Door Narcistische moeder gedrag ga ik niet meer op bezoek.

Door Narcistische moeder gedrag ga ik niet meer op bezoek.

Tekenen van narcisme zijn niet noodzakelijkerwijs vanzelfsprekend. Ze kunnen onzichtbaar zijn voor buitenstaanders en moeilijk te detecteren voor de betrokken kinderen. Als je narcistische moeder je altijd op een bepaalde manier heeft behandeld, is dat zoals het is. Naarmate je ouder wordt, kun je geleidelijk beginnen te beseffen dat “de narcistische moeder invloed” op een diffuse manier lijkt te werken.

Het kan echter jaren duren voordat je begrijpt wat er met haar mis is, en dat jij daar de gevolgen van draagt.

Ze zullen je zeggen dat je narcistische moeder zo’n leuke vrouw is.

Als je  bij toeval op deze website bent terecht gekomen, kan het akelig zijn om eigenlijk heel veel dingen uit je eigen leven te lezen.

Bijvoorbeeld: Leg het eens uit aan andere mensen als je niet meer op bezoek gaat bij je  moeder om te ontsnappen aan de narcistische moeder invloed. Je beseft immers dat er geen liefde van haar kant komt.

Dat is moeilijk om te verteren als je ermee geconfronteerd wordt.

Het is onmogelijk dat je haar niet meer zou bezoeken. Dan denk je toch dat het aan jezelf ligt? Dat jij een akelig mens bent?

Je gaat enkele jaren nodig hebben om er achter te komen dat je gehersenspoeld werd. Dat je een heel andere persoon bent als je onder de narcistische moeder invloed  bent, dan waar dan ook.

Jij ziet niet hoe ze is …

Heeft er ooit iemand tegen je gezegd bijvoorbeeld een broer of zus: Jij ziet het niet hoe ze is… en heb je dat toen niet begrepen wat ze bedoelden?

En plots lijkt het alsof er iets knapt en ga je vrijuit denken.

Misschien heb je al een tijd geen contact meer gehad met je broer of zus door het toedoen van wie?

Moest je haar-hem nu eens een brief schrijven en samen praten?

Heeft er jou al eens iemand geadviseerd om naar een psycholoog te gaan en je verhaal daar te doen?

Hoe lang ben je al onder de stress van de narcistische moeder invloed?

En hoe heelhuids voel je jezelf?

Wordt dit een breken met je ouders?
Je weet, je zult dreigmails en brieven krijgen gedurende een tijd. Misschien een vreselijke tijd.

Ze zal een groot drama maken als ze haar kleinkinderen niet meer ziet.

Misschien dat ze zelfs een zelfmoordpoging gaat faken, maar ze zal net niet genoeg innemen, zodat ze de volgende morgen gewoon wakker wordt.

Daardoor slaagt ze er opnieuw in om even in de belangstelling te staan en je de schuld ervan te geven. Want die poging zal dan het bewijs zijn van haar grote liefde.

Word je vader ingezet als boodschappenjongen met berichtjes en brieven?

Je narcistische moeder doet precies wat zij wil. Bovendien gebruikt ze je vader waardoor hij een persoon wordt die je niet kunt vertrouwen.

Als je vader iets over je moeder zegt, dan zal zij beweren dat je liegt en zeggen dat hij zoiets niet zegt. (oa. Waarom hebben wij zo’n moeilijke moeder?)

Hoeveel keer heeft ze gezegd, je moeder dat je er lelijk uit ziet?

Hoeveel keer heeft ze gezegd dat je dankbaar mag zijn voor alles wat ze voor je doen?

Ook al heb je geen schuld dat ze zogenaamd alles voor je doen.  Je voelt je daardoor schuldig is het niet?

Wie dergelijke narcistisch moeder invloed heeft moeten ondergaan zal nog vele jaren iedere dag vechten tegen schuldgevoelens.

Hoeveel echte knuffels heb je gehad, en een echt complimenten?

Zo gaat jij toch niet om met je eigen kinderen hoop ik toch.

Jij zult in ieder geval je kinderen leren knuffelen en sorry zeggen. Ook zul je hen leren zeggen,  ik hou van jou, is het niet?

De enige reden trouwens waarom je het contact verbreekt is dat je rust wil hebben.

Trouwens wordt het geen tijd dat je je eigen ding kunt doen zonder commentaar.

Sommige mensen zullen dat niet begrijpen en blijven zeggen dat het toch je ouders zijn. Zulke mensen doen je twijfelen? Dan stel je de vraag ben je te hard voor hen?

Je bent zeker erg beschadigd. Maar de vrijheid en rust die je kunt hebben als je geen contact meer hebt is zo belangrijk voor je herstel.  Je eigen boeltje mogen doen zonder commentaar is al een goed begin voor je. Jawel, nu kun je beginnen met je herstel.

Maar welke jeugd heb je gehad?

Hoe voelt het als je gelukkig bent? Raar hé, want dat viel niet zoveel voor. Immers, wanneer je je gelukkig voelde moest je je een dromer voelen en schuldig.

Kippenvel krijg je ervan als je terugdenkt aan de periode dat je het niet zag en niet snapte als je constant gemanipuleerd werd.

Eens er een barst in dat filter komt dringt de waarheid door als een tsunami.

Dan komen veel inzichten in die situaties, die heel erg zwaar zijn om te verwerken.

Je gaat beseffen dat alles waar je altijd in geloofd hebt niets meer is dan een illusie.

Het is pijnlijk. Het nieuwe inzicht heeft op alle aspecten van je leven zijn invloed. Het is moeilijk om daar mee om te gaan.

Toch weet je dat er een moment komt dat je er niet om heen kunt om geconfronteerd te worden met je familie.

Mocht je in therapie gaan dan zal alles meer duidelijker worden hoeveel er eigenlijk niet klopte in de verhouding met de narcistische moeder invloed. Wat je nu altijd al gevoeld hebt en waar je net je vinger op kan leggen, is pas het begin.

Ken je dat eeuwige schuldgevoel over het feit dat je bestaat?

Zo laten ze je voelen: dat je niet had mogen bestaan.

Dat is zo’n complexe vorm van kindermishandeling en hersenspoeling dat de mensen die dat niet kennen of hebben gekend in hun leven het ook erg weinig kunnen begrijpen. Laat staat dat ze je bevestigen in het contact verbreken.

Het valt ook niet uit te leggen want dat gaat het verstand van een normaal gezond mens volledig te boven. Zelfs al heb je nog zo’n goed inlevingsvermogen als je vanaf je jeugd niet beter weet ben je kansloos tegenover een narcistische moeder invloed.

Misschien is het oppervlakkigheid of onwetendheid als mensen je hierop veroordelen.

Maar luister vooral naar je eigen gevoel.

Je zult in de toekomst absoluut momenten kennen waar je het erg vindt dat je geen familie meer hebt. Zeker rond de feestdagen of momenten die je het liefst zou willen delen met mensen die je je hele leven kent.

Maar liever geen familie dan een familie die je afbreekt en je kinderen schade toebrengt door hen te verwarren met hun veroordeling over jou.

Maar eigenlijk is het iets missen wat je nooit hebt gehad.  Want opnieuw als je je nu voorstelt dat je gezellig een kop thee zit te drinken met je moeder moet je toch eerlijk zijn.

Toch is het een kwestie van beseffen dat die gezellige kop thee er nooit is geweest en er ook nooit zal zijn.

Het is een kop thee met een hele nare bijsmaak die zelf nog goed te proeven is als je in de auto zit naar huis en misschien nog wel een paar dagen later want jij weet het net zo goed als ik dat de narcistische moeder invloed daar wel zal voor zorgen.

Met dit alles in gedachten is het cru, maar het is een geschenk dat je afstand genomen hebt, beetje bij beetje.

Een geluk, ook voor jouw kinderen want zo’n narcistische oma hebben, zou alleen maar een gevaar zijn voor hen.

Nu je je kinderen kunt geven wat jij nooit (voldoende) hebt gekregen is het goed dat dit niet verder verpest wordt.

Je hebt in ieder geval het perfecte voorbeeld meegekregen van hoe het niet moet. Dus als je weer een keer een minder moment hebt tijdens een kerstaflevering van ‘All you need is love’ met happy gezinnen denk dan dat je het goede hebt gedaan.

Ook als iemand jou veroordeelt, omdat je geen contact meer met haar hebt of minder en minder, denk dan dat je het juiste hebt gedaan.

Je bent immers bovenal verantwoordelijk voor je eigen gezin.

Dat jij in staat bent om een gelukkig gezin op te bouwen daar heeft zij je altijd van af proberen te houden. Jouw ongeluk is haar geluk, hoe triest dat ook mag zijn.

Het is om te huilen, hoewel het ook hoop heeft dat de cyclus eindelijk doorbroken wordt. Zet hem op want je bent op de goede weg nu je je aha-moment hebt gehad over je familie.

Eerst was er dat ongeloof dat je dat hebt meegemaakt en doorstaan. Dat je moeder zo’n narcist is en dat allemaal heeft gedaan.

Het was vreemd, ergens heb je altijd dat gevoel gehad.

Alles draaide vroeger direct en indirect om haar.

In het algemeen slaagde ze erin om in het middelpunt te staan. Je begrijpt het waarom niet, omdat anderen die het ook hebben gezien, niets deden, omdat je zelf zo niet bent.

Mocht je ooit terug toegeven, omdat het moeilijk is om jezelf ervan te overtuigen om weg te blijven uit die familie, besef dan dat na een tijdje, als je terug bent ingepalmd, de ellende weer van voor af aan begint. Ik kan het weten, we hebben dat hier meegemaakt.

Als je dit herkent wat ik hier schrijf over een narcistische moeder invloed, waar je eventueel het contact mee aan het verbreken bent, besef dan dat het de plicht is om je eigen welzijn te redden.

Immers niemand anders dan jij zal dat doen.

Allereerst dien je voor jezelf eigen zelfliefde te hebben. Zorg voor een evenwichtig in 51% voor jezelf te zorgen. Maak dat je constant aan zelfwaardering doet, zodat herinneringen aan negativiteit over je of smaad geen effect meer hebben.

Zelfs al voel je je er schuldig door, gezien de cultuur en de waarden van de meeste mensen rondom ons is het niet alleen daardoor dat je je schuldig voelt.

Door jarenlang gehersenspoeld te zijn en te leven in dienst van het narcistische moeder gedrag voelt het als “onnatuurlijk” als je dat verandert.

De onnatuurlijkheid ligt hem in opgevoed te worden door een narcistische moeder invloed.

Als afhankelijk kind doe je alles om eten, rust, hygiëne en aandacht van je moeder te krijgen. Je wordt emotioneel afhankelijk of die moeder de nodige zorg samenhangend heeft of niet. Je neemt ook een groot aantal ideeën en gedragingen over of je dat nu wilt of niet dankzij de spiegelneuronen.

Door die internalisatie ook al brokkelt de invloed af kan ze zelfs op afstand nog macht over je hebben.

Je hoeft niets uit te leggen aan de omgeving die alleen maar haar beste kant heeft gezien en niet haar als hun narcistische moeder invloed had. Bij hen profileert zij zich immers als ‘s wereld beste moeder.

In essentie maakt dat jou dus de ondankbare dochter of zoon. Alles gaat immers, maar verergeren met de jaren.

Wees trots op jezelf dat je ondanks de aanwezigheid van schuldgevoelens, je jouw kinderen lief kunt hebben.

Het is om trots op te zijn dat je beetje bij beetje kunt groeien. Eindelijk kies je voor een leven waar liefde mogelijk is en geen schande.

Ondanks de dagen waar je het even niet ziet zitten is het goed als je gelukkig bent. In de toekomst kan dat alleen toenemen. Daarbij heb Ik het idee dat jij ook op tijd voor jezelf gekozen hebt, want narcisme versterkt alleen maar met de jaren.

Dat eeuwige schuldgevoel is immers het grootste bewijs van de mate van narcistische moeder gedrag.

Misschien zal dat schuldgevoel voor de rest van je leven blijven op bepaalde momenten. Gelukkig dat het met de jaren zal minderen. Nieuw is echter dat je je eigen beslissingen kunt nemen zonder altijd dat negatieve commentaar.  Bovendien  is dat heerlijk.

Relaties die je moeder heeft proberen kapot te maken, uit jaloezie kunnen terug gaan groeien. Wie niet op de hoogte is van de schade die een narcistische moeder invloed bij hun kinderen aanrichten zullen dat bekende zinnetje blijven zeggen, zodat je het niet meer wilt horen, noch erover in discussie gaan.

Kiezen voor jezelf.

Je gaat de energie steken in de vrienden die je hebt. Trouwens als je zo goed bent als je bent, is het enige waar je noch dient voor te kiezen – jezelf.

Als je definitief hebt gebroken met je ouders, zul je er na een tijdje geen spijt meer van hebben. Plots gaat alles op zijn plek vallen.

Misschien ga je eerst een periode van stalking meemaken. Je zult hatelijke mailtjes ontvangen, of familieleden zullen je sturen dat je moeder zichzelf iets gaat aandoen.

Vergeet niet, een narcistische moeder ziet zichzelf te graag.  Hoeveel zelfmoordpogingen pleegde mijn moeder? Tussen de 50 à 100.

Ze zal er nooit mee akkoord gaan dat jij uit haar leven stapt.

Hoewel ze er jou de schuld van geeft dat Jij uit haar leven stapt dreigt zij ermee dat ZIJ uit je leven wilt stappen. Zij mag het precies wel (dan met een zelfmoord) wat jij gewoon levend wil doen.

Ze zal je vragen om het weer goed te maken, voor iets wat jij niet hebt gedaan, vrij subtiel.

Ze zal proberen je leeg te zuigen, en anderen boos op je maken, door je ondankbaarheid te verwijten.

Je dient er op voor te bereiden dat je kunt alleen komen te staan in de familie.

Die eenzaamheid en uitgesloten worden daar kan je nare gedachten van krijgen. Maar vrees niet. Er zijn veel mooiere zielen dan dit soort familie.

Want wie verwacht dit negatieve gedrag van een moeder?

Het is om te janken, want elk kind verdient een goede moeder om op te groeien.

Feit is dat zo’n complex trauma als gevolg van de narcistische niet-zorg wel ernstige schade aan jezelf en in je leven gebracht heeft.

Geen liefde ontvangen te hebben, geen hechting te hebben gevoeld heeft er immers jou leven niet op vergemakkelijkt. Je hebt er veel te lang over gedaan om jouw identiteit te vinden. En steeds weer werd je aangezogen door ‘narcistische persoonlijkheden’.

Het blijft een lange weg naar volledig herstel.

Je moet echter weten wat je wilt.  Anders gezegd is dat uit het patroon stappen dat je niet verantwoordelijk bent voor wat je voelt. Waarom blijf je denken dat het behagen van het narcistische moeder gedrag, je zou goed doen voelen? Heb je dat dan ooit ervaren?

Word lid van mijn Facebookgroep of start een persoonlijke chat met me op mijn profiel.

Hoezeer is de situatie voor jou herkenbaar, laat het me weten in de commentaren.

Liken en sharen van dit artikel betekent niet alleen waardering voor de waarde die ik je schenk. Je kan ook uw vrienden helpen door te sharen.

Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw aantal sterren vast te leggen!

Waardering: 1 uit 5.

Lees meer

Hebt u een narcistische dochter in de familie? Deel 1a

Kenmerken van narcistische moeders en inzicht voor het slachtoffer.

Verander de invloed van narcistische ouders. Zal ik ooit goed genoeg zijn?

artikels over ouderschap

Ontdek meer van Zelfzorghelpers samen vrij en verbonden!

Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.

Reacties

4 reacties op “Door Narcistische moeder gedrag ga ik niet meer op bezoek.”

  1. Ann Mols avatar
    Ann Mols

    O M G…………………………………………………………………………. (stil)

  2. johanpersyn avatar

    In stilte kun je ‘de’ boodschap ontvangen. Dank je voor jouw reactie. grt Johan

  3. Saskia avatar
    Saskia

    Precies zoals ik het probeer te vertellen, mijn overige familie gelooft mij niet omdat ze mijn hele leven over mijn heeft geroddeld en leugens heeft verspreid, de fake indentiteit die ik kreeg aangemeten zo werd ik ook behandeld naar buiten toe al op jonge leeftijd dus familie kent mij alleen uit de verhalen van mijn moeder en ik geloofde ze ook zo jong als ik was, ik was altijd ” stout” niemand kent de echte ik, ook ik niet, ook doordat ik geen pre narcistische ervaringen heb dacht ik dat dit overal zo ging en dat ik echt zo was en ook verdiende, het helse schuldgevoel is wel minder geworden maar angst, depressies, zelfhaat door geen bestaansrecht te hebben, maar ook naast reguliere aandoeningen ook schade overgehouden van een leven lang stress extreem hoog constant alert en in de fight or flight houding geleefd te hebben in een zeer onveilige situatie omdat zuslief inmiddels ook narcist is geworden maar met meer agressie en ze sloeg als je niet deed wat ze vroeg en moeder genoot daarvan, sloeg ik terug waren de rapen echt goed gaat maar de klappen die ik kreeg zou ik wel verdiend hebben en dat allemaal in je ontwikkeling, eer dat alles in je hoofd weer normaal functioneert duurt jaren, nu blijk ik door de stress op hoog niveau voor een te lange tijdsduur hartfalen te hebben, daar is mijn vader, held, maatje en slachtoffer op 63 jarige leeftijd aan overleden en heb ik moeten reanimeren met ex-man, maar ben door niemand gecondoleerd, men sprak niet met mij en moeder en zus zaten in hun slachtoffer rol op de bank zielig te wezen en de buurt zei, de verkeerde is overleden.
    Zit nu 3 jaar in een lastercampagne en alles is kapot gemaakt en ontnomen, sociaal isolement en ik heb haar en merendeel monkeys ontmaskert dus op social laten ze mij met rust door het bewijs materiaal met een bekentenis erin die ik heb, maar nu word ik door mijn buren getreiterd en gekend, vernieling scootmobiel, een bus voor mijn huis parkeren en zoveel mogenlijk overlast bezorgen, verhuizen gaat niet snel, veel is te duur en niet geschikt voor mijn beperkingen, dus vanuit de ene hel in de andere gestapt en ik voel dat ze pas stopt als ik net zoals papa dood meerval.
    Groet Saskia

  4. Marc Ruysschaert avatar
    Marc Ruysschaert

    Beste,

    na jaren zelf op onderzoek te gaan wat er precies bij mezelf scheelt ben ik zopas bij jou/jullie terechtgekomen.

    Zelf ben ik het slachtoffer van de praktijken van een narcistische moeder…
    Ik was ongewenst en het liefst had ze mij laten aborteren. Toen dat geen optie was ging ze er van uit dat ze een dochter zou krijgen…, maar ik ben een man (intussen 54 jaar…).
    Als kind legde ik een grote ‘will to please’ aan de dag om te overleven…, de grote broers en zus werden behandeld als koningskinderen; ik was de ‘assepoes’ (zeg maar huishoudhulpje). Niemand die zich hierbij vragen stelde; de mama kon het steeds opnieuw goed uitleggen zodat niemand zich verder zorgen om mij maakte…
    (…)
    Pas laat, ik was 30 jaar, durfde ik het aan om een relatie met een vrouw aan te gaan.
    Het werd een moeilijk huwelijk waarbij één biologische zoon en twee pleegkinderen betrokken zijn.
    Vooral de pleegzoon werd behoorlijk psychisch mishandeld… Alle pogingen van mijn kant werden heel grof afgeblokt; ook de pleeggezinnendienst en jeugdrechtbank wist ze telkens handig te manipuleren. Nu weet ik dat mijn (ex-) partner narcistisch is…
    Gevolg: pleegzoon werd na 14 maanden psychiatrie in een instelling geplaatst (hij is nu 16!) en mijn pleegdochter zie ik nooit meer… Dus is haar opzet gelukt: ‘ik raak je in je vaderschap!’ , dat de kinderen hieronder lijden is voor haar geen probleem; als ze mij maar kan kapot maken…
    Pijnlijk om te ervaren dat ik dit ‘patroon’ (de geschiedenis herhaalt zich..) niet kon doorbreken en nu machteloos moet toezien wat ze de kinderen verder blijft aandoen…! Via de kinderen wil ze steeds opnieuw mij raken, daarbij neemt ze alle ‘zorginstanties’ in haar kielzog en daar slaagt ze steeds opnieuw in… Als man krijg ik nog steeds geen gehoor in dit verhaal…

    Dank om mijn ‘notendopverhaal’ te willen lezen,
    alle feedback is welkom!

    Groeten,
    Marc

We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren

Disclaimer/Vrijwaring

Door toegang te krijgen tot deze blog, of video erken je, begrijp je en ga je ermee akkoord dat de inhoud van die video/blog geen therapie is. Dit is niet bedoeld om therapie te verstrekken. Deze informatie vormt geen medisch, juridisch of ander professioneel advies en/of behandeling.

Je erkent en begrijpt dat auteurs van deze blog/video geen erkende therapeuten zijn, psychiaters, psychotherapeuten, artsen of andere medische, psychologische en/of psychiatrische professionals. Annemie Declercq is een bachelor orthopedagoge met ervaring. Je gaat ermee akkoord om indien nodig de juiste medische en/of therapeutische behandeling te zoeken.

Ontdek meer van Zelfzorghelpers samen vrij en verbonden!

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder

Ontdek meer van Zelfzorghelpers samen vrij en verbonden!

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder