Wij denken constant.
De hele dag gaan er gedachten door ons hoofd. We hebben de meeste van deze gedachten jarenlang of decennia geoefend. Het is geconditioneerd gedrag en een copingmechanisme. Bovendien zijn we door schoolsystemen geconditioneerd om constant de geest te gebruiken, om overal doorheen te ‘denken’.
Kortom, we leven dus in onze eigen geest. Alles geloven wat we denken blijkt normaal. Geen scheiding hebben van gedachtevormen en onszelf. Op deze manier worden onze gedachten onze realiteit.
De meesten van ons zijn volledig bang voor onze eigen gedachten.
Wij vermijden ze. We proberen ons van onze gedachten afleiden. Dit is de reden waarom zoveel mensen niet kunnen geloven dat meditatie werkt. De angst en het ongemak dat naar boven komt bij mediteren, is er altijd. We stemmen er meestal niet op af om er volledig getuige van te zijn. Het is ongemakkelijk.
Wanneer je het werk begint te doen (om jezelf te observeren), zul je zien dat je elke dag bijna dezelfde gedachten hebt.
Je zult ook zien dat je op je bank zit of in bed ligt voordat je gaat slapen en je geest neemt je mee op een angstaanjagende reis.
De waarheid is dat we niet onze gedachten zijn. Wij zijn het bewuste bewustzijn dat in staat is om na te denken over wat we denken. Dit maakt ons uniek mens. Vrijheid is de gewoonte om niet alles te geloven wat je denkt.
Om te genezen, moeten we ons bewust worden van onze conditionering.
Conditionering is het gedrag en reacties die ons in de kindertijd zijn gemodelleerd door verzorgers. Als we kinderen zijn, zijn we sponzen – alles waar we getuige van zijn, wordt modelleren genoemd. We vertonen dezelfde conditionering die we hebben gemodelleerd.
We beleven deze conditionering elke dag onbewust. Dit worden patronen. Patronen zijn het resultaat van wat we werden gemodelleerd. Hoe onbewuster we zijn met deze conditionering, hoe meer we ons ‘vastzitten’.
Onze conditionering bestaat uit:
Kernovertuigingen:
de kernovertuigingen van onze verzorgers worden onze kernovertuigingen voordat we er bewust voor kunnen kiezen. Kernovertuigingen zijn overtuigingen over onszelf, anderen, en de wereld. Kernovertuigingen zijn de lens waardoor we de wereld zien. We noemen dit vaak ‘waarheid’ of ‘realiteit’.
Kernovertuigingen kunnen worden afgeleerd en opnieuw aangeleerd door herhaling. We leren kernovertuigingen af door onszelf te vragen “Geloof ik dit echt?”, “Bedient dit geloof wie ik wil zijn?”
Gewoontegedrag:
onze onbewuste (automatische) reacties, inclusief de manier waarop we spreken, reageren, en de gedachten die we oefenen die zijn gevormd door zorgverleners. Elk gedrag waar we niet volledig aanwezig zijn, is een gewoontegedrag. Het werk is om aanwezig te zijn en bewuste keuzes te maken die verder gaan dan ons gewoontegedrag.
Coping-mechanismen:
de manieren waarop we zijn gemodelleerd om met stressvolle emoties of situaties om te gaan door zorgverleners. In het ideale geval werden we gemodelleerd hoe we door stress kunnen navigeren en herstellen / terugkeren naar een basislijn van rust.
Dit worden adaptieve coping-mechanismen genoemd.
Bijvoorbeeld: een korte wandeling zonder praten, dan pauzeren en ademen. Blijven zitten met emoties terwijl ze voorbijgaan.
Onaangepast copingmechanisme:
Velen van ons leerden onaangepast gedrag waardoor we snel verlichting van stress voelen, maar later nog meer stress of schaamte veroorzaken. Een voorbeeld van een onaangepast copingmechanisme is alcoholgebruik. Tijdelijk voelen we ons beter met een verlichting van het zenuwstelsel en later voelen we ons fysiek en mentaal slechter.
Welk “ah-ha” -moment heb je gehad over je conditionering en copingmechanisme?