1. Ga van abstractie naar afbeelding.
We kunnen zeggen “ik heb pijn” als we pijnlijke pijnen ervaren door onze auto-immuunziekte, chronische ziekte. Al snel spreken we over emotionele pijn als “ik ben aan het rouwen”, als we het hebben over het verlies van een dierbare. Als je die gevoelens en ideeën daarrond omzet in poëzie dan is dat als een container of een voertuig naar herstel. Een vorm van zelfgenezing.
Tilt13 Delphine leComte 23 maart 2013
Maar hoe brengen we echt over hoe dat voelt voor een ander? Hoe maken we van onze poëzie een voertuig naar een ander?
De woorden “verdriet” en “pijn” zijn abstract. Ze hebben veel betekenissen en betekenen voor ieder van ons verschillende dingen. Maar we kunnen woorden vinden om die ideeën te beschrijven. Een afbeelding is een container. Ritme en geluid maken muziek in onze gedichten. Poëzie als container en transportvoertuig.
Metaforen en vergelijkingen, die dit daarmee vergelijken, helpen ons woorden te vinden die een deel van onze ervaring kunnen overbrengen.
We kunnen de gevoelens omzetten in woorden met muziek, en dit stelt ons in staat om van overweldigd te worden door die ervaringen naar het vermogen om tegelijkertijd te denken en te voelen. En het stelt anderen in staat om met ons mee te voelen, wanneer we de woorden ‘overbrengen’. Op die manier maken we verbinding.
2. Focus op één deel van het lichaam.
Een benadering kan zijn: in plaats van te proberen vanuit je hele lichaam te schrijven, concentreer je je op één deel. Probeer een lichaamsinventaris. Concentreer je op je ademhaling, waar deze het gemakkelijkst beweegt en waar niet.
Als je zegt: “Mijn maag zit in “de knoop”, breid dat beeld dan uit!
Wat voor soort knopen? Welke kleur of kleuring hebben ze? Welke tint of nuance? Van welk materiaal is de knoop gemaakt? Hoe groot is het? Maakt het enig geluid? Wat is het timbre? Wat is het spectra? Zit er een patroon in? Doet het beeld je denken aan bepaalde personages (echt of fictief). Kun je het vergelijken met een dier? Hoe beweegt het zich, hoe voelt het?
Op deze manier kun je een heel gedicht maken van één aspect van je bewustzijn. Je kunt gedichten schrijven over je lichamelijke ervaring, en je geest zal de verbindingen beginnen te maken die je naar een nieuwe plek kunnen leiden.
Delphine Lecompte – residente in het huis van de dichter
3. Denk niet dat je gedicht hoeft geweldig te zijn om mee te beginnen.
We kunnen van poëzie als container gebruikmaken om onze kwetsbaarste of diepgewortelde ervaringen vast te leggen. Maar dat is op zich geen gedicht. Je gaat er aan moeten werken zoals een ambachtsman om poëzie als container van jezelf vorm te geven.
In het begin zijn onze ervaringen onverteerbaar. Net als voedsel hebben ze tijd nodig om af te breken en nuttig te worden in onze groei. Het kost tijd om onszelf de vorm van het gedicht te laten zien. Veranderen, schiften en schrappen is nodig om de nodigste woorden te bedenken om de essentie over te brengen van wat we hopen te zeggen.
Weten we altijd wat we proberen te zeggen? Kunnen we ons door het gedicht laten leiden naar wat in ons verborgen ligt, maar probeert te spreken. Met poëzie als transportmiddel kunnen we buiten ons eigen denkpatroon komen.
De instrumenten van ambacht (regelafbrekingen, vergelijking, witruimte, beeld, metafoor, verhaal, versvorm, rijm, gezichtspunt, tijd, assonantie, consonantie, alliteratie, onomatopeeën, geluidssymboliek, klanknabootsing, metrum, ironie, ambiguïteit enz.) helpen ons de woorden tot een gedicht te distilleren.
4. Volg je instinct en vind aanwijzingen voor jezelf!
Leg een notitieboekje naast je bed. Schrijf vlak voordat je gaat slapen drie beelden op die passen bij wat je voelt. Als er ‘s nachts iets in je opkomt, noteer het dan gewoon; dit kan je ook helpen om weer in slaap te vallen als je ‘s nachts vaak over ideeën nadenkt.
Maak aan het einde van een week een lijst van alle woorden en maak vervolgens een aparte kolom met woorden die hun tegenpolen bevatten. Als de woorden neigen naar abstracties, kijk dan of je afbeeldingen bij die woorden kunt zetten.
Probeer dan een gedicht te schrijven dat zowel de originele afbeelding als het tegenovergestelde bevat. Zo kom je tot een nieuw idee en krijgt het gedicht meer dynamiek of spanning.
Je zult ook merken dat als je in staat bent om twee werkelijkheden met poëzie kunt vast te houden als in een container, het oorspronkelijke gevoel of beeld en het tegenovergestelde, je een groter perspectief op je ervaringen kunt bevatten.
Poëzie als voertuig van een staat van lijden en pijn naar momenten van genezing of aanvaarding te gaan.
Het gedicht is slechts één aspect van jezelf, niet jullie allemaal en de ‘ik’ in het gedicht kan gedeeltelijk jij zijn en niet jij.
5. Ten slotte:
Je hoeft je gedicht aan niemand te laten zien! Je schrijven kan alleen voor jezelf zijn, en dat is oké.
Maryann Petri on parental alienation
Watching your family become dismantled
Is heartbreaking enough for your soul to see,
Watching your child brainwashed before your eyes
Through an angry step-parent and Narcissist fit to a T
Don’t know what Parental Alienation is?
Really you don’t want to know is all I can say,
Turn a blind eye or look away
But it can happen to you and it’s here to stay
Getting even with a Target Parent is the goal
Nor caring about your children as well you see,
That’s what it’s all about is forcing them to fear
Mom or Dad, and now your child is their abductee
Parental Alienation is a family sickness
So you too are a sitting duck,
What Family Court does to this Target Parent and child
The Narcissist doesn’t give a fuck
Your child will suffer a level of extreme anxiety
But isn’t that mental torture enough for the Narcissist?
Your child will become sickly with other maladies
Due to this unleashed stress level that must cease to desist
A child turned against a helpless Target Parent
Through changing memories, lies and deception,
There is very little hope to change
To fix this mess called Parental Alienation
Gedicht over ouderverstoting van Kristo van Holsbeek
Mijn zoon, mijn zoon, waarom heb je me verlaten?
Ik ben weggeveegd van je jonge leven, zoals je poppetjes, die weggaan bij het verhuizen,
Schandalig gestort in een kast tijdens het inpakken.
Ze waren een kleurrijke menigte, en ze kregen één ziel, één stem, één naam elk, veel dingen die ze je geleerd hebben en andersom,
Ze bleven je eerste publiek zijn.
Ja ooit waren we goede vrienden maar nu staren ze voor zich, stil en stil, veroordeeld tot stilte, je hebt ze verlaten, nog steeds
De vraag blijft me martelen: WAAROM?!
Sommigen kijken naar het leven als schaak, als een spel, met de mat van een weerloze koning als doelpunt, de kinderen als lopers, ze worden gewoon uitgesteld, maar alleen de spelers daarboven zien hoe het echt werkt.
Mijn zoon, mijn zoon, waarom heb je me verlaten
Was het leugen, was het roddel? Ik kan het niet geloven!
Ik hoop dat wanneer je komt dat ik nog steeds graag leef, Wacht niet tot ik sterf, ik sterf elke dag.
Uit het leven gegrepen
Wat gaat er door je heen terwijl je deze post leest?
Jouw gedachten, gevoelens en ervaringen zijn ontzettend waardevol voor ons, want iedere perspectief is uniek. In deze bijzondere tijd wil ik benadrukken hoezeer ik om jou geef. Hoe zorg jij voor jezelf en je dierbaren terwijl je die speelse levenslust behoudt?
Ik daag je uit om zorgvuldig te zijn, maar ook om met moed nieuwe kansen te omarmen. Wie weet welke geweldige avonturen er op je pad kunnen komen! Ik kan niet wachten om je reacties te lezen!
Steun onze missie door aankopen te doen via bol.com:
via de links naar bol. of overweeg een donatie. Jullie support betekent alles voor ons. Laten ons weten hoe we elkaar verder kunnen inspireren op deze reis naar emotionele vrijheid en zelfontdekking? Werk met de vragen voor zelfreflectie.
Laten we samen een inspirerende dialoog beginnen in de commentaarsectie hieronder!
Als deze blog je aanspreekt, deel hem dan alsjeblieft.
Door te delen kunnen we nog meer mensen inspireren en ondersteunen op hun reis. Vergeet niet om ons te volgen op sociale media. Laat je stem horen door een reactie achter te laten en de tekst een duimpje omhoog te geven. Ontzettend bedankt voor je steun!
Toxische individuen en organisaties kunnen soms veel schade aanrichten, maar laten we ons richten op de positieve veranderingen die we zelf kunnen bewerkstelligen.
We bieden jullie gratis mogelijkheden aan om te groeien, met zelfzorgtips, helende oefeningen en manieren om trauma’s te verwerken. Samen kunnen we echt een verschil maken!
Zet je vandaag nog een stap VOORUIT met de Groeitaken? Kies maar!
Ik moedig jullie aan om door te zetten!
Annemie Persyn-Declercq
- Betekenis van schrijven van inhoud narcisme.blog voor mij!
- Kunst en literatuur als inspiratiebron bij traumawerk!
- Het authentieke zelf: muziek
- Geen schuld aan het fysiek misbruik door een narcist. Deel 2
- Harry Potter is geliefd bij miljoenen kinderen en volwassenen.
- Groepstherapie voor kinderen met traumatische ervaringen
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren