Dit is ook de titel van een boek van Franz Ruppert. Het onderwerp: trauma in de eerste levensjaren, kortom kindertrauma interesseert me sterk zowel als pleegouder en als armoede consulent.
Vroegkinderlijk trauma wordt soms ook vergeten trauma, kinderen met trauma’s in de eerste levensjaren, emotioneel trauma in de babytijd, preverbaal trauma, kinderen met complex trauma of traumatisering bij kinderen genoemd.
Ongeboren en pasgeboren kinderen zijn kwetsbare wezentjes.
Vroeger werd gedacht dat zij niets voelen. Nu weten we dat ervaringen in de moederschoot, of tijdens het geboorteproces of de eerste levensjaren zo overweldigend kunnen zijn dat het hen traumatiseert.
Dit kan bijvoorbeeld voorkomen bij lichamelijke of psychische nood van de moeder. Preverbaal trauma kan ook bij complicaties bij de bevalling. Vergeten trauma kan ook bij abortuspogingen. Traumatisering bij kinderen kan het gevolg zijn van medische behandelingen. Vanzelfsprekend hebben verwaarlozing en zuigelingenzorg die de wezenlijke gevoelens van een kind niet erkent ook een vroegkinderlijk trauma tot gevolg
Vroegkinderlijke trauma’s laten hun sporen na in de ontwikkeling van een mens.
Vaak worden gedrags- en relatieproblemen en gezondheidsklachten niet in verband gebracht met deze trauma’s.
Opstellen van het verlangen
Om deze samenhang inzichtelijk te maken en de dieperliggende oorzaak van menselijke problemen te kunnen helen, ontwikkelde Franz Ruppert de methode ‘opstellen van het verlangen’.
In het eerste en laatste deel van het boek zet Franz Ruppert zijn visie op trauma in de eerste levensjaren uiteen. Daarbij belichten vijftien verschillende auteurs diverse aspecten van ‘opstellen van het verlangen’. Vervolgens beschrijven ze praktijkvoorbeelden van het werken met deze methode.
Ook is dit boek zowel interessant voor wie om persoonlijke redenen belangstelling heeft voor dit onderwerp als voor hen die zich beroepshalve willen verdiepen in vroegkinderlijk trauma.
Met bijdragen van:
Birgit Assel, Vivian Broughton, Doris Brombach, Annemarie Denk, Christina Freund, Gabriele Hoppe, Liesel Krüger, Petra Lardschneider, Manuela Specht, Andrea Stoffers, Dagmar Strauss, Cordula Schulte, Alice Schultze-Kraft, Marta Thorsheim en Margriet Wentink.
Wie is Frans Ruppert?
Dr. Franz Ruppert is docent psychologie aan een hogeschool in München en werkzaam als vrijgevestigd psychotherapeut.
LoPT
Niet alleen ontwikkelde hij een identiteitgeoriënteerde psychotraumatheorie maar ook een identiteitgeoriënteerde psychotraumatherapie (IoPT). In deze traumatheorie en traumatherapie is het ‘opstellen van het verlangen’ doorslaggevend. Ten tweede is het onderscheiden van eigen gevoelens van die van vorige generaties zeer bepalend. Bovendien staat het integreren van afgesplitste persoonlijkheidsdelen centraal.
Hij geeft seminars over de hele wereld.
Andere artikelen van Franz Ruppert
Bevrijding van trauma, angst en onmacht.
Mijn lichaam, mijn trauma, mijn ik
De verborgen boodschap van psychische stoornissen!
Who am I in a traumatised and traumatising society?
Nieuw behandelmodel voor kinderen met traumatische eerste levensjaren.
Kinderen die in hun vroege kindertijd psychologische kwetsuren opliepen, dragen de gevolgen daarvan voor de rest van hun leven met zich mee. Dat is de conclusie van Professor Nicole Vliegen en onderzoekster Eileen Tang. Ze ontwikkelden een manier om deze kinderen, hun ouders en hun omgeving hiermee te leren omgaan.
Kinderen of jongeren die schokkende gebeurtenissen hebben ervaren, kunnen last krijgen van psychische problemen. Deze kunnen leiden tot een (psycho)trauma, maar dat gebeurt niet altijd.
Het merendeel van de kinderen die een schokkende, traumatische gebeurtenis meemaakt, herstelt hier als vanzelf van. Dit neemt niet weg dat de gebeurtenis zeker op korte termijn wel het gedrag van kinderen (tijdelijk) kan beïnvloeden.
De eerste 1001 dagen zijn kritiek voor de ontwikkeling van een kind.
Belangrijk uitgangspunt voor de visie 1.001 Kritische dagen is de onderbouwing vanuit wetenschappelijk onderzoek.
Wist je dat vroegkinderlijk trauma ook gevolgen heeft voor de lichamelijke gezondheid van je kind?
In Amerika is een groot onderzoek gedaan, het ACE-onderzoek: The Adverse Childhood Experience [de negatieve ervaringen uit de kindertijd]
Het ACE-onderzoek is een van de grootste onderzoeken dat is uitgevoerd. Dus uit dit onderzoek blijkt dat negatieve ervaringen in de vroege jeugd grote gevolgen hebben voor het verdere leven van een persoon.
In dit onderzoek zijn meer dan 17.500 volwassenen onderzocht. Daarom dat er een uitgebreide familiegeschiedenis anamnese plaats vond. Uit die anamnese kwamen ervaringen van mishandeling, buitengewone stressfactoren, verwaarlozing, en familie disfunctie naar boven kwamen.
Vervolgens zijn deze mensen gevolgd en is er gekeken hoe hun verdere leven is verlopen. Hoe was hun mentale gezondheid en hun lichamelijke gezondheid? Waren zij intussen succesvol in het leven? Hoe gelukkig waren zij over het algemeen? Hebben zij gelukkige, fijne relaties en families weten op te bouwen? Zoals gebleken uit andere onderzoek hebben zij op bijna alle punten een mindere score dan de veilig gehechte volwassenen.
Je kunt de vragen vinden door op deze link te klikken: Wat is jouw ACE-score?
Wat is de betekenis van die ACE score?(ENG)
Ga voor meer informatie over de wetenschap van ACE en hoe deze wordt gebruikt naar:: ACE’s Science 101.
Voor meer informatie over de ACE-studie, bekijk de CDC’s ACE Study site.
Hier is een link naar de long questionnaire (200+ questions).
Ga voor meer informatie over de wetenschap van ACE naar ACE’s Science 101.
Steun elkaar in de commentaren!
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw commentaar en like.
Lees meer
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren