De “bescheidenheid” die door narcisten wordt getoond – vooral heimelijke narcisten of omgekeerde (inverted) narcisten – is onjuist. Het is meestal en alleen verbaal. Het zit vervat in bloeiende zinnen, benadrukt tot absurditeit, onnodig herhaald – meestal tot het punt dat het groot ongemak veroorzaakt voor de luisteraar. Het echte doel van dergelijk gedrag en de onderliggende betekenis ervan is precies het tegenovergestelde van gewone bescheidenheid. Het is bedoeld om de narcist te verkopen of om zijn grootsheid te beschermen tegen kritisch onderzoek en mogelijke erosie. Zulke bescheiden uitbarstingen gaan vooraf aan opgeblazen, met grootsheid beladen verklaringen van de narcist met betrekking tot gebieden van menselijke kennis en activiteit waar hij/zij hard aan ontbreekt. Verstoken van systematische en methodische educatie probeert de narcist genoegen te nemen met pompeuze of agressieve maniërismen, bombastische aankondigingen en het onnodig en verkeerd gebruik van professioneel jargon. Hij probeert zijn omgeving te verblinden met schijnbare “schittering” en mogelijke critici op de verdediging te zetten. Onder dit alles is hij oppervlakkig, onwetend, improviserend en bang om als bedrieglijk te worden blootgesteld. De narcist is een tovenaar van breedsprakigheid, met behulp van mondspreuken in plaats van goochelarij. Hij/zij is altijd bezeten door de angst dat hij in werkelijkheid een kleine crimineel is die op het punt staat door de maatschappij te worden opgegraven en beschimpt.