaar Gods, Pierre-Julien Eymard uit.

De officiële tekst zegt: … De heiligheid van zijn leven en de genade waardoor hij werken stichtte voor het welzijn van de kerk werden in het openbaar bevestigd door St.-John Maria Vianney.

We hebben hem formeel aan de lijst van de Heiligen toegelaten, geen wonder, omdat de reputatie van deze heiligheid, de dienaar van God, vanwege zijn briljante deugden ook al tijdens zijn leven, en sinds zijn dood tot op de dag van vandaag voortdurend groeide “

Onder de Heiligen volgens John XXIII.

Op 9 december 1962 was Eymard aan het eind van de eerste zitting van het II. Vaticaans Concilie door paus John XXIII heilig verklaard.

Onder andere zei hij: “In aanvulling op de Sint-Vincent de Paul, Sint-John Eudes en de Pastoor van Ars neemt P. Julianus Eymard een plaats in de gelederen van de stralende sterren van hun land waar ze geboren zijn, en met hun onvergelijkbare faam wiens gunstige invloed een veel breder bereik heeft dat zich uitstrekt, namelijk over de hele Kerk.

Handelingen van de communie.

Terecht is de heilige Peter Julianus Eymard de voorloper van de “eucharistische congressen genaamd” – Paus Pius XI.

Dit zei Pius XI bij de zaligverklaring op 12 juli 1925 – en een vurige apostel van de communie, want hij wist hoe te inspireren in woord en geschrift en alle bezwaren op te lossen:

“Je moet naar de communie gaan, niet, omdat je heilig bent, maar, omdat gij heilig wil zijn.

Sommige konden naar de communie gaan, maar hebben dat niet gedaan onder het mom dat ze het moe zijn, of niet geplaatst vinden.

Misschien, omdat ze niet eerbiedig genoeg zijn, deze gedachten zijn een truc van de duivel …als je je geweten hebt onderzocht en je van geen zware zonde bewust bent, kunt u naar de heilige communie gaan … de dagelijkse nalatigheid en het niet gefocust zijn in het gebed.

De eerste roerselen van ongeduld, ijdelheid, eigenliefde nemen het vuur van de goddelijke liefde weg! Deze liefde vergeeft zeker, want hoe wilt u zonder de heilige communie vooruitgang maken dan moet u ook het gebed van de Heer niet meer bidden, omdat we daarin naar ons dagelijks brood vragen, waar we niet zonder kunnen.

Ga naar de communie! Eet het brood des levens, als je een gezond geestelijk leven wilt hebben en genoeg kracht voor de christelijke strijd en je graag sterk wilt voelen te midden van alle tegenslagen!

De Heilige Eucharistie is het brood van de zwakke; maar ook de sterke heeft de eucharistie nodig. De sterken dragen hun schat in aarden vaten. Een felle vijand teistert hen.

De heilige. Julianus Peter Eymard gaf de Maagd de titel Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Sacrament, dat heeft St.-Paus Pius X bevestigd.

Woorden van de Heilige.

• Hoeveel ik hield van God gaat terug naar de mate waarin ik het heilig sacrament heb aanbeden! Dus de Heilige schreef terug te kijken op zijn leven. Hij nam me bij de hand aan de Congregatie van het Heilig Sacrament en zei:  De Heilige Eucharistie was op de voorhoede in alle stadia van mijn leven, de Heilige Maagd, maar hield deze neiging in me wakker en levend. Ze gaf me de eucharistische Verlosser.
• Peter Eymard schreef ooit zelf het ware woord: “De beste manier om grote dingen voor God te doen, is om minder te doen, alleen maar als God het wil, want er is slechts één middel om alles te bereiken: de loyaliteit tegenover God.
• St.-Peter Julianus Eymard zei dat zelfs alle goede werken, verdiensten en deugden van alle heiligen samen, niet zo kostbaar en waardevol zijn voor God als een enkele eucharistie.
• In elke eucharistie geeft Christus zichzelf aan ons allen: zijn leven, zijn hart, zijn liefde, zijn lijden, zijn wonden en Zijn dood, met Zijn goddelijke verdiensten.
• Ik heb vaak nagedacht over wat de wereldwijde onverschilligheid van katholieken kon genezen, en ik vind één remedie: de Eucharistie, de liefde van de Eucharistische Jezus. Het verlies van het geloof komt van het verlies van de liefde.
• Nu heb je om te gaan werken, door de Goddelijke Eucharistie zielen gered en Frankrijk en de rest van Europa gewekt dat in een slaap is van onverschilligheid, omdat ze Jezus niet kennen.
• Hij is de gave van God, de eucharistische Emmanuel. De fakkel van de liefde neem je af om de lauwe zielen die denken van zichzelf dat ze vroom zijn, maar het niet zijn omdat ze hun leven niet hebben aangepast aan de eucharistische Jezus.

De werken Peter Julianus Eymard.

• Uw Naam worde geheiligd! :  Gedachten en overwegingen de God-liefhebbende ziel van haar. Master in de tent (In Fraktur) / Peter juli P. Eymard. Na … van Klara Ida supersonische Rossi. Herder Verlag in 1919 (90 pagina’s).
• De Heilige Eucharistie, Volume I: De werkelijke tegenwoordigheid I. Emmanuel Uitgever Rottweil 1928 (4e editie  300 blz.); (Franz Originele titel: La Sainte eucharistie – La Présence Paris – Montreal – Brussel 1950.) Vertaling van PW Marzari SSS, Bolzano 1990.
• De Heilige Eucharistie II-band. De Heilige Communie. Emmanuel Uitgever Rottweil 1927 (283 pagina’s;. 3. Edition).
• De hl. Eucharistie. Oefeningen lezingen. 4. Ribbon. Drukkerijen en uitgeverijen van Emmanuel in Rottweil 1924 (2e editie  563 pagina’s; In Fraktur).
• De Priester . Ins German door P. DDr. Walter Marzari SSS. .
• Maand van Maria Onze Lieve Vrouw van het Heilig Sacrament. Overwegingen. Emmanuel Uitgever Buchs / Schaan o J. (1872), Hardcover. 17,5 x 12,5 cm); Emmanuel Publisher Rottweil, Buchs 1928 (236 pagina’s).
• Briefliche soul lijn – een gids voor de wereld christelijke vrouwen in deze wereld en het hiernamaals. Uitgever van Emmanuel Rottweil 1928 (303 pagina’s – 2e editie, Paters van het Heilig Sacrament, Bolzano 1913 – 1st edition – 324 pagina’s).
• Eucharistische Kalender van liefde voor God. J. Pfeiffer München 1934 [red.] 1933

Literatuur over PJ Eymard.

• Leven en deugden van pater Peter Julianus Eymard, stichter van de Congregatie van het Heilig Sacrament. Bewerkt en vertaald door de Paters van het Heilig Sacrament in Bolzano. 1902 (400 pagina’s, 8 ° (21 × 14 cm).
• Heilige Pierre Julianus Eymard. 1928.
• Zalige Peter Julianus Eymard 1811 – 1868. Na het indienen van de zaligverklaring en nieuwe documenten; Vanuit een Religieuze het Heilig Sacrament. Drukkerij en Uitgeverij Emmanuel Rottweil – book – Wenen 1930 (316 pagina’s).

Gebruik misschien de commentaren om elkaar te steunen!

Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw commentaar en like.

Heb je een fout gezien in dit artikel? Laat me het weten! Ik ben je dankbaar!

Lees meer

• René Girard over Petrus ontkenning
• Een kerk die lijdt aan een narcistische priester.
• Hoe ons verbinden met onszelf? De lichaam-ziel connectie. Deel 1aaa video
• What is the best scene in the Gospel? Peter’s denial! video