Helena wordt dit jaar 12 jaar en dus een jonge dame. Je kunt dat zien, want Helena is veel gegroeid. De afgelopen maanden is ze wel 10 cm gegroeid. Ze is ook niet meer bang om alleen te gaan slapen. ‘t Is, maar goed ook, want haar zus Febe gaat alleen gaan wonen in een ander huisje na dit weekeind. We hebben dan ook enkele proefjes aan Helena gegeven om te leren minder bang te zijn. Daarom hebben we gekozen om een drempeltraject af te leggen met als gemeenschapsfeest op Pinksteren haar drempelviering.
Helena zingt daar dikwijls een liedje over: Spoken bestaan niet, vrienden bestaan wel.
Ongeveer een jaar geleden, kreeg Helena de taak om zelf een brood te bakken. Het was een heel speciaal en lekker brood. Het was gemaakt met zuurdesem. Dat brood hebben we opgegeten met al onze vrienden in een kerk. Helena kent deze mensen al 10 jaar. Ze heeft deze vrienden al meer dan 400 keer gezien. Als ze met hen samen is, zingt ze veel liedjes en vertelt ze ook over wat ze meemaakt over thuis, op school en vakantie. Ze kreeg de taak om samen te vatten wat er in die 10 jaar met haar was gebeurd.
Het volgende proefje dat Helena moest doen was zelf foto’s maken wat ze in de natuur zag. Ook in de natuur komen er nieuwe diertjes en planten en andere gaan dood.
De volgende opdracht voor Helena was om een kaartje te schrijven aan iemand die gestorven was die ze heel graag zag. Dat was voor haar opi Piet.
Samen met Annemie, maken we elke maand eten om op te eten met mensen die veel alleen zijn. Helena kreeg ook de opdracht om op die maaltijd te helpen met het klaar zetten van de tafel en met deze mensen te praten.
Sommige mensen, zoals ik, vinden dat leven iets heel speciaals is, en dat dat er altijd zal zijn. Helena kreeg de taak om lapjes stof uit te kiezen die uitbeelden wat graag zien voor haar is. Al die lapjes stof die Helena uitgekozen heeft, hebben ze aan elkaar genaaid om een kussentje te maken. En nu zondag gaat ze dat aan iedereen tonen.
Er zijn enkele mensen die geholpen hebben omdat kussentje te naaien. En ook vrienden die haar geholpen hebben bij de opdrachtjes: dat noemen we tochtgenoten.
Voor alle proefjes die Helena moest doen, leggen we zondag in een kerk in Brugge stenen op de grond. Dan gaat Helena samen met die tochtgenoten over die stenen stappen. Dat zijn in totaal 7 stenen. Op het eind komt er een heel zware steen van wel 40 kilo, een drempel. Daarom noemen we het feest van zondag voor Helena een drempelviering.
Als ze slaagt in al haar opdrachtjes kan ze samen met wie ze leuk vindt over die drempel stappen en dan gaat iedereen die aanwezig is heel hard klappen in de handjes. Zoals na een optreden op een schoolfeest.
De moeilijkste taak is voor zondag in de drempelviering.
Dat is een toespraak houden. Voor die toespraak moest Helena een verhaal kiezen. Ze koos een verhaal over een man die heel lang geleden (11.000 jaar) zou geleefd hebben. Elia.
Helena koos het verhaal van Elia omdat die man het moeilijk had in zijn leven, maar op het einde kwam alles goed. Een beetje zoals met Helena toen ze nog heel klein was. Ze had toen ook veel honger en was veel alleen. Gelukkig voor haar en voor ons hebben we toen Helena gevonden. We hebben 10 jaar geleden als Helena bij ons kwam wonen ook een heel groot feest gehouden, waar vrienden van de Lier en familie bij waren.
Daarom helpt Helena graag om mensen eten te geven die honger hebben.
Elk jaar, met nieuwjaar, is er zo’n maaltijd voor mensen die arm zijn. Dan gaat ze daar naartoe. Dan gaat ze met die mensen dansen. Zo heeft Helena al enkele goede vrienden gemaakt in die 10 jaar dat ze dat doet. Ze luistert immers haar naar hun verhalen over hoe ze eten vinden.
Een moeilijke opdracht die Helena al heel goed gedaan had, was een wandeling met Febe in het donker van 5 km. Het was toen winter. Ze hadden een zaklamp mee en een wandelkaart. Dat was langs kleine wegen in de velden waar 109 jaar geleden de Grote Oorlog was. Na die tocht, moest Helena nog 1 km alleen stappen. Op het einde stonden wij te zwaaien met veel lichten, op een toren, zodat ze niet de weg zou kwijtraken. We konden vanop de toren het lichtje van Helena zien naderbij komen. De laatste honderd meter begon ze heel hard te lopen. Als beloning dronken we warme chocolademelk met boterkoeken en croissants. Ze was heel blij dat het voorbij was.
De Grote Oorlog waren 4 verschrikkelijke jaren.
Veel soldaten en gewone mensen zijn toen doodgeschoten. We hadden vooraf een heel groot kerkhof bezocht waar die doden begraven liggen. Daar hadden we ook kaarsjes aangestoken.
Een andere opdracht was om oude mensen te gaan bezoeken in een woonzorgcentrum. Ze heeft met deze mensen dan tekeningen gemaakt. Ze waren heel blij om dat samen met haar te doen. Dat was met Sinterklaas verleden jaar.
Morgen gaan we terug een heel groot zuurdesembrood bakken.
Dan zullen we dit brood weer in stukken trekken om uit te delen en op te eten. Er zullen veel mensen zijn, wel 100.
We zullen zondag heel de dag feesten. Wijn drinken, voor de mensen die dat lusten, water, fruitsap en limonade voor de andere. Er zullen ook veel chips zijn, en heel veel aardbeien. Daarna gaan we spaghetti eten met onze familie. Dan maken we een tochtje op de riviertjes in Bruggen en gaan we op de koetsen zitten. ‘s Avonds eten we nog frietjes bij ons thuis.
Volgende maandag zullen jullie van dit feest voor Helena foto’s kunnen zien op onze Facebook en Instagram.
We gaan hiervan een fotoboek maken.
Er staat heel wat op het menu voor Helena dit Pinksterweekend.
We gaan naar het orgelpunt van het drempelproject van Helena, samen met een andere drempelier tijdens de drempelviering.
Het drempelproject is een ritueel met De Lier gemeenschap. We begeleidden Helena van 11 jaar het laatste jaar naar volwassenheid door haar een aantal opdrachten te laten doen samen met haar tochtgenoten.
Het over de drempel stappen dit jaar doet Helena samen met een andere jongen van 11 jaar in de Lier gemeenschap te Brugge waar ze reeds meer dan 10 jaar naar toegaat. De drempelviering is geen vormsel of plechtige communie. Het is geen hernieuwen van doopgeloften, wel een opening naar wat wij bijbels geloven noemen.
Haar uitdagingen en opdrachten voor het drempeltrajectbestaan uit:
0. zuurdesem broodbakken
1. Welkom en kennismaken met andere drempelier.
2. In de natuur foto’s trekken van wat dood en levend is zoals eendjes en bladeren.
Tijdens een tweede bijeenkomst konden we naar buiten gaan in het park en hadden de drempeliers de opdracht om foto’s te nemen van leven en dood. Tijdens de bespreking werd dan ook duidelijk gemaakt dat leven en dood een kringloop is. Er werd ook een poging gedaan om het verhaal van de drie levens te vertellen. Dit was echter nog een drempel te ver. Niet getreurd, dit komt wel nog.
3. Kaartje om te schrijven naar iemand die overleden was. Dat was voor opa Piet
Daarna konden ze nog op een kaartje schrijven wat ze graag nog wilden vertellen aan een speciaal iemand die overleden was in hun leven. Zo kreeg opa Piet van Helena een kaartje. Dit zit bewaard in hun drempeldoos maar vooral in hun hart.
4. Aanwezigheid zijn en helpen op de maandelijkse Liermaaltijd.
5. Rond Sinterklaas gaan helpen in woonzorgcentrum met tekeningen maken samen met inwoners.
6. Lapjes deken uitkiezen over wat ze denken als ze aan god denken.
In één van de voorbereidende activiteiten tijdens het drempeltraject hebben we het gehad over Godsbeelden. We keken hoe God afgebeeld wordt in kunst. Maar vooral hadden we het over het beeld dat Helena heeft van God, vroeger als kind en nu als 11-jarige. Hoe ziet en ervaart zij God? Als een machtige figuur veraf of eerder een dichte vriend? Ze schreef enkele associaties op “Lapjes God” die we in een kussentje verwerkt hebben.
7. Denken over wie haar wegwijzers zijn in haar leven, en kiezen van tochtgenoten tijdens het drempeltraject en de drempelviering.
Er werd stilgestaan bij welke wegwijzers Helena heeft in haar leven. Haar tochtgenoot die ze zorgvuldig uitgekozen heeft, speelt hier dus ook een heel belangrijke rol. Daarna werd de vraag gesteld of de Bijbel ook een wegwijzer kon zijn. En ja, hoor. Zonder talmen kozen zowel Siebe als Helena voor een verhaal uit de profeten. Dit bracht hen de nodige inspiratie. En zo werd de aanzet gegeven voor haar toespraak of haar drasja. We kunnen dan luisteren wat Jacob en Elia voor hen betekent. Immers de bijbel is meer dan een historisch boek maar een levensboek en dus ook voor deze drempeliers.
8. Tekst voor toespraak kiezen en voorbereiden voor de drempelviering
9. Tocht met tochtgenoot van 5 km in het donker in de IJzervlakte.
10. Alleen 1 km wandelen in het donker in de IJzer vlakte tot aan Stuivekenskerke.
11.Naar Duits vredeskerkhof in Vladslo en lichtjes aansteken.
12.Armoede organisatie usse plekke van Brugge ontmoeten met maaltijd.
13.Aanwezig zijn op oudejaarsfeest in Brugge, nieuwjaarsbrief voordragen en dansen met de mensen. En helpen bij de afwas.
14.Opnieuw broodbakken en brood uitdelen op de drempelviering.
15. Toespraak houden in de Lier op Pinksteren.
16. Over de stenen en over de drempel stappen met tochtgenoten.
We beseffen het soms niet maar we stappen allemaal regelmatig wel drempels over.
Die drempel markeert eigenlijk heel duidelijk de overgang van buiten naar binnen, de overgang naar iets anders.
Sommige drempels nemen we met gemak, anderen struikelend en haperend, soms zwoegend en zwetend. Onze drempeliers hebben de afgelopen maanden wel wat drempels genomen: het stilstaan bij soms moeilijke vragen, even naar binnen gaan, en dit met iemand die je eigenlijk niet zo goed kent, is best wel al spannend. Ook voor de vredestocht waarin ze een stuk samen met hun tochtgenoot maar ook een stuk alleen in het donker aflegden moesten ze wel wat grenzen verleggen. En de drempel van de toespraak van onze drempeliers vraagt toch ook heel wat moed.
In het ritueel van de drempelviering willen we drempels niet zien als obstakels maar als doorgangen naar een nieuw en sterker leven. Dat Helena niet voor haar drempels willen blijven staan maar bewust kiest om erover heen te stappen, gisteren, vandaag maar ook morgen zal ze op Pinksteren 2023 tonen. Ze mag er trots op zijn dat ze deze stap durft te zetten.
Onze jongeren moeten dit gelukkig niet alleen doen.
Ze kunnen rekenen op de steun van hun tochtgenoot, familie, van onze Lier-gemeenschap en hopelijk ook van enkele goede vrienden. Daarom gaat Helena straks de drempel niet alleen over, maar omringd en gesteund door enkele mensen als symbool voor deze dragende groep. Ook Febe haar zus komt aan het woord morgen.
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw commentaar en like.
Lees meer
