De effecten van misbruik en pesten op school.
Sta me toe om verder te gaan in mijn analyse over pestgedrag. Omdat pesten op school van alle tijden en van alle culturen is, is er zeker meer aan de hand als daarop een zelfmoord volgt, zoals we recent meegemaakt hebben in België, maar ook in andere landen.
Het betreft vooral jongeren van 14 -15-16 jaar.
Wat is er gaande met de tieners. We hadden in 2015 nog 4 tieners uit mijn samengesteld gezin. Ook in het sportcentrum had Johan verschillende scholen begeleid op sportdagen.
Daarom is Johan ook toch wel een beetje een ervaringsdeskundige in pesten op school.
Johan had gemerkt dat, hoewel tieners rebels zijn en zoekend zijn naar hun identiteit en zich niet zomaar willen inpassen in een maatschappij waar de media steeds negatief nieuws over vertelt. Ook dat ze het steeds moeilijker hebben om een onafhankelijke mening te vormen.
Ze zetten zich wel af, maar hebben daar geen eigen visie rond. Johan was ook een onervaren adolescent die probeerde om zijn identiteit te vinden in de wereld.
Identiteit.
Identiteit is een grote factor in de focus van iedere school. Als tieners zijn we sterk beïnvloedbaar, hebben we niet alle kennis, niet alle ervaring, maar zien we dat de grondslag waren anderen voor blind zijn niet kloppen.
Jongeren kunnen nog veel veranderen want ze hebben nog de jaren voor hen. Ouderen veranderen is al moeilijk.
Als jongere was hij kwetsbaar. Zijn moeder stemde tientallen jaren de zin van het leven in vraag. Een van zijn zussen werd het zwarte schaap, en een ander de heilige koe.
Met de tijd heb ik ondervonden dat dat de tijd in ons leven is waar we sommige van onze grootste fouten hebben gemaakt.
Over belangrijke vragen als wat wil ik met mijn leven doen dien je haast alleen op zoek te gaan, terwijl dat ook van invloed is op welke manier je relaties aangaat.
Je wordt verondersteld een inzicht in geld te krijgen tegen dat je 18 jaar bent.
Terwijl er niemand over geld praat. Je wordt verondersteld verantwoordelijk te zijn voor je daden, maar hoe je gedachten werken in je brein die je daden bepalen daar wordt niet over geleerd.
Onder andere maken we daardoor grote fouten waaruit we kunnen enkele van onze grootste lessen leren.
Het is in je jeugd dat je leert je sterkte verder te ontwikkelen door met volharding je lijden om te zetten in wijsheid.
Net zoals je leerde lopen, spreken, zingen, eten, wassen enz. blijf je, maar steeds op een hoger niveau leren, maar niet als dat proces onder stress komt te staan.
In verenigingen leer je sterker te worden in plaats van door pijn te worden verzwakt. Maar het is niet altijd zo dat je automatisch profiteert van het ene succes in een bepaald gebied in een ander gebied.
Je kunt zeer sympathiek beschouwd worden in het milieu van de klassieke muziek, maar er kan een subgroep zijn in je sociale kring die daar bevooroordeeld naar kijkt.
Het betekent niet altijd, omdat je goede punten scoort dat daarom je zelfvertrouwen groot is.
Het kan dus veel energie vergen om jezelf her op te leiden naar een eigen zelfwaarde, zodat dit gaat domineren tegenover wat je in je kinderjaren gezien hebt.
Je gaat het niet alleen moeten zien doordat je jezelf beter leert kennen en het proces leert kennen, maar ook de motivatie vinden om je angstig gevoel om dit te veranderen aan te pakken.
Je vroegere ‘pesters’ of ‘narcistische ouders’ gaan daar niet zo gelukkig mee zijn, hoewel ze geloven dat ze het goed met je voor hebben.
Niemand zal echt begrijpen wat een persoon voelt die elke dag naar school komt waar er iemand of meerderen klaar staan om je te pesten. Maar niet als je zelf dit hebt meegemaakt.
De hopeloosheid die voortvloeit door zich vijf dagen per week naar school te moeten slepen weegt zwaar.
Gekoppeld aan het feit dat de meeste kinderen die gepest worden ook door hun ouders verteld worden dat ze naar school moeten gaan, omdat “het is belangrijk voor je toekomst!”
De meeste mensen die gepest worden denken niet aan morgen of de zorg over de toekomst, omdat hun leven grondig is verstoord.
Hoe passeer ik de speelplaats? Wanneer rijd ik met de fiets naar huis zonder mijn pester tegen te komen? Hoe ga ik nu weer het geweld ondergaan?
Mijn vader werd bijvoorbeeld boos op mijn moeder, omdat zij een oud gezegde gebruikte: doe niet zo gevoelig, en dat de depressies van mijn moeder daarvan de oorzaak waren.
Dus blijf je stil over wat je meemaakt, omdat het niet dieper gaat dan dat je gewoon sterk genoeg moet zijn om het aan te kunnen.
Stel dan nog, maar eens voor dat je homo bent. En dat je ouders zich daar totaal niet kunnen in inleven. En dat de kerk je als buiten menselijke categorie beschouwt. Met een tweede rang potentieel aan liefde. Een soort duivel.
Ik ken iemand die me vertelde dat als zij naar de wiskunde klas moest gaan dat dat precies naar haar executie was.
De zitplaatsen waren vast geregeld. Ze zat naast een soort vechtjas die er alleen maar van hield om te profiteren van haar sociaal onhandige karakter door steeds weer een reactie uit te lokken door tegen haar hard te boksen.
Het maakte niet uit de situatie, steeds had hij beledigingen die hij zich kon bedenken op een bepaald moment, voor haar klaar. Op alles wat ze deed, had hij opmerkingen. Hoe ze keek en sprak. Hoe hij geloofde dat ze was als een persoon. De pester moest zijn visie luidop uiten.
Hij vertelde haar dat ze walgelijk was.
De pester zei tegen haar om haar bureau te verplaatsen en duwde haar tafel weg. Het was ook de manier waarop de andere jongen die links van hem (de pester) zat lachte.
Het was op een manier alsof daar ‘s werelds hilarischte circus afspeelde en ze als dier werd geprikt met een stok. “Ik zal nooit echt begrijpen hoe iemand zoveel plezier kan halen uit andermans verdriet.”
Maar tieners zijn tieners en ze doen dingen die ik nog steeds niet begrijpen kan. Zegt ze nu nog.
Dynamiek van pesten op school.
Leraren dienen toch zo goed als kan de dynamiek van hun klaslokaal in toom te houden en wanneer het uit de hand loopt dienen ze vooraf tussen te komen.
Ze moeten weten wanneer ze moeten stappen ondernemen en niet alleen berispen, en de situatie laten bestaan. Leraars moeten tieners die samen spanning maken daar leren mee om te gaan en elkaar opvoeden tot respect.
Dat is zeker een moeilijke prestatie, en sommige leraars spelen die rol heel goed en anderen laten betijen.
Ik beweer zeker niet dat alle leerkrachten met pesten op school gemakshalve omgaan zonder zich bewust te zijn van de sfeer.
Sommige leerkrachten die ik ontmoette in het sportcentrum zijn prachtige mensen.
Andere waren totaal niet bekommerd hoe hun leerlingen zich gedroegen. Een sportdag beschouwden ze als een koffieklets met andere leerkrachten. Dat haatte ik.
Haar wiskundeleraar op de middelbare school gebruikte de tijd als ze gepest werd als onderbreking voor het teruggeven van de proeven.
Ze kreeg haar proeven terug van een man zonder expressie op zijn gezicht behalve dat het zo duidelijk was dat hij wist wat er gaande was, maar toch zei hij nada.
Hij was verzonken in het zoeken naar zijn blijkbaar vergeten notities in een stille klas waar de enige stem die te horen was de stem was van de jongen die me, met veel amusement bij zijn maatjes pestte.
Alle ogen in de klas waren op haar gericht, behalve deze van de leraar.
Ze zat op de eerste rij en nooit verdedigde ze haarzelf en nooit werd ze verdedigd door haar leraar. Op dit punt voelde ze haar alsof ze onzichtbaar en waardeloos was.
Hoe meer dit voorviel, op den duur elke les, hoe meer het een manier van leven voor haar werd. Ze begon te geloven dat ze zo was. Ze was al begonnen met haarzelf te haten, en dat zorgde op haar beurt nog voor meer pesterijen.
Het was zeer moeilijk om van dat zelfbeeld af te komen.
Naar beneden afglijden door pesten op school.
Haar punten en prestaties daalden voor verschillende vakken. De reden was niet, omdat ze aan intelligentie te kort had. Het was haar motivatie die volledig verdwenen was.
Ze geraakte op een punt dat ze het niet op kon brengen om nog te proberen. Ze haatte de soort persoon die ze geworden was.
Hoe verder ze naar beneden afgleed in haar motivatie hoe meer geïsoleerd ze werd tot ze uiteindelijk besloot dat ze niet meer naar school wou gaan.
Haar eindresultaten hadden daar zwaar onder geleden, maar het kon hier niet schelen.
Ze was blij dat het voorbij was.
De uitspraken dat sommige leerkrachten durven te uiten aan leerlingen van 17 jaar:
Met je stomme kop. Je zou je beter in de Dender werpen. Gij dikke moet dat niet proberen je zult toch op de bok blijven hangen.
Gelukkig aanvaardde de universiteit haar op basis van haar proefschrift. Toch liep ze na een paar jaar door haar negatief zelfbeeld vast in een depressie.
Ze leefde zo ongezond. Ook was ze zo weinig verbonden met anderen. Eindelijk na een tijdje kwam ze tot het besef dat ze alle gebroken stukken van haarzelf moest herstellen.
Ze had geen andere keus dan opnieuw de draad van haar leven op te nemen.
Ik ken dat gevoel en heb me dan laten inspireren door een zelfhulpboek. Dat hielp dan wel tijdelijk. Tot ik besloot het niet alleen te lezen, maar te herlezen, het in te prenten, het op Cd te beluisteren.
En me te verbinden met mensen die ook die cursussen volgden van persoonlijke groei. Ik ben nu een andere persoon. Een sterker persoon.
Een persoon die anderen wil aanmoedigen om zichzelf te respecteren en voor zichzelf als eerste te zorgen als je zelf niemand meer hebt, dus het maakt niet uit wat de omstandigheden zijn.
Daarbij denk ik dat God of Jezus liefde is. Iemand die pest doet dit niet, omdat hij of zij iemand is met bovennatuurlijke krachten en machten, integendeel.
Iemand die slaat, verkracht, pest enz. heeft geen liefde of moreel gezag meer.
Het is dan ook zo dat je aan het oordeel van deze persoon geen waarde kunt hechten.
De last van een liefdeloos persoon moet je nooit dragen.
Natuurlijk zou ik nu terug willen gaan. De personen die je als een stuk stront hebben behandeld willen pijn doen. Bijvoorbeeld de gangster tijdens de overval die ik meemaakte zouden voor mijn part wat pijn mogen krijgen.
Misschien een beetje gewelddadig zelfs? Misschien.
Maar dat ‘misschien’ doet niets aan de tevredenheid die ik zou krijgen van het gevoel dat dan mijn vuistslag in hun gezicht een ontlading zou zijn. Een ontlading voor hun lach en plezier met ons, mijn vrouwelijke collega en ik. Het plezier, terwijl ze ons belachelijk maakten en vernederden.
Het zou een vergelding zijn voor de angst die ik heb doorstaan.
Mijn grootste angst was dat ze aan mijn kinderen zouden raken. Gelukkig denk ik dat er geen tijdmachine bestaat die dat kan.
Want ik zou dan niet gezorgd hebben om aan mijn persoonlijke groei te werken en het omgaan met deze kwesties op een gezonder manier, hoe de politiecommissaris ons duidelijk maakte dat we gezien de barre omstandigheden goed hadden gereageerd.
PESTEN OP SCHOOL.
Pesten op school is iets wat daar altijd gaat zijn. Het is eigen aan kinderen, maar niet dat het zo uit de hand loopt zoals bij Brecht.
Het kan worden bestudeerd, weggespoeld, maar zal nooit volledig verdwijnen. Maar niet als er een volledige liefdevolle cultuur komt. Ziet dat er uit dat we dit overmorgen gaan bereiken?
Meerdere factoren dragen bij tot geestesziekten in de tienerjaren.
Narcistisch gedrag dat geen geestesziekte is, zal wel aan de basis liggen van gewelddadige pesten op school.
Pesten alleen of samen met andere factoren kunnen voor overweldigende complexe lasten zorgen. Voor sommigen zijn die lasten niet te dragen. Alleen met veel zorg helen die wonden.
Cliché informatie echter doet niets om tieners en kinderen te helpen die nog steeds lijden.
Ook de andere wang aanbieden of het lijden in stilte ondergaan is geen optie zelfs al zou ze verdedigd worden door een zogenaamd christelijk iemand.
Cultuur van populariteit.
Ik zou willen een boodschap geven aan iedereen die zich in hetzelfde schuitje heeft gevoeld als ik tijdens een gewelddadige overval met aanranding. Klink ik dan niet te veel als een prediker? Ongetwijfeld dat ik een prediker ben.
Het is belangrijk te onthouden dat iedereen gelijk is. Onze uiterlijk verschillende kenmerken hebben een weinig verschillende DNA-structuur. Ieder is een uniek individu. Er bestaat geen enkel gelijk DNA-profiel.
Dat de mensen die vernederd, gepest, verkracht enz. worden zich niet hoeven te voelen alsof ze geen persoonlijkheid hebben en dat ze niet door iemand geliefd zijn of kunnen zijn.
Populariteit is niet alles. Hoewel het voelt alsof populariteit belangrijk is. Immers de middelbare school is een ingebedde cultuur die populaire personen het meest uitgenodigd naar feestjes bijvoorbeeld.
Of omdat het onder jongeren zo belangrijk is aantrekkelijk of cool te zijn.
De mensen die deel uitmaken van jouw sociaal netwerk als jongeren zijn allemaal gekoppeld aan deze sociale ladder van populariteit.
Toch heb ik het ook meegemaakt dat mijn oudste zoon in een klas zat waar de leerkracht die soort waarden niet koesterde. Hij heeft nog steeds veel vrienden uit die tijd.
Net alsof in die klas niemand bewust die ladder beklom, zodat niemand de hoogste, de beste, de populairste werd. Bij mijn weten is in die klas dan ook niemand op de bodem terecht gekomen.
Wees niet bang om uw eigen persoon te zijn.
Als je jezelf bevindt aan de onderkant van de ladder dan is dat niet, omdat je saai bent, of een verliezer bent of ontbreekt aan iets. Dat denken de anderen.
De top van de ladder is gereserveerd voor diegenen die dienst doen als de na-apers van een populaire subgroep. En het valt te betwijfelen of ze veel persoonlijkheid hebben.
Diamanten.
Meestal bevinden zich de interessantste en vriendelijke mensen in de buurt van de bodem. Misschien, omdat ze dromers zijn van diepere vriendschap. Hebben ze wel thuis een goede opvoeding gekregen?
Dit kan dan best ook iemand zijn uit de rijkere klasse die zich niet hovaardig gedraagt.
Dat zijn de echte diamanten die je vindt nadat je veel gezocht hebt in het vuil. Dat is het mooie plantje dat groeit in het moeras. Het zijn diegenen die respect hebben voor zichzelf en de anderen.
Probeer je daarom los te koppelen van degenen die negativiteit in je leven brengen en doe niet mee aan roddels.
Respect.
Het meeste zelfrespect heb ik opgedaan in mijn eigen leven door me te ontdoen van mensen die anderen oneerlijk veroordelen of me oneerlijk veroordelen.
Je kunt niet zomaar blijven hangen tussen mensen die iemand als dief, hoer, zot, gestoord, slechte moeder, leugenaar enz. blijven veroordelen, terwijl je goed weet dat dat niet het geval is.
Je moet je ontdoen van die oneerlijke vonnissen over jouw leven.
Respect komt van je eigen individualiteit te zien als een gift die veel meer waard is dan het zich aanpassen aan het ideaal van een ander dat niet het jouwe is.
Heb je bijkomende suggesties, vragen of oplossingen. Ik hou er echt van om die te horen in de commentaren. Voor meer persoonlijk aangelegenheden contacteer me via Messenger. Alle links vind je het menu!
Je kunt natuurlijk ook vrienden en kennissen helpen door dit artikel te liken en te sharen.
Dit artikel is niet bedoeld om te diagnosticeren of een gids te zijn voor zelfdiagnoses. Het enige doel van dit artikel is strikt voor leerzame doeleinden. Mijn doel is om de lezer te laten nadenken om schadelijke individuen beter te vermijden.
Als je dankzij deze post meer inzicht hebt gevonden, vergeet dan niet om te reageren. Commentaar geven en delen zorgt voor verspreiding van bewustzijn.
Heb je een pest geschiedenis? In welke mate speelt die nu nog een rol? Wat doe je, omdat te verwerken? ‘k ben benieuwd naar jouw input.
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw commentaar en like.
Lees meer
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren