Het verhaal van mijn vrouw en de voorgeschiedenis bij de vernietiging van haar katholiek huwelijk ten gevolge het misbruik van haar ex. Bovendien de reactie van haar familie op deze situatie en hoe je in de Bijbel de steun kunt vinden om je familie te verlaten.
Rosa uit de serie Thuis.
Toen ik vanavond naar de Tv-serie Thuis aan het kijken was met mijn dochter Febe, kon ik mijn tranen niet meer bedwingen omwille van de manier hoe Rosa omging met haar dochter Peggy.
Ik had een déjà vu, als Peggy wel letterlijk de grond onder haar voeten zag wegzinken na een breuk in de relatie met haar man. Peggy noemde haar zelf een tweede-keus-vrouw. Ze ging door het lint, maar wordt opgevangen door haar moeder, familie.
En Peter in dit geval, wordt veroordeeld, verbannen, geslagen.
Realiteit is geen gekuiste fictie.
Is een sprookje voor velen. De Realiteit is heel anders.
En hoe emotioneel je ook meegesleurd wordt in een serie zoals Thuis, heb je soms zin om jouw eigen familieleden wakker te schudden en te zeggen of roepen: he, mama heeft dit ook wel allemaal meegemaakt, maar ze zouden je niet geloven omdat ze denken dat zoiets niet kan en fictie is.
Alsof er nog ergere scenario bestaan dan die van thuis. Ik zelf heb ondervonden dat zo een sprookjes in de werkelijkheid niet veel voorkomen.
Toen de wereld onder mijn voeten verdween, had ik ook zin om te schreeuwen, te tieren, te krijsen, te slaan. Maar op dat moment, stond ik er alleen voor! Alleen, met mijn 3 kleine kinderen 4.5 jaar, bijna 3 jaar, en 8 maanden.
Het bedrog dat hij me toen verteld had, kon ik niet zomaar gaan rondbazuinen. Laat staan dat mijn moeder, noch mijn familie als zijn familie me enigszins zouden steunen.
En hij, hij had een heel uitgedokterd plan, een listig plan, omdat ik toen financieel afhankelijk was van hem.
Haat.
Nu nog, word ik met de vinger gewezen en word ik bestempeld als de slet, de moeder die niet deugt en nooit voor haar kinderen opkomt, anders zou ik wel bij hun vader gebleven zijn.
Zelfs op de laatste herdenkingsmis van mijn eigen vader, is mijn ex-schoonvader nog een stoorzender door te zeggen dat ik moet zorgen voor dat huilend ding i.p.v. mijn dochter. dat ding is dan ons pleegdochtertje die mijn man en ik nu samen hebben.
Akefietje.
Echter, zedenfeiten en je seksuele geaardheid verbergen of verzwijgen op het moment dat je trouwt met iemand, vind ik geen banaliteit.
Doordat hij dit bekend had tegen mij na 7 jaar huwelijk, en nadat de 3 kinderen al geboren waren, had hij verwacht dat ik dit zomaar alles kon aanvaarden, goedkeuren en vergeven. Wat een gezondheidsrisico heb ik niet gelopen?
En hoe aanwezig was die man voor zijn kinderen als hij een compleet verborgen leven had?
Nadat ik dit niet zomaar kon, dit niet zomaar een plaats kon geven, is er nog gedurende een periode van 5 jaar, emotionele chantage, huiselijk geweld, agressie, verkrachtingen in het huwelijk, psychosen van zijn kant, opnames in psychiatrie geweest.
Tot op een avond, ik hem letterlijk bij de kraag buitengezet heb!
Die kracht die ik toen in mij had, was niet zomaar mijn kracht.
Dit kwam van hierboven. En dan sta je daar, je alleen met je beslissing om niet meer verder te willen leven met zo iemand. Je hoopte op enigszins wel wat begrip als je eindelijk jezelf voor een stuk bevrijd, had.
Die bevrijding duurde maar even als je op je eigen familie rekende. Voor een stuk gaven ze je wel die ruimte om alleen te zijn. Toen ze merkten dat ik het serieus meende om de echtscheidingsprocedure door te voeren, dan was er plotseling weer die barrière van niet op die manier, hè. We hebben dit niet zo gewild.
Jonge Kerk Roeselare.
Dan weten ze nog niet als ik iets beslist heb, ik dit werkelijk laat doorgaan. En op de één of andere manier voelde ik me altijd geborgen in God, in Jezus.
Ik heb namelijk een mooie herinnering in de periode dat ik naar Jonge Kerk Roeselare ging. Zes intense, jaren heb ik daar mogen beleven, vol met vriendschap, geborgenheid, een thuis, maar vooral met het besef dat ik in die persoon kon blijven geloven.
En dat was Jezus. Jezus, een rebel, een socialist. Dit is mijn redding geweest. En dit is wat we nu opnieuw, samen met mijn man, in De Lier in Brugge beleven kan.
Een nieuwe wereld.
En nu zijn we aan het punt gekomen waarover deze blog eindelijk gaat. Deze week heb ik het mogen lezen in En, ik zag een nieuwe wereld, uit Huub Oosterhuis wie je familie eigenlijk is. Of wat je familie eigenlijk kan betekenen.
Klinkt misschien raar voor mensen die een echte band hebben met hun familie, ouders enz. Maar voor mij was dit een antwoord op m’n vragen.
Doordat ik dit zelf zo ontroerend vond en ook een bevrijding in mijn zoektocht wil ik dit graag met jullie delen.
Ik ben blij dat ik toen als 18-jarige Jezus heb leren kennen en ook dat ik in hem mocht geloven. Toen hadden de liederen en de teksten van Oosterhuis al een helende werking op me. Nu hebben ze echter me dit inzicht gegeven die ik niet wil laten verloren gaan.
En ik geef toe, ik heb het ook een paar keer moeten herlezen en herlezen omdat ik niet kon geloven dat dit de woorden waren van Jezus. Hoe meer ik ze herlas, hoe meer ik ze begreep en kon een plaats geven, meer nog, hoe meer ik me bevrijd voelde.
Geen moeder, geen broer of zus.
Ik citeer:
Je moet ook geen achting en aanzien willen bezitten, geen houvast en zekerheid proberen te vinden in goede werken als vasten en aalmoezen geven, in mooie moraal en religieuze praktijken.
En geen titel willen hebben: vader of goede meester laat je geen vader noemen; wat noem je mij goed? Niemand is vader of goed, God alleen.
Het is ook beter geen moeder en broeders en familieleden te hebben, dat betekent niet door hen bezeten te worden. Ze zullen je achternazitten en proberen vast te houden in hun clan.
Wie zijn mijn moeder en mijn broeders?
Ze die het woord van God aanhoren en het doen. Wie zijn vader, moeder, broers en zusters, vrouw en kinderen niet haat, kan zijn volgeling niet zijn, zegt hij volgeling betekent een mens in zijn geest.
Hij wordt bij deze woorden niet alleen geleid door de gedachte aan die vele mensen die tot diep in hun leven bezeten zijn van hun ouders, gevangen in liefde-haat, verwrongen in onverhelderde emoties.
Daar zal hij ook wel van geweten hebben. Maar hij weet nog meer.
Bloedbinding en familieverband worden in deze tergende messiaanse spreuk gelijkgesteld aan overgeërfd bezit en aangeboren ballast.
Blijkbaar, misschien, meestal of soms functioneren ze zo.
Het zijn waarden die een mens toch, dreigen vast te klemmen in deze bestaande orde, die het hem praktisch onmogelijk maken om te verlangen naar onbegrensde broeder – en zusterschap.
Het zijn grootheden, bezittingen, die het verleden voortzetten.
Wie leven wil in het licht van de toekomst, moet iedere smaak van bloed en bodem vergeten; moet niet meer terugverlangen naar welke moederschoot ook, naar die veilige geborgenheid waarin een mens nog onverantwoordelijk en onaanspreekbaar is; maar moet zich alleen maar nog laten leiden door het verlangen: dat ooit de wezenlijkste verwantschap tussen alle mensen openbaar zal worden.
Mens op de éérste plaats voor ieder ander mens.
Meer dan zoon van je vader, en moeder van je kinderen, en man van je vrouw, en broer van je zuster, ben je mens voor ieder ander mens, er is niet één mens, zelfs niet je doodsvijand, die niet plotseling je naaste zou kunnen worden, en ook de minste mensen horen bij je als kinderen van dezelfde vader.
Voor dat gezinsverband moet je je openhouden en van dat perspectief dat even wijd is als de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, mag je door niets of niemand worden afgehouden.
En als je vader en je moeder en je vrouw en je kinderen je hiervan afhouden, moet je ze haten.
Houden ze je er niet van af? Dan hoef je ze niet te haten. Als ik mijn eigen leven niet haat, kan ik hem niet volgen, niet zijn reisgenoot zijn.
Ik moet mij losmaken van het beeld dat ik mij van mezelf en mijn relaties gevormd heb. Al die angsten, ficties, vastomlijnde beginselen, mijn status, mijn prestaties en idealen; wat ik wel en wat ik niet kan; wat ik moet van die en die.
Je eigen leven haten betekent: niet berusten in jezelf zoals je nu bent. Weten: er is meer leven dan nu, er is toekomst.
Uitgeworpen.
Deze wereld haten: vanwege het visioen van gerechtigheid deze bestaande orde te minachten voor de minste van de mensen. Er niet in geloven. Niet willen passen in de status quo. Niet geliefd willen zijn bij hen die deze wereld in stand houden.
Waar zijn ze, de grote weters, de hooggeleerden, de goedpraters van deze wereld?
Heeft God de wijsheid van deze wereld niet als dwaasheid ontmaskerd? Deze wereld, met al haar wijsheden, heeft Hem niet gevonden.
Zo schrijft Paulus aan de gemeente van Korinthe Kor. 1 vers 20-21.
Deze wereld haten betekent:
Inzien dat het de hoogste prestatie, de hoogste wijsheid van deze wereld is dat de minste mensen worden uitgeworpen, doorgedraaid op de vaal. Wie deze wereld haat, heeft haar doorzien en ontmaskerd als een onleefbaar bestel, een dodelijk schema.
In Jezus is ons het licht opgegaan dat het schema van deze wereld voorbij is.
Geloven in hem betekent: niet meer gevangen zijn in dit bestel, maar vrij om toe te leven naar een nieuwe wereld waarin de dood niet meer van kracht is en God alles in allen zal zijn; waarin van kracht zal zijn wat Paulus schreef aan die Korinthiërs: het minste van de wereld, het verachte, heeft Hij uitverkoren wat niet bestaat dat heeft Hij uitverkoren om te ontkrachten het bestaande.
Vrees niet.
Je moet wel weten wat deze manier van leven je kost, en wat je nu voortaan te wachten staat.
Jezus van Nazareth zegt: je zult door ouders, broers, familieleden en vrienden worden afgeschreven als een krankzinnige.
Gelukkig ben je, zegt hij, als de mensen je haten, verachten, verwerpen, om dit visioen.
Je zult vijanden hebben,
mensen tegenkomen die onnadenkend,
grof,
stompzinnig,
cynisch,
agressief,
al naar gelang,
zullen proberen je in het oude bestel terug te slepen,
die je geloof in het visioen zullen bespotten,
die je zullen verafschuwen en gevaarlijk vinden,
omdat je hun bezittingen, of hun ideeën over recht en onrecht, bezit en diefstal, te na komt.
Ze zullen je voor hun overheden slepen en je veroordelen.
Vrees niet.
De Heilige Geest, het visioen zelf, zal je de woorden ingeven die je dan moet spreken.
Kun je het verdragen vijanden te hebben?
Je kunt veel dragen als je niet meer met bezittingen beladen bent, je kunt veel hebben als je niets meer hebt. Niet bezitten, omwille van ‘alles-voor-allen’. Niet langer je leven omklemd houden, angstig, maar weggeven, omwille van een honderdvoudig, ‘eeuwig’ leven.
Je ziel, die krachtbron in jezelf, richten op wat verloren is, jezelf toewijden aan de armen.
Niets meer te verliezen hebben.
Geen tijd, geen zin en energie meer hebben om terug te honen als je gehoond wordt. Weten dat terugslaan geen zin heeft. Tijd en geestkracht vreet. Het maakt je doodmoe. In vergankelijk gelijk gevangen, om nog te leven voor het enig nodig.
Zeventig maal zeven maal vergeven: tot in het oneindige alle bitterheid en gekwetstheid en verwijten wegdoen, als overtollige bagage op de weg naar de toekomstige verzoening in het koninkrijk van God.
Tot Vrijheid geroepen in Jesus.
Deze woorden van eeuwig leven, zeggen een mens wie hij is en meten zijn grootheid uit.
Wij zijn niet machteloos en gedoemd tot onderhorigheid, maar tot vrijheid geroepen.
Je hoeft niet rijk te zijn omdat je rijk geboren bent, je hoeft geen bezitter te blijven, omdat je in een bezittersmilieu geboren bent.
Je bent niet gehouden aan je overgeërfde cultuur,
taal,
levensstijl,
religie,
psychische geaardheid,
je kunt je losmaken uit al die verstikkende omarmingen.
Je bent niet gehouden aan je verleden,
niet aan je tekort,
niet aan je prestaties.
Je hoeft zelfs niet vast te zitten aan je kreupelheid of blindheid.
Er is niets wat je van het koninkrijk van God afhouden kan als je het bereiken wilt.
Jezus moet gedacht hebben: als mensen zo doen, zal deze wereldorde met haar religie en moraal en economie die op behoud van het bestaande is gericht, van binnenuit exploderen.
Er is in al deze messiaanse leefregels een verblindend heldere samenhang.
Er komt een beeld uit op van een mens die zijn leven heeft omgewenteld, naar een nieuwe wereld toe.
Gij zult volmaakt zijn, zoals uw Vader in de hemel, zegt Jezus – woorden die alle messiaanse leefregels samenvatten.
Uit één stuk.
Volmaakt, betekent niet: ethisch onberispelijk, maar is de nogal misleidende en ontoereikende vertaling van een Hebreeuws woord dat onverdeeld betekent,
heel-en-als,
uit één stuk,
op één doel gericht,
onvoorwaardelijk,
onwankelbaar.
Dat wordt gezegd van Abraham, de vader van het geloof: hij was een heel mens, onverdeeld van hart.
Dat wordt gezegd van die eerste gemeente van gelovigen: dat zij één van hart en ziel waren. Ze waren onvoorwaardelijk met elkaar verbonden en gericht op volheid en voltooiing, op het uitbannen van nood maar ook gebrek.
Volmaakt zijn, betekent in de taal van Jezus dat wij de grenzen van de gangbare moraal moeten overschrijden,
en ongewoon moeten zijn,
niet gevangen in de wetmatigheid van liefde en haatgevoelens,
niet geblokkeerd door het milieu van bloedverwanten en standgenoten,
maar levend om een onbegrensde verbondenheid en verwantschap van allen.
‘Volmaakt ‘ zijn zij die voor alles zoeken naar het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid, en leven vanuit het visioen.
Steun elkaar in de commentaren!
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw commentaar en like.
Lees meer
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren