Hoe we het soms onbewust beginnen

Je hebt deze ervaring “eigenlijk” aangetrokken zowel de vervolgingen van de narcist als de geassocieerde bondgenoten tegen je als de laster en eerroof. Dat betekent niet dat je schuldig bent, want het is een onbewust proces. Zo ook als je verder leest trek je het beste hulpmiddel om herstel te starten aan.

Het in diskrediet brengen was ook het gevolg van hoe je bent met jezelf enz. Want dit is een weerspiegeling van hoe je je echt voelde over jezelf, iemand die leed aan narcistisch misbruik. Je hebt daar geen schuld aan. Bovendien was je je er niet van bewust. Je bent zo opgevoed, maar je kunt er wel wat aan doen. Het is nooit te laat want je hebt het beste hulpmiddel om je herstel te starten. Namelijk de groeitaken die je vindt in het menu.

Ja, als je het narcistische publiek in diskrediet brengt, heeft dat een vreselijke innerlijke band met hoe we onszelf in diskrediet brachten.

Hoeveel innerlijke negatieve zelfspraak had je? Hoe zag je jezelf? Wel die manier hoe je jezelf zag, heeft op gruwelijke manier de narcist aangetrokken.

Als je het beu bent om te verdrinken in slachtofferschap dat is deze tekst zeker voor je.

Het is een feit! Alleen je kunt nu veranderen hoe je je nu voelt. Bovendien ben je geen dader of mededader als je als kind werd misbruikt of mishandeld. Je hebt recht op gerechtigheid, maar alleen je kan veranderen hoe je je voelt. Je moet niet verwachten dan iets anders dan als je de innerlijke gevoelens verschuift, zal helpen.

Wanneer we beginnen met ons te wijden aan een missie om zelf te komen tot vrede en genezing, beginnen dingen ook aan de buitenkant te veranderen. Het maakt niet uit wat onze uiterlijke situatie in het leven met anderen is. Dan begint de ‘verschuiving’ die plaatsvindt ‘van binnenuit’ – ten goede – te ‘matchen met de buitenwereld.

Het is tragisch dat de meeste vrouwen vast blijven zitten in de pijn en het onrecht, omdat ze nooit aan de genezing van zichzelf beginnen. Ze weten niet wat de mindset daarvoor is. Welke krachtige tools kun je daarbij gebruiken? Hoe start je dat genezingsproces?

Deze presentatie bevat afbeeldingen die werden gebruikt onder een “Creative Commons-licentie”.

Eén bepalende factor die genezing creëert en dat is niet “expertise”.

Dit onderwerp kan ervoor zorgen dat er enkelen van jullie afhaken en dat is in orde voor mij. Alhoewel dit spijtig is voor je, omdat je dan niet het zo nodige innerlijke werk zal doen, kan ik alleen, maar diegenen helpen die dat innerlijke werk willen doen. In essentie kun je alleen jezelf helpen door het werk te doen.

Gelukkig zal het beste hulpmiddel om herstel te starten ook bij velen een klik geven en dus je vinden. In die zin dat je de mogelijkheid zult hebben om jezelf helemaal te vinden.

Door de sleutel van persoonlijke verantwoordelijkheid te gebruiken die ik aanreik, kun je je situatie omkeren.

Je legt dus niet de verantwoordelijkheid bij de narcist voor je genezing, (de narcist is wel verantwoordelijk voor zijn daden) maar bij jezelf. Op die manier alleen creëer je ware opluchting en het gelukkige, bevredigende leven dat je echt wilt leiden door zelfgenezing.

Er is één bepalende factor die genezing creëert, meer dan enig ander, en dat is het nemen van persoonlijke verantwoordelijkheid voor wat er met je is gebeurd. Deze verantwoordelijkheid voor jezelf opnemen is geen schuldbekentenis, maar het beste hulpmiddel om herstel te starten.

Verder lezen voordat een narcistisch programma dat bij je werd geïnternaliseerd je triggert.

Dit is het deel waar je intense triggers kunt voelen. Je kunt zelfs boos worden door het volgende ding dat ik ga zeggen. Maar ik daag je uit om erover na te denken, rustig te blijven ademen, in te blijven hangen en verder te lezen. Als je dat doet, heb je een ongelooflijke verandering dat eindelijk, eindelijk je je bevrijdt van de pijn.

Dus ik dring er bij je op aan om bij mij te blijven, ook al kan elke vezel van je lichaam hier weerstand tegen bieden. Je werd namelijk honderden keren gezegd in je leven dat je fout bent. Maar dat is niet wat ik ga zeggen.

In tegendeel, als de narcist zegt dat je fout bent, dat is precies om je ziek te maken. Als ik zeg dat je genezing je verantwoordelijkheid is. Dat is net om dat je zou werken aan het idee dat je gemakkelijk gelooft dat je fout bent.

Dit is het deel dat je boosheid echt kan doen wankelen. Het deel dat je het gevoel geeft je te versmallen, maar hier is het allemaal hetzelfde. Omdat ik niet compleet mee ga in je zelfmedelijden en slachtofferschap wil dit niet zeggen dat ik niet om je ware persoon geef.

Persoonlijke verantwoordelijkheid en de kindertijd.

Wat betreft kindertijd, mag het heel duidelijk zijn dat we toen ongelooflijk machteloos waren. We waren medeafhankelijk als kinderen. Absoluut niet in staat om onszelf te eren en een grensfunctie te creëren en te waarborgen.

Daarom is de vraag “Hoe kunnen we verantwoordelijk zijn voor onze genezing?” een heel logische en rechtvaardige vraag. Want je bent niet verantwoordelijk voor je opvoeding, die je wel heeft beïnvloed.

Namelijk voor je 7 jaar absorbeer je alle gevoelens en ideeën uit je omgeving. Dan heb je geen genoeg informatie en levenservaring. Ook is de kritische geest bij geen enkel kind al tot ontwikkeling gekomen.

Er zijn twee gedachtegangen die richting ‘verantwoordelijkheid’ gaan over de kindertijd.

Een daarvan is: als kinderen konden we niet verantwoordelijk zijn, want we hadden niet de vaardigheden, macht of middelen, maar als volwassenen kunnen we verantwoordelijk zijn voor het genezen van onze kinderwonden.

En als we dat niet doen, is de overweldigende overeenstemming dat we de slachtoffers blijven, pijn blijven lijden en niet genezen. Dus waarom zouden we niet willen genezen?

Als we dus niet de nodige stappen zetten die onze genezing mogelijk maakt dan zijn we daar verantwoordelijk voor, dus kunnen we eens we volwassen zijn volledig verantwoordelijk zijn voor onze genezing. Maar dit misbruik gedrag hebben we genormaliseerd. Het voelt familiair.

Als we dus niet kritisch kijken naar onze opvoeding, weten we niets over onze hechtingsstijl, de waarden en gedragingen die we hebben overgenomen. Wanneer we niet reflecteren, weten we ook niets over onze copingmechanismen die we hebben gebruikt om in leven te blijven.

Als je naar je familiegeschiedenis kijkt, kun je patronen ontdekken die toen hebben trauma ontwikkeld. Daar kunnen sporen van terecht komen in het DNA (epigenetica) die tot ontwikkeling kunnen komen of een risico vormen onder bepaalde omstandigheden.

De andere reïncarnatie theorie is:

We hadden in feite situaties uit het verleden die al onze ter ziele gegane emotionele overtuigingssystemen hadden opgezet, en elke incarnatie. ALS we nog steeds krachtige ongeheelde aanklachten hebben, dan blijven we de perfecte familie aantrekken als een match voor deze pijn en ongenezen wonden.

De ‘perfecte redenen’ hiervoor zijn dat de onze kosmische wonden weer bewust gemaakt kunnen worden – dus ‘deze keer’ zal de mogelijkheid om ze te helen aanwezig zijn.  Helaas is pijn de trigger die de noodzaak aangeeft om een ​​niet meer aanwezig geloofssysteem te helen.

Ik onderschrijf krachtig deze theorieën omdat ze me motiveren te doen wat moet. Uiteraard kan ik die ideeën niet wetenschappelijk bewijzen (alleen epigenetica lijkt wetenschappelijke te zijn onderbouwd), maar hoeveel kun je wetenschappelijk bewijzen van wat je motiveert?

Ben je gemotiveerd om definitief een einde te maken aan het misbruik?

In feite gaf de combinatie van die theorieën me de krachtige redenen waarom en hoe in leven te blijven, ook al is het soms verschrikkelijk moeilijk. Dat is het namelijk voor iedereen. En je weet maar nooit dat je de bagage meesleurt van generatie op generatie. Het feit is dat meestal misbruik een familiegeschiedenis kent en dat die soms samenloopt met generatiearmoede.

Ik geloof stellig dat als ik niet naar mijn diepe innerlijke wonden zou gaan en genezen dat ik terug zou moeten komen. Dan moet je het hele ding opnieuw herhalen. Dat was de enige overtuiging die me behoedde voor “zelfmoord” op een bepaald moment.

Ik wist dat ik moest helen. Ik wist dat ik er genoeg van had! En ik wist dat ik de gedachte niet kon verdragen dat ik zoveel pijn ooit nog zou moeten meemaken.

Het vorige leven.

Sinds ik de criteria van het vorige leven op een grote manier op me heb genomen en dat ik in mijn genezingssysteem heb geïntegreerd, is het fascinerend, ongelooflijk verbonden en 100% accuraat. De link vind je in het menu.

Dat is veel te veel van een ‘toeval.  Hoe de informatie uit het verleden in het lichaam zo’n wezenlijk effect heeft gehad op het leven van mensen dat het hen ten nadele is.

Maar we hebben een voorbeeld waar één iemand (dat kan je worden) helder en spectaculair verandert. Daardoor verschuift de hele pijn, emoties en tijdlijn. Inclusief de herhaalde ‘minder dan goede’ omstandigheden die vaak pijnlijk zijn uitgespeeld in verschillende generaties veranderen.

En de ruimte opent zich dankzij die transformatie van één persoon voor een nieuw en echt begin dat ons wel van dienst is en wat ons behaagt. Ik hoop dat deze theorie helpt om wat licht te werpen.

Definitie persoonlijke verantwoordelijkheid!

Persoonlijke verantwoordelijkheid gaat over erkennen en willen genezen. Het betekent identificeren en accepteren: wat is het met mij dat dit misbruik in mijn leven heeft aangetrokken, onderhouden en toegestaan?

“Waarom” is dit te agressief zoals in “Waarom heeft de narcist me gekozen?”

Beter klinkt “Hoe is het mogelijk geweest”, “Wat waren de omstandigheden dat ik dat aanvaard heb, gedaan heb enz.?”

Werken aan je innerlijke zelf door zelfreflectie is het beste hulpmiddel om herstel te starten.

Sommigen van jullie zijn al op deze plek van besef. Ze werken aan zichzelf. Daardoor en alleen daardoor krijgen ze grote verlichting en bekrachtiging als resultaat van het diepe werk dat ze innerlijk doen met therapie (EMDR) of holistisch met (zelf) genezingstechnieken in alle domeinen.

Ik ben gelukkig verbonden met velen van jullie die elke dag nieuwe prachtige levens creëren, helen en omhelzen ….

OF,

Je bent een persoon die zich verontwaardigd voelt in deze opmerkingen.

Bovendien zou je het gevoel kunnen hebben dat ik je de schuld geef.

Zeg ik dan op de één of andere manier: “Je vroeg om mishandeld te worden”? Neen, dat zeg ik niet. Als gevolg daarvan voel je dat je nooit verantwoordelijkheid voor je genezing van trauma zult nemen.

Je kunt me zelfs een boze e-mail sturen die me je verbolgen gevoelens vertelt. Dat is OK als je dat doet. Ik ontvang ze af en toe wel.

Waarom blijven we steken in de pijn van het slachtofferschap?

Ok, ik zal je mijn puntloze observaties aanbieden. Dit zijn niet mijn fantasieën. Je kunt ook wat onderzoek voor jezelf doen om te verduidelijken en wat informatie verzamelen over wat ik ga zeggen in verband met schuld en verantwoordelijkheid.

Mensen die de verschuiving naar het nemen van persoonlijke verantwoordelijkheid nog niet gedaan hebben, voelen zich slachtoffer. Ze voelen intense pijn. Ze voelen herhaaldelijk dezelfde pijn, obsessieve gedachten en verslavende trekjes. Bovendien voelen ze ook een groot aantal andere gekwelde, vastzittende en pijnlijke gevoelens.

Mensen die persoonlijke verantwoordelijkheid nemen voor hun genezing zullen zich van deze positie verwijderen met krachtige werktuigen.

Er zijn heel goede redenen voor het verschil. Het maakt niet uit op welke manier je het omdraait en ernaar kijkt. De simpele feiten blijven hetzelfde.

Mensen die geen persoonlijke verantwoordelijkheid hebben genomen voor hun genezing, gaan niet door de genezingsfasen. Ze zitten vast in wrok en pijn, als gevolg van nog steeds weerstand bieden aan de “aanvaarding” van wat er is gebeurd. Bovendien hebben ze een “geconditioneerd geloof over wie ze zijn” dat hen door de narcist werd aangepraat.

Ze hebben de positie: ik zal nooit accepteren wat er met me is gebeurd. Het was verkeerd en een vreselijke fout. Daarom doe ik niets aan mezelf dat mijn situatie zou kunnen veranderen. Het is de narcist die zou moeten veranderen. Maar dat doet hij niet!

Aanvaarding is een zeer belangrijk aspect van elke genezing.

Het beste hulpmiddel om uw herstel op te starten is wel persoonlijke verantwoordelijkheid nemen:

Ze gaan veel gemakkelijker door wrok en pijn naar aanvaarding.

Ze declameren met bedoeling: ik zal accepteren dat wat me overkwam een ​​perfect onderdeel was van mijn persoonlijke reis om mijn niet-genezen delen (uit mijn kindertijd) die dit toelieten en eraan deelnamen, te verstevigen en te helen. Ook al was het moeilijk en echt pijnlijk. Het was “juist” omdat ik deze ervaring nodig had om uitzonderlijk te groeien.

Mensen die geen persoonlijke verantwoordelijkheid nemen:

Ze voelen zich machteloos in hun eigen leven, om liefde, vreugde, geluk en vrijheid te creëren.

Ze hebben de positie: Omdat ik niets te maken had met wat er met me gebeurde, is mijn welzijn volledig afhankelijk van wat je wel of niet met me hebt gedaan. Nu heb ik geen hoop om dit zelf te repareren. De enige oplossing is dat jij (de narcist) het voor mij oplost.

En dat is wat een narcist natuurlijk nooit gaat doen noch iemand anders voor dit misbruik.

Het beste hulpmiddel om je herstel op te starten is wel persoonlijke verantwoordelijkheid nemen:

Ze voelen zich machtig in hun eigen leven, in hun vermogen om liefde, vreugde, geluk en vrijheid te creëren.

Ze declameren met bedoeling: Omdat ik alles te maken had met wat me overkwam, heb ik het vermogen om mezelf te veranderen. Daarom kan ik mijn ervaringen uit mijn kindertijd te veranderen, zodat ik een leven kan herscheppen dat veel meer naar mijn zin is. Dit hangt niet af van wat je (de narcist) wel of niet doet.

Mensen die geen persoonlijke verantwoordelijkheid nemen:

Ze houden niet van het onvoorwaardelijk accepteren van zichzelf. Ze proberen hun kwetsbare of verbroken of “niet-juiste” delen uit hun kindertijd en hun copingmechanismen te verbergen voor anderen en evenals voor zichzelf.

Omdat ze niet veranderen blijven ze mensen aantrekken in hun leven die blijven deze delen activeren, ze gebruiken en ze mogelijk ook ontmaskeren aan hen.

Ze ervaren daardoor mensen die ze niet liefhebben. Mensen die hen niet ondersteunen. Die hen niet accepteren voor wie ze onvoorwaardelijk zijn, omdat ze zichzelf ook niet onvoorwaardelijk accepteren, en zelfcompassie hebben.

Ze hebben de positie: er is niets mis met me, het was zijn of haar / hun schuld. Ik was het slachtoffer. Nu ben ik boos. Boos dat er mensen in mijn leven blijven komen die ook “verkeerd” zijn en me blijven kwetsen.

Het beste hulpmiddel om je herstel op te starten is wel persoonlijke verantwoordelijkheid nemen:

Ze leren hoe ze zichzelf moeten liefhebben en onvoorwaardelijk moeten accepteren.

Daardoor declameren ze met één bedoeling: ik ben een mens. Ik heb fouten en als gevolg van het niet hebben van een goede grensfunctie, liefde en respect voor mezelf in het verleden, leverden andere mensen ‘meer van dat’. Helaas bleef ik het toestaan, en ik nam hun problemen op mij.

Nu ik me onvoorwaardelijk inzet om te leren hoe ik onvoorwaardelijk mezelf kan accepteren, ondersteunen, aanmoedigen en beminnen, heb ik de mogelijkheid om mensen en ervaringen te kiezen die hieraan een meewerken. Dit is in plaats van deel te nemen aan en vast te houden aan misbruik, wat mijn normaal was.

Mensen die geen persoonlijke verantwoordelijkheid nemen:

Ze hebben fixaties en obsessies over de persoon die hen ‘fout heeft gedaan’.

Bovendien kunnen ze niet voorbijgaan aan de gedachten en gevoelens over ‘Wat als’. ‘Wat is er misgegaan?’. ‘Wat kon ik anders hebben gedaan met deze persoon?” “Als hij of zij maar was veranderd.” “Hoe kan iemand zich zo gedragen?”. Terwijl werken ze niet aan hun familiale kwetsuren, hun grenzen, hun zelfliefdestoornis en hun copingmechanisme.

Op dezelfde manier gaan ze om met alle andere gekwelde gedachten. Ze hebben intense spijt, verwoesting en teleurstellingen over hoe ze de toekomst verloren die ze dachten dat ze zouden hebben met deze persoon.

Ze nemen de positie in: Je moest “de enige” zijn. Het was de bedoeling dat onze relatie zou werken. Omdat dat niet gebeurde, voelt mijn leven zich nu verbrijzeld, pijnlijk en verwoest. Ik zal hier nooit van herstellen en het gevoel hebben dat ik niet verder kan.

Mensen die wel persoonlijke verantwoordelijkheid nemen gaan vooruit in de realisaties:

De narcist was altijd bedoeld om in mijn leven te zijn om mezelf te genezen van mijn onbewuste kinderwonden en te doen groeien. Alhoewel dit vanuit zijn positie misbruik maken is. We waren niet bedoeld als een relatie. Het was met het doel van mij om onafgemaakte zaken te helen, zodat ik een echte gezonde volwassen relatie zou kunnen creëren.

Nu dat ik dit als waarheid heb geaccepteerd, kan ik het geschenk van dit bewustzijn aannemen.

Ten eerste kan ik de sleutel tot mijn genezing aannemen.

Verder kan ik aan mezelf werken en creatief, opgewonden en bevoegd worden voor het echte leven.

Ten slotte kan ik nu de liefde creëren in mijn leven met wie ik wil. Bijvoorbeeld met mezelf, met God (of wat ik als God beschouw) of met anderen.

Mensen die geen persoonlijke verantwoordelijkheid nemen, voelen zich beperkt.

Ze geloven dat ze nooit meer liefde zullen ervaren. Zo denken ze dat hun kans voorbij is gegaan. Vervolgens vinden ze dat ze te oud zijn, niet aantrekkelijk genoeg, niet waardig en niet beminnelijk.

Het beste hulpmiddel om je herstel op te starten is wel persoonlijke verantwoordelijkheid nemen:

Ze voelen zich onbeperkt. Omdat ze weten dat ze liefde zijn en verbonden met elkaar en de natuur. (op energetisch niveau) Op dezelfde manier geloven ze in liefde.

In het bijzonder kunnen ze hun afstemming voelen en voelen in hun toekomst. Ze weten dat de ziel van liefde geen logische, ouderdoms- of esthetische beperkingen kent. Ze is geschapen uit eigenliefde, zelfacceptatie en eigenwaarde van binnenuit.

Mensen die geen persoonlijke verantwoordelijkheid nemen:

Ze voelen intense pijn, woede, verdriet. Ze ervaren daardoor gevoelens van wrok, onrecht en wraak. Ook blijven ze toxisch verstrikt en obsessief vastzitten in het verleden.

Het beste hulpmiddel om uw herstel op te starten is persoonlijke verantwoordelijkheid nemen:

Ze voelen zich opgelucht, blij, opgetogen, volmaakt en dankbaar. Daarnaast zijn ze bevrijd van hun verleden. Ze gaan voorwaarts in vrijheid, vreugde en nieuwe creaties.

Mensen die geen persoonlijke verantwoordelijkheid nemen:

Ze voelen zich vastzitten, geblokkeerd en zijn het slachtoffer.

Mensen die wel persoonlijke verantwoordelijkheid nemen, voelen zich vrij en bevrijd.

Mensen die geen persoonlijke verantwoordelijkheid nemen:

Ze voelen angst.

Mensen die wel persoonlijke verantwoordelijkheid nemen, voelen liefde …

Nu, wie ben jij? … Welke persoon wil je zijn? Zelfs als je al jaren of een leven lang geen verantwoordelijkheid hebt genomen, kun je de persoon die je wilt zijn worden, veranderen en kiezen.

Het gaat tenslotte om het nemen van persoonlijke verantwoordelijkheid.

Je hebt een keuze in dit eeuwige moment van “nu” en dat is alles wat er echt is. Wie denk je dat je wilt zijn? Wat wil je om nu te beginnen met het creëren? Laat het me weten in de commentaren a.u.b.

Na herstel komt de volgende fase waarin je vrij bent om helemaal jezelf te zijn.

Het is niet langer belangrijk wat iemand anders doet of wel of niet aan je denkt. Het is belangrijk wat je over jezelf denkt!

Je weet ook dat alles op ‘het uiterlijke’ in je levenservaring overeenkomt met ‘Wie je bent.’ op een innerlijk niveau met jezelf’. Dus alles wat je hoeft te doen is “JEZUS” of wat je aanneemt als “volmaakt” zijn. Dit is zonder enige beschuldiging van wat deze mensen deden, doen. Het gevolg is dat je zal nadenken over je geloofwaardigheid.

Niets van dat alles is belangrijk in welke vorm dan ook.

En eigenlijk wanneer je de ‘lading’ daarover verliest – zullen ze ermee stoppen. De reden is omdat je emotionele matrix niet langer een match voor hen zal zijn.

DAN wat er gebeurt, is dit. Als een van deze mensen een match is voor de NIEUWE (ECHTE) JIJ in zijn kracht en waarheid en vrijheid, dan zullen ze weer in je levenservaring komen, als vernieuwde en echte verbindingen. Het maakt niet uit wat anderen wel of niet doen. Dat zal gewoon gebeuren op de gepaste tijd.

Als ze geen match zijn, zullen ze dat niet doen.

En zoals altijd, omdat je een echt onbeperkt wezen bent, heb je alles van het leven wat met je verbonden is om ongelooflijke relaties mee te creëren. Dus waarom zou je mensen ‘verliezen’ wanneer je al die connectie hebt? De waarheid is: je kunt geen mensen verliezen waarmee je een gezonde connectie hebt.

Daarom, hoe dan ook, als je opnieuw verbindt, of als je dat niet doet, is dat PERFECT! Hoe hebben je vriendschappen zich ontwikkeld? Laat het me weten in de commentaren.

Lees meer

Verwijzingen: EMDR-therapie

Gratis bronnen narcisme – traumaherstel

Het geweten van de narcist? Ben je een Co-dependent of een narcist?

Narcist denkt niet als normale mens: geen verantwoordelijkheid

Ben je zeker dat dit een narcist is? Leef je het leven dat je wilt leiden?