Het doel van 90% van de ouders is het opvoeden van gezonde kinderen zodat ze zichzelf kunnen vervullen. Narcistische moeders echter overschrijden emotionele en fysieke grenzen met weinig aandacht voor de wensen of behoeften van het kind.
Tegelijkertijd verwaarlozen deze narcistische moeders de elementaire emotionele en fysieke behoeften van hun kinderen.
Narcistische moeder pleegt plagiaat op het werk van haar dochter.
Ik ken een vriend die een narcistische moeder heeft die voor een belangrijk stuk op het werk van haar dochter plagiaat pleegde. Haar reactie was dat ze haar dat niet had beseft om het aan haar dochter te melden en dit te vermelden als plagiaat.
Hoewel haar moeder haar had verteld dat de inspiratie voor het schrijven van het boek kwam van ideeën die voortkwamen uit gesprekken met haar dochter, wilde haar moeder zich er ook niet voor verontschuldigen.
Wat echter mijn vriendin het meest stoorde was dat haar narcistische moeder de belofte verbrak om haar zuster niet in conflicten tussen hen te betrekken.
Triangulatie is echter de meest gebruikte aanpak van de grootste lafaards, kenmerkend voor een narcist(e).
Zelfs als ze daarna vertelde dat ze het niet meer zou doen, deed ze het opnieuw. Hoe ze daarna nog kan leven met haarzelf, was voor mijn vriendin een raadsel.
Als je moeder begint met lachen als ze je straft, is dit een vreselijk rolmodel in je opvoeding.
Maar als je narcistische moeder daarna lachend zegt dat ze niet kan beloven dat ze het niet opnieuw zal verbreken, betekent het dat ze niet wil beseffen wat ze aanricht. Dat is ziekelijk.
Maar goed, kinderen van narcistische ouders hebben geen rolmodel voor de opvoeding die ze willen geven aan hun kinderen later. En toch ben ik ervan overtuigd dat ze kunnen slagen. Dat kan als ze voldoende beseffen dat ze kunnen vlooien hebben van hun narcistische ouders.
Je leven heropbouwen.
Dikwijls bestaat je narcistisch ouder paar uit een vader van het grandioze type en een moeder van het passief-agressieve type. Om zo’n duo te begrijpen kan het jaren duren voordat je uit een depressie kruipt en wijs geraakt uit je gevoelens, uit de leugens, uit de ziekelijke gevoelens.
Wat je moeilijk snapt in die periode dat je de puzzel nog niet hebt samengesteld is dat je narcistische ouders echt kunnen zijn zoals ze zijn. Je kunt echter pas je leven volledig heropbouwen wanneer je bent ontwaakt over deze realiteit.
Als je narcistische ouders geen zo’n subtiel duo zijn, is het gemakkelijker om te ontwaken van deze nachtmerrie. Hoewel het natuurlijk hard is dat te verdragen als uw ouders zo hard zijn als een hamer en het allemaal op uw hoofd fysiek terecht komt.
Je hoeft je niet in het haar te krabben om het te begrijpen. In het algemeen is het overduidelijk wat hun leugens zijn. Ook hun voortrekkerij, hun verbroken beloftes, het niet kennen van grenzen, hun vermaningen om de wandaden is overduidelijk.
Zelfs al zijn dit incest aanrandingen of verkrachtingen, pedofiele daden enz. de narcistische moeder zal die daden van de vader verbergen.
Analytische denkende kinderen over hun narcistische ouders.
Als je een analytisch denkvermogen hebt als kind, is dat feitelijk gemakkelijk te zien wanneer het zo brutaal gebeurt.
Zelfs als klein kind zal je dan al beseffen dat er iets verkeerd loopt. Wanneer je dan andere kinderen leert kennen, hoe hun moeders zijn en doen, dan word je dit niet zo gewoon, als minder analytisch denkende kinderen.
Maar op één of andere manier ga je je schuldig voelen. Waaraan heb je zo’n ouders te danken, ga je al gauw denken. Bovendien zul je het vreselijk vinden dat ieder zijn ouders graag ziet, en je niet. In essentie is het daarom dat je denkt op één of andere manier dat je verkeerd bent.
Een nog andere situatie is het wanneer je te doen hebt met een duidelijk narcistische moeder en een vader die op de vlucht slaat voor de narcistische moeder. In het algemeen stort zo’n vader zich meestal op zijn werk en daardoor is hij zeer afwezig.
Dikwijls volgt dan ook op den duur een scheiding. Dan blijkt dat uw vader wel in staat is om een relatie op te bouwen. Kon je terecht als kind bij je grootouders?
Wellicht is dat een gemakkelijker situatie om van te genezen dan als beide ouders een narcistisch duo zijn.
Dodelijk bang als kind.
Als de dysfunctionaliteit van het gezin zo openlijk is dat je als kind dodelijk bang bent dan blijf je zoveel mogelijk uit de buurt. Ook heb je geen discussies. Ook hebben ze ook niet echt weet van wie je bent.
Dan krijg je alleen bevelen die je moet gehoorzamen. Terwijl leek je thuissituatie meer op een concentratie kamp, waar de lijn tussen goed en kwaad van de kampleider duidelijk getrokken werd. Op het eerste zicht zien de subtiele spelletjes er voor de slachtoffers erger uit.
De dodelijke angst voor je narcistische ouder kan een grote tol betekenen op de gezondheid.
Je kunt dan jaren met PTSS rondlopen zonder het te weten, omdat je het ‘gewoon’ geworden bent dergelijk stressniveau.
Zo’n kind kan dan weinig humor kennen.
Dat kind zal veel nadenken om te vermijden dat ze brutaal gedrag uitlokken (?). Dat kind zal veel twijfels hebben over hun eigenwaarde omdat de sociale verwachtingen van kinderen tegenover hun ouders niet van toepassing zijn.
Alle moeders houden van hun kinderen wordt er steeds herhaald. Maar is dat zo?
Dikwijls gaan deze kinderen dan ook een huwelijk aan met een narcist(e) dat ze haast niet overleven.
Als zo’n kind een analytisch vermogen heeft en toch een rolmodel gevonden heeft dat de kracht van gedisciplineerd leren heeft overgebracht, kan het eerder beslissen om de kwaadaardige realiteit onder ogen te zien dan te leven met een illusie.
Negeren van het kind.
Als je moeder vergeet om je te feliciteren wanneer je je PhD behaalt dan is het moeilijk om nog illusies te koesteren dat ze je graag ziet. In tegendeel de realiteit blaast je fantasie over je moeder op in je gezicht.
Dat kan natuurlijk ook met een vader. Zoals na nieuwjaar je vader tegenkomen in een winkel met een andere vrouw. Zo’n vader loopt je strak voorbij zonder je ook maar een gelukkig nieuwjaar toe te wensen.
Zo’n negeren van het kind, zo’n vernedering op een kind kan een groot effect hebben. Je gaat moeite ondervinden om je eigen perceptie te vertrouwen dat zo’n gedrag geen liefde is maar jaloersheid. Hopelijk ben je in staat om resultaten te behalen zonder enige hulp van hen.
Na een tijdje sta je wellicht versteld dat ze zullen opscheppen over jou. Helaas nemen ze ook krediet voor de goede opvoeding die ze jou zouden gegeven hebben hoewel er geen cent van het kindergeld aan jou werd besteed.
Dikwijls was de narcist(e) zijn roes aan het uitslapen terwijl de kinderen aan hun lot overgelaten werden.
Het zou me niet verwonderen dat zij met het studie — en kindergeld een sportmotor gekocht hebben of het aan een ander familielid gegeven hebben.
De woede omwille van de schade aangericht door de narcistische ouder gaat nooit overgaan omdat het zo wreed is.
De merktekens op je ziel en psyche als gevolg van de trauma’s blijven bestaan.
Ik hoop dat mijn blogs over narcistische moeders je helpen om te zien dat er algemene gedragspatronen kunnen waargenomen worden. Ook dat er veel kinderen zijn die dat meemaken en dat het een mythe is dat een familie je automatisch graag ziet. Dat er veel genezingstips te vinden zijn op narcisme.blog en ook groeitaken in het menu. Daarmee kun je steviger in je schoenen staan en als je er hard aan werkt een bloeiend leven leiden.
Dat je niet de gek(ke) bent die de familie van je wenst te maken. Dat ze wel schade hebben berokkend.
Ze kunnen je eerst negeren, om dan uiteindelijk je neer te duwen als je geen plaatsvindt om je te verbergen. Als je uit hun zicht blijft, betekent dat voor hen dat je ook uit hun denken bent.
Dit betekent dat veel kinderen van een narcistische moeder in mijn tijd grote lezers werden.
Nu kunnen dit gamers worden of veel activiteit ontwikkelen op sociale media. We hadden in onze jeugd veel tijd om onze levens te vergelijken met wat we op film, televisie en in boeken vonden.
Het was niet gebruikelijk dat je hoorde dat ouders hun kinderen sloegen met lederen riemen. Het was wel duidelijk dat de meeste kinderen verzorgd haar hadden waar de narcistische ouders van een vriendin van mij niet toe kwamen.
Dat dikwijls kinderen van narcistische ouders ook nog met een verkeerde interpretatie van hun godsdienst rond de oren werden geslagen, maakt de meeste van deze kinderen erg sceptisch tegenover godsdienst.
De slagen werden altijd goed gepraat zoals dat die het gevolg waren van niet onmiddellijk te verschijnen wanneer ze riepen, zelfs al was ze pas 7 jaar.
Wanneer mijn vriendin haar kat op deze manier zou behandelen dan zouden ze haar onmiddellijk naar een kinderpsychiater sturen. Dat de omgeving niet in greep had een grote invloed op haar en hield haar enorm bezig.
Ik ben niet verbaasd dat een dochter die zo behandeld wordt boos blijft over de manier waarop ze werd behandeld.
Ik denk dat woede een gepaste emotie is in een dergelijke situatie, en zelfs gezond.
Als we niet boos en verontwaardigd zijn op de onrechtvaardige behandeling brengt die negatieve energie naar binnen. Dikwijls worden de kinderen van narcistische ouders hopeloos depressief.
Woede kan een krachtige motivator voor verandering zijn. Terwijl depressie gewoon zichzelf voedt en er niets verandert.
Ja, kinderen van narcistische ouders zijn beschadigd door een dergelijke opvoeding. Iedereen die dat bestrijdt zet gewoon vast in ontkenning. Maar het goede nieuws is dat als we een groot deel van deze schade vaststellen, we de verlichting van herstel voelen wanneer we snel leren dat onze narcistische ouders de gekken waren, niet wij!
Deze vaststelling is één van de meest bevrijdende en helende realisaties waartoe we kunnen komen, geloof ik.
Toen eindelijk de narcistische vader werd gecolloceerd was het voor de dochter een bevrijding omdat dit de erkenning gaf dat de vader grote stoornissen had.
Het maakte natuurlijk erg verdrietig, als u weet dat een kind wordt geslagen van 3 jaar en wordt uitgehongerd. Een ouder die dat doet met een kind is een monster.
En blijkbaar zijn er veel van hen die dat meemaken, want het is allemaal moeilijk te bewijzen, en preventief wordt er niet ingegrepen tot er heel erge dingen gebeuren.
Geen straffen voor een ouder?
Wat wordt er ondernomen als een kind gedurende maanden dat pas 1 jaar is, onder zijn gewichtscurve blijft? Zal iemand hen vertellen dat het cola te drinken krijgt en koeken als eten?
In weinig gevallen wordt zo’n ouder gestraft, omdat andere kinderen dan gaan ontkennen uit angst. Kinderen maken dan stilzwijgend zo’n gedragingen mee, tot ze worden buiten geschopt als ze 18 jaar zijn.
Kinderen die worden geslagen als ze niet onmiddellijk reageren, daarmee bedoel ik dat het haast onmogelijk is dat ze binnen de seconde reageren. Vanzelfsprekend klinkt het, maar dat irrationeel gedrag dient precies de machteloosheid van het kind aan te scherpen.
Degenen onder ons die vraatzuchtige lezers werden als een toevluchtsoord werden sterk analytisch. Het terugtrekken in boeken op zeer jonge leeftijd om te leren over het leven en niet van je ouders bracht hen inzicht in ethiek. Dat was een liefdevolle behandeling uit de literatuur.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren