Beste vriend een waar verhaal, Ik, Annemie Persyn Declercq werk als armoede consulente (al 8 jaar) bij de VDAB ( in totaal 33 jaar als consulente) in Roeselare. Dit is wat ik meemaakte op 18 september 2019. Hij belde me op het moment dat hij bij mij verwacht werd en vroeg of hij nog mocht komen. Ik zei hem dat ik een uur de tijd heb om vandaag naar hem te luisteren en dat hij zeker welkom was. Hij zou zich haasten. Ik was blij dat ik zijn stem hoorde, ken hem al een tijdje, maar de laatste tijd had hij het al een paar keer laten afweten zonder reden. (5x). Uiteindelijk was hij maar een kwartier ‘te laat’. Hij kwam toe met zijn 2 rugzakken. (zijn hele bezit). Ik had de kans om perspectief aan te brengen in zijn armoede.

Ze waren kleiner geworden.

‘Ze blijven maar stelen, Annemie’.

Ook in de nachtopvang worden spullen weggenomen. Ik vroeg hem hoe het met hem ging en dat ik eigenlijk blij was dat ik hem zag.

Ik vroeg hem of hij wist dat hij al 5 × niet bij mij aanwezig was.

Ik vroeg hem of hij m’n gemiste oproepen gezien had.

Ga je me nu schorsen, Annemie.

Ik zei hem nog eens dat ik blij was dat ik hem zag en gewoon bezorgd om hem was. Ik antwoordde hem hoe zou ik nu iemand kunnen schorsen die dakloos is en alleen maar een referentieadres heeft.

Hij staat op de lijst bij het Sociaal verhuurkantoor. 20 dagen op een rij mag je verblijven in de nachtopvang.

De volgende 10 dagen moet je zelf proberen te overnachten op een andere plaats en dan kan je weer verblijven in de nachtopvang.

Dan krijg je een stempel en zo krijg je voorrang bij het SVK.

In die 10 dagen rondzwerven van het een naar het ander, loopt het bij veel mensen verkeerd.

Dan belanden ze dikwijls bij foute vrienden en hebben dan geen weet en tijd meer hoe lang die 10 dagen effectief duren.

Zo komen ze weer een beetje meer onderaan de lijst terecht als ze hun bijvoorbeeld, maar achter 20 dagen aanmelden bij de nachtopvang.

Ik vroeg hem nog eens wat hij graag zou doen.

Ik vroeg hem om terug te kijken naar zijn leven naar de momenten waar het goed ging met hem en waar hij niet de neiging had om drugs te nemen. “Een bezigheid Annemie. Dat is wat ik nodig heb.

Ik zei hem dat hij veel te goed was voor de mensen rondom hem heen.

Dat hij hun altijd weer wilde helpen, maar dat ze hem dan misbruiken, zodat hij weer slachtoffer is en voor vele officiële instanties dan weer de schuldige is.

Hij begon te huilen, te huilen als een klein kwetsbaar vogeltje.

Een klein vogeltje die voor de zoveelste keer uit het nest gegooid is. Ik bekeek nog met hem de vraag aan welke bezigheid hij dacht.

Hij vroeg of hij nog ergens kon gaan werken.

Ik zei dat er daarvoor wel nog mogelijkheden waren, om eerst ergens part-time te proberen in arbeidszorg.

Hij heeft namelijk die erkenning.

Hij moest niet onmiddellijk beslissen.

Ik zei hem dat ik hem al binnen 2 weken wil terugzien en zei hem dat ik in hem geloofde.

Intussen ging m’n telefoon die vertelde dat m’n volgende afspraak er was.

Hij verliet m’n bureau en zei nog dat hij vanavond goed zou slapen in de nachtopvang.

Annemie Declercq: Mag ik me even voorstellen? Wie ben ik?

Je persoonlijke keuze is de juiste keuze, perspectief is alles! video

Het leven rond de armoedegrens!

Mag ik even Annemie Declercq voorstellen?

Trauma en traumazorg in Europa

Onze gevoelens zijn niet ons zelf

Annemie Declercq? Mag ik me even voorstellen? Wie ben ik?

Optimisme: een perspectief om blijvend te leren met toewijding

Deel dit artikel met de mensen van wie je houdt en waarvan je weet dat ze zelf geen anderen uitsluiten in je gemeenschappen, zodat zij en hun families ook kunnen ontsnappen aan misbruik.