De naschoolse tijd kan zwaar zijn voor kinderen en ouders!
We gaan de lastige periode na school aanpakken in dit artikel. Dat is wanneer naschoolse ontregelde kinderen thuiskomen. Dan zijn ze soms erg bezig met zichzelf of krijgen zelfs een naschoolse ineenstorting. Het kan ervoor zorgen dat ouders zich afvragen wat ze moeten doen met dit kind dat blijkbaar een geweldige dag op school had en nu een beetje uit elkaar valt thuis.
Je hebt de hele dag elkaar niet gezien. Bovendien voel je je misschien gefrustreerd als je kind al zijn ongemakkelijke gevoelens en ontregeld gedrag op je lijkt los te laten.
Zeker als je van de juf hoort dat ze de hele dag super zijn op school!
Het is best mogelijk dat je kinderen het prima doen op school. Ze geven het beste van zichzelf op school. De juf kan dan ook niet begrijpen soms dat jouw kind op school zo braaf en lief is. Het hoeft ook geen nieuwe schoolervaring te zijn. Bijkomende veranderingen zoals nieuwe regels ten gevolge van corona kunnen de opwinding nog verergeren.
Een goede term om dit fenomeen te beschrijven is “naschoolse ineenstorting”.
Het betekent dat het kind de hele dag haar gevoelens en energie bij elkaar heeft gehouden om te voldoen aan de eisen van de juf en de andere leerlingen. Uiteindelijk kan het niet meer de gevoelens inhouden en is volledig uitgeput.
Naschoolse ineenstorting is als kinderen thuis komen in de veiligheid van hun thuisomgeving en ouderrelatie. Ze storten emotioneel in om alles eruit te laten.
Dit betekent vaak dat je meer emotioneel geladen communicatie, vijandigheid, weigering en weerstand ondervindt. Dat kan zich uiten in huilen, zeuren, agressie en gewoon algemene onaangenaamheden ervaart. Bedenk hoe het voor jou voelt na een lange dag hard werken.
Elk kind kan een naschoolse ineenstorting meemaken.
Dat geldt voor kinderen die neurotypisch zijn, die geen gediagnosticeerde problemen hebben. Zo’n naschoolse ineenstorting kan ook en waarschijnlijk nog meer, voor kinderen met gediagnosticeerde problemen zoals autisme, ADHD, angst, al dat soort dingen. Dit komt ook voor bij temperamentvolle kinderen.
Dit is dus een lastige periode voor iedereen. Daarbij is het is niet iets wat uniek is voor een bepaald kind of type kind. Je doet als ouder niets inherent verkeerd als naschoolse ineenstorting met jouw kinderen gebeurt. Dit is onderdeel van het ouderschap en onderdeel van wat er met kinderen omgaat in de schoolperiode. Er is dus een officiële term die hiervoor kan worden gebruikt, en het heet naschoolse ineenstorting.
Vat het niet persoonlijk op!
Je voelt je waarschijnlijk prikkelbaarder, vermoeider en misschien zelfs vijandiger dan je voor het eerst als ouder niet beseft dat het hier naschoolse ineenstorting betreft!
De sleutel is om de emoties en het gedrag dat kinderen gedurende deze tijd vertonen te begrijpen als een normale menselijke reactie. Maak niet de conclusie dat dit iets persoonlijks tegen jou is!
Je ziet dit thuis, en dat betekent dat je kind het gevoel heeft dat thuis de veilige plek is om dit naar buiten te brengen. Dus dat is hoe we naschoolse ontregelde kinderen graag voor de ouders herformuleren. Ouders van naschoolse ontregelde kinderen komen vaak in de denkwijze: “Mijn kind mag me niet. Mijn kind heeft problemen met mij.
Ze gedragen zich niet zo bij andere mensen. De naschoolse ontregelde kinderen gedragen zich en regelen zichzelf op school voor hun leraren. Ze mogen me niet, en daarom komen ze thuis en vallen ze uit elkaar.” Nee, het is eigenlijk het omgekeerde.
Het valt voor dat je op onbegrip stuit als je over de thuissituatie praat bij diegenen die niet over dit fenomeen weten.
Mijn kind voelt zich veilig bij me!
Kinderen zullen na school zo instorten omdat ze het gevoel hebben dat het veilig is om dat thuis te doen. Jij bent een veilig persoon voor hen om dat mee te doen. Dus dat is een goede zaak. Dat laat juist zien dat je een goede band met ze hebt.
Ze vertrouwen erop dat hoe ze zich ook gedragen, wat er hier ook gebeurt, ze het naar buiten kunnen brengen. Naschoolse ontregelde kinderen zijn ervan overtuigd dat je nog steeds van ze zult houden als ze ineenstorten. Dat je nog steeds voor ze gaat zorgen. Ze weten dat je zult helpen hen er doorheen te helpen.
Dus dat is hoe ik wil dat je erover nadenkt. Jij bent de veilige plek. Thuis is een veilige ruimte. Ze kunnen stoom afblazen. Ze weten dat ze veilig en geliefd zijn, hoe dan ook.
Het enige doel tijdens deze periode is om je te concentreren op decompressie.
Kinderen moeten de kans krijgen elke dag die ze net hebben gehad van zich af te schudden. Ze willen opnieuw kalibreren om contact te maken met het gezin of wat er ook gebeurt tussen naschoolse activiteiten en bedtijd.
Wat jezelf niet wil na een drukke dag!
Heb je een lange dag op het werk waar je een druk schema hebt? Cros je van het ene naar het andere? Heb je niet veel tijd voor jezelf gehad. Het is behoorlijk stressvol, je hebt veel te doen. Of misschien werkt het ergens niet. Misschien ben je een ouder die niet buitenshuis werkt, je regelt alles thuis, oké?
Denk aan hoe je je voelt na enkele uren achterelkaar van iets wat enigszins stressvol is of gewoon druk bezig is. Hoe voelt het als je bent omgegaan met iets wat moeilijk was? Wat wil je wel of niet doen zodra je thuiskomt of uit die situatie komt?
Hoe voelt het voor jou om je zo te voelen? En wat wil je dan wel of niet doen als je klaar bent met de werkdag of uit de stressvolle situatie? Wat is ondersteunend of niet-ondersteunend voor je? Ik persoonlijk wil liefst gaan fietsen.
Zelfreflectie zorgt voor meer empathie en begrip voor onze kinderen na een schooldag!
Dit is waarom ik denk dat het belangrijk is om daar voor onszelf over na te denken. Als we dat doen, geeft het ons plotseling meer empathie en begrip voor wat er met onze kinderen gebeurt na een lange schooldag, toch?
Als ik een lange drukke werkdag op kantoor heb gehad, is het laatste wat ik wil doen zodra ik thuis binnenloop, iemand andere dingen naar me laten gooien die ik moet doen of waarmee ik te maken heb, dingen die stressvol aanvoelen, of zelfs een gesprek moeten hebben.
Ik wil gewoon wat tijd om even te decomprimeren, toch? Jij waarschijnlijk ook of je hebt dingen waar je je op die momenten goed bij zou voelen. Dus we kunnen daar onze eigen persoonlijke ervaring mee nemen, en dat nu toepassen op wat er met onze kinderen gebeurt op dit tijdstip van de dag.
Ze voelen hetzelfde.
“Ik heb net zes en een half, zeven uur aan een bureau op school doorgebracht om al deze dingen te doen die mensen me zeiden te doen, sommige waren echt moeilijk. Ook waren er de problemen met leeftijdsgenoten, ook nog 17 andere dingen die tijdens de schooldag gebeurden”, en ze voelen zich een beetje gestrest, een beetje overweldigd, een beetje van “Oef, dat was veel ‘, en daarna moeten ze decomprimeren.
Dus als we er door die lens over nadenken, helpt het ons om dingen te doen die in die tijd nuttiger voor hen zullen zijn. Het helpt ons inherent te begrijpen: “O, juist, wat zou op dat moment echt vervelend zijn of me compleet doen stressen?” Oké, we willen die dingen niet doen met onze kinderen, toch?
Enkele dingen die helpen bij naschoolse ontregelde kinderen:
Concentreer je erop om jezelf gereguleerd en kalm te houden, ongeacht hoe je kind met je praat of zich gedraagt.
Vraag niet naar de dag en probeer niet een gesprek aan te gaan.
Houd de omgeving rustig en vermijd overmatige stimulatie.
Spring niet meteen door de rugzak of begin met huiswerk.
Als je meerdere kinderen hebt, kan het helpen om ze gescheiden te houden in hun eigen ruimtes.
Geef een bloedsuikerregulerend tussendoortje.
Mogelijkheden bieden om sensorische input te reguleren, afhankelijk van wat hun systeem nodig heeft (springen, lopen, schommelen, rugwrijven, zwaar werk, muziek, totale stilte, enz.)
Naschoolse emotionele ineenstorting
Op school letten kinderen meestal op hun emoties, hun zintuiglijke behoeften en voorkeuren, hun gedrag, hun meningen. Ze hebben dat soort dingen de hele dag verborgen gehouden.
Ze houden het deksel erop om te laten zien wat op school als acceptabel of goed gedrag wordt gezien.
Dus komen ze op het punt dat ze het niet meer kunnen, en ze zakken letterlijk emotioneel in elkaar als ze thuiskomen.
De naschoolse tijd kan ouders (en kinderen) echt in de war brengen, vooral als jouw kind zichzelf op school redt, maar volledig uit elkaar lijkt te vallen zodra ze thuiskomen. Ik heb dit in de loop van de jaren met mijn eigen kinderen meegemaakt en heb er met tientallen ouders over gesproken.
Het is echt zo dat jij het niet alleen bent. Je moet het dan ook niet persoonlijk oppakken. Als je moeite hebt om de naschoolse periode met je kinderen te beheren, denk ik dat het nuttig is om wat perspectief te nemen door na te denken over hoe we ons voelen na een lange dag hard werken.
We zijn over het algemeen niet op ons best in termen van frustratietolerantie, doen wat anderen willen dat we doen, of aardig zijn over veel van wat dan ook.
Zo voelen onze kinderen zich vaak na een lange schooldag.
Ze hebben het allemaal bij elkaar gehouden en ze hebben een uitlaatklep nodig. Dit betekent dat we hier het beste op kunnen anticiperen en dit tijdstip van de dag kunnen structureren om beter aan hun (en onze) behoeften te voldoen.
Er zijn een mix van strategieën die volgens mij nuttig zijn in deze tijd. Specifieke muziek, beweging in de natuur, trampoline, fietstochtje, een gezelschapsspelletje spelen, samen iets lekkers klaarmaken, wat in de tuinwerken samen, een balspel spelen, essentiële oliën om rustiger te worden.
Als je kunt vooruitlopen op en plannen kunt maken voor de decompressie die moet plaatsvinden, zal deze tijd van de dag voor iedereen soepeler en succesvoller worden.
En de podcastaflevering voor vandaag is een vraag van een luisteraar over dit exacte onderwerp, en ik geef meer diepgaande informatie en hulpmiddelen.
Is dit een lastig moment van de dag in uw huis? Ik zou graag hebben dat je aanvullende gedachten of tips hierover deelt met ons.
Focus op jezelf gereguleerd houden.
Dat betekent dat je hun misschien verhoogde emoties, hun ontregeling, hun razernij, hun stress zult ontmoeten met jouw kalmte. Je gaat hun ontregeling tegemoet treden met jouw regelgeving.
Concentreer je erop om jezelf kalm en gereguleerd te houden. Dat is in een situatie als deze eigenlijk iets makkelijker te doen, omdat we daarop kunnen anticiperen. We kunnen ons voorbereiden op het patroon dat dit waarschijnlijk een lastige, gevoelige tijd voor hen zal zijn, vooral als dat een patroon is dat je elke dag met je kind ziet.
En als we erop kunnen anticiperen, helpt het ons om ons emotioneel voor te bereiden om daarmee om te gaan. Houd jezelf dus gereguleerd. En het andere deel waar je totale controle over hebt en dat superbelangrijk is, is dat je hun opmerkingen of gedrag niet persoonlijk opvat. Dit gaat niet over jou.
En als je het op die manier kunt zien als “O, juist. Ze moeten stoom afblazen, ze hebben een zware dag gehad. Er zit veel in dat kleine lichaam. Er gebeurt veel in dat tienerbrein.” Als we er op die manier naar kunnen kijken en de focus kunnen verleggen van het feit dat het over ons gaat, stelt het ons in staat om meer gereguleerd te blijven en hen beter te ondersteunen.
Dit is niet het moment om te vragen hoe de schooldag is verlopen of om een gesprek aan te gaan.
De grootste fout die ouders na school maken. Jij rijdt het kind naar huis, zij springen in de auto. Zodra ze in de auto stappen, begin je met ‘Vertel me over je dag. Hoe was het? Hoe was de test?”, en ze zeggen: “Uh”.
Nu heb je misschien een kind dat, afhankelijk van de dag die ze hadden, misschien heel spraakzaam is en dat prima vindt. Maar als je een kind hebt dat worstelt in deze lastige naschoolse tijd, volg dan dit advies op en begin geen gesprek over school.
Het kan zelfs verstandig zijn om de hele weg naar huis helemaal niet te praten.
Ze springen in de auto en je zegt: “O, het is zo goed om je te zien.” En dan de rest van de weg naar huis stil zijn. Oké? Als je een kind hebt dat de bus neemt of iemand anders het afzet, het moment dat ze binnenkomen, begin niet met ‘Hoe was je dag? Vertel me erover.” Nee, gewoon “O, zo goed je te zien!”
En dan gaan we over op een regulerende en hopelijk decomprimerende routine.
Je kunt een andere keer vragen hoe het op school was. Bewaar dat voor wanneer ze zich in een meer gereguleerde, minder gestrest soort ruimte bevinden. Jouw belangrijkste doel in deze naschoolse periode is decompressie en regulering. Dat is je belangrijkste doel.
Een ander ding dat hier erg nuttig is, is om te proberen een rustige omgeving te hebben.
Dit zal er bij ieder kind anders uitzien, afhankelijk van het kind, maar we willen elke extra stimulatie vermijden die overweldigend, angstig of ongemakkelijk voor hen zou kunnen voelen. Als je een kind hebt met veel zintuiglijke gevoeligheden, dat gemakkelijk overweldigd wordt, dat heel, heel opgewonden en ontregeld thuiskomt, is deze rustige omgeving superbelangrijk.
Houd het stil, houd de lichten lager, zorg voor rustgevende muziek of helemaal geen geluid. Praat een beetje of helemaal niet, afhankelijk van wat ze moeten decomprimeren. Je wilt voorkomen dat er extra dingen gebeuren.
Ook superbelangrijk: in de overgrote meerderheid van de gevallen kun je het beste huiswerk of taakeisen vermijden tijdens die periode direct na school.
Ik weet dat ouders het vaak goed bedoelen door te proberen hen meteen het huiswerk te laten maken.
Vaak is ons denkproces: “Laten we dit gewoon afhandelen, zodat we de rest van de dag kunnen doorbrengen zonder ons er zorgen over te maken.”
Een plan maken om het later te doen.
Maar dat helpt niet een kind dat zes tot zeven uur bezig is geweest om alles echt binnen te houden, het bij elkaar te houden, opgewonden en gestrest is en tijd nodig heeft om te decomprimeren.
Ze stappen uit de bus, lopen de deur binnen, je begint meteen aan je huiswerk, dat is als een recept voor een totale ineenstorting. Dus doe dat niet. Je zou in de boekentas kunnen gaan en kijken wat er is, als dat van toepassing is, gezien de situatie van je kind, en dan een plan maken om dat later te doen.
Je kunt ze de tijd geven om te decomprimeren, te ontspannen, wat dingen zelf te doen en dan naar het huiswerk te kijken. Er is geen specifieke manier om dit te doen, behalve om het niet meteen aan te pakken. Dus ik zal maar zeggen, begin er niet meteen aan. Ook niet bij andere taakeisen.
Het moment dat je kind binnenkomt, is niet het moment om te zeggen: “Ik heb je gezegd dat je het vuilnis buiten moest zetten voordat je vanmorgen vertrok en dat deed je niet, en dat moet je nu doen.” Je kunt dat doen, maar het zal je of hen waarschijnlijk niet helpen tijdens deze lastige periode.
Dus bewaar dat soort taken, eisen en verzoeken en vereisten voor een tijdje later, wanneer ze gedecomprimeerd zijn, wanneer ze in een meer gereguleerde en kalme staat zijn, waar het is als: “Oké, ik heb de schooldag van me afschud,
De lastige periode na schooltijd is een geweldige tijd om kinderen in hun eigen ruimte te hebben.
Ik beveel dat ten zeerste aan, of je nu twee of tien kinderen in huis hebt. Als de zenuwen gerafeld zijn, hebben ze een lange dag op school gehad, dit is niet het moment om te proberen deel te nemen aan groepsactiviteiten, liefde voor broers en zussen en wat dan ook.
Laat kinderen in hun eigen ruimte, niet forceren of proberen om samen op dingen te focussen. Je merkt waarschijnlijk dat als ze samen in de auto zitten op weg naar huis, ze ruzie kunnen maken, wat dan ook. Zodra ze uit de auto stappen, iedereen naar zijn eigen hoek.
Ik bedoel dat niet letterlijk, hoewel ik het niet weet, misschien afhankelijk van hoe je huis is ingedeeld. Maar dit is een goed moment voor kinderen om dingen in hun eigen ruimte te doen. En als kinderen naar elkaar zeuren, vechten, vat dat dan niet persoonlijk op, zoals: “O, mijn kinderen haten elkaar. Ze zullen opgroeien zonder vrienden te zijn. Ik doe er niet goed aan om hen te helpen een band tussen broers en zussen te krijgen.’
Nee, ze zijn gewoon allemaal gestrest na school en dit is niet het moment voor samenzijn.
Ik doe er niet goed aan om hen te helpen een band tussen broers en zussen te krijgen.’ Nee, ze zijn gewoon allemaal gestrest na school en dit is niet het moment voor samenzijn. Ik doe er niet goed aan om hen te helpen een band tussen broers en zussen te krijgen.’ Nee, ze zijn gewoon allemaal gestrest na school en dit is niet het moment voor samenzijn.
De regulering van de bloedsuikerspiegel.
Afhankelijk van het schema van uw kind tijdens de schooldag, en misschien wanneer ze snacks mogen eten, wanneer ze lunchten, of ze hun lunch aten of niet, kan hun bloedsuikerspiegel op dit punt van de dag erg laag zijn en dat kan leiden tot veel verhoogde stress, angst, ontregeling, ruzie, humeurigheid dat alles. Een vieruurtje is dus echt belangrijk.
Dus je wilt ze vrij snel een goede voedzame snack geven om die bloedsuikerspiegel weer in een goed bereik te krijgen en ze voor het avondeten op te vullen. Natuurlijk niet te veel, want je gaat straks eten, maar je moet ze wel iets geven.
Dus misschien is dat een stuk fruit en wat crackers, misschien is dat crackers en kaas, misschien is het notenboter op wat toast, misschien is dat een stuk vlees, misschien is dat wat je ook doet, dat zijn goede voedzame snacks.
Wat kunnen ze op dat moment eten, dat binnen 10-15 minuten kan helpen om kinderen in een aangenamere gereguleerde staat te brengen.
En hydratatie, ook hier om over na te denken. Veel kinderen gaan de hele dag door zonder echt iets te drinken, misschien wat ze ook in hun lunchbox hebben, maar dat hoor ik de hele tijd van kinderen. Zet dus een lekker glas water voor ze klaar, laat ze hydrateren. Dat zal hen ook helpen herstellen van een stressvolle schooldag.
Kinderen die echt baat hebben bij een opzettelijke planning voor decompressie in deze naschoolse tijd.
Sommige kinderen hebben in deze periode echt extra ondersteuning nodig voor decompressie, vooral kinderen die autistisch zijn, ADHD hebben, misschien grotere sensorische verwerkingsproblemen hebben, kinderen met behoorlijk veel angst.
Voor sommige kinderen is het heel goed als ze het huis binnenkomen om in hun stille, donkere slaapkamer te gaan. Ze zullen daar een paar minuten tot een uur blijven, afhankelijk van hoe stressvol en ontregelend de dag voor hen was.
En ouders kunnen zich daar zorgen over maken, zoals: “O, is dat goed? Is dat goed?” Laat ze doen wat ze moeten doen om zichzelf tot rust te brengen.
Is de schoolsituatie ondersteunend voor je kind?
Dat is een indicatie, als uw kind in een rustige, volledig donkere kamer alleen voor twee uur per dag na school, dat is echt een goede indicator voor jou dat hun schoolsituatie en omgeving misschien niet zo ondersteunend is als het zou moeten zijn voor hen. Maar als ze dat nodig hebben, om zichzelf weer bij elkaar te krijgen, laat ze dat dan doen.
Misschien is dat een knus hoekje of een rustgevende ruimte in huis waar ze met hun verzwaarde deken of andere ondersteunende dingen naar hun tent gaan.
Ofwel is het buiten spelen? Als je een kind hebt dat na school echt beweging nodig heeft, laat ze dan op de trampoline zijn, laat ze fietsen, laat ze doen wat ze moeten doen, gewoon buiten zijn, blote voeten in het gras, schommelen op de schommel, wat het ook is, laat ze dat spel hebben om te decomprimeren.
Enkele zintuiglijke ondersteuningen die in het algemeen nuttig kunnen zijn voor de regulatie in deze tijd: diepe druk.
Nogmaals, dingen als een verzwaarde deken, misschien een rugmassage geven of een paar stevige knuffels of het masseren van hun handen dat soort diepe druk kan rustgevend en regulerend zijn. Zwaar werk, allerlei activiteiten, dingen dragen die zwaar zijn.
Sommige kinderen worden rustig als ze naar de kelder of naar hun garage gaan en wat gewichten optillen, wat van dat zware soort werk na school te doen. Zeer rustgevend en regulerend voor hen.
Dansen of schommelen kan voor sommige kinderen helpen.
Voor andere kinderen helpt onmiddellijk na school naar de schommel gaan en gewoon ergens tussen de 5 minuten tot 45 minuten op die schommel schommelen, gewoon die beweging krijgen die hun zenuwstelsel reguleert om hun hersenen een beetje te krijgen en lichaam terug op een stabielere, gereguleerde plaats.
Zorg dat je jouw kind kent en weet wat voor hem of haar werkt, maar om hem niet alleen toegang te geven tot dit soort zintuiglijke ondersteuning, maar hem ook aan te moedigen, en dat het plan te maken voor wat hij doet in die directe naschoolse tijd.
Het reguleren van beweging kan ook nuttig zijn.
Dingen zoals misschien gaan jullie samen wandelen of een fietstocht maken. Misschien is het een hindernisbaan die je hebt op het gazon of op de oprit of in de kelder. Beweging reguleren. Dat geeft hen de mogelijkheid tot beweging, maar op een regulerende, gestructureerde manier kan dat echt goed werken.
Rustige muziek kan daarbij helpen.
Soms zetten ouders de toon. Kinderen komen het huis binnen en er wordt orkestmuziek gespeeld, of zachte, kalmerende soorten muziek of wat dan ook. Als dat nuttig en ondersteunend is voor jou en je kinderen, ga je gang en doe dat.
Soms zijn die strategieën voor ons even rustgevend en regulerend als voor kinderen.
Ze zetten in de naschoolse tijd de toon in huis. Soms is geen geluid het beste. Geen extra geluid aan de gang hebben, want dat draagt alleen maar bij aan de overweldiging. Dus je kent je kind, je kent jezelf. Kies die auditieve omgeving net zo.
Dit zijn dus enkele specifieke tips en hulpmiddelen die nuttig kunnen zijn.
Ik denk dat het goed is om over de naschoolse ontregeling met kinderen over te praten.
Je moet er niet overpraten na school, maar in een weekeind of op een moment dat je samen bent, en je bent niet gestrest, en zij zijn niet gestrest.
Praat over wat je opvalt: “O man, deze naschoolse tijd is zo lastig voor ons, nietwaar? We krijgen ruzie, en jij en je broer kunnen niet met elkaar overweg. Mijn geduld is niet goed. Ik begin naar je te snauwen, en je lijkt boos over alles. Dit werkt voor niemand van ons. Laten we het daar eens over hebben.
Ik wil horen wat je daarvan merkt, en ik wil dat we een plan maken voor wat we kunnen doen dat nuttiger zal zijn.’ Dat is slechts een voorbeeld van hoe erover te praten.
Nogmaals, je moet rekening houden met de leeftijd en het ontwikkelingsniveau van jouw naschoolse ontregelde kinderen. Met jongere kinderen of met kinderen met aanzienlijke communicatieproblemen of cognitieve stoornissen, heb je hier misschien geen enkel gesprek over. Je kunt gewoon beginnen met het implementeren van deze strategieën.
Maar voor kinderen die kunnen deelnemen aan een dialoog over wat er gebeurt, moedig ik je aan dat te doen.
Praat over wat je opmerkt, vraag hen wat ze opmerken, vraag hun input over wat wel en niet voor hen werkt gedurende die periode.
Hoe voelen ze zich in die tijd? Wat merken ze? Wat zou je kunnen doen dat hen zou helpen? Of welke activiteiten zouden goed zijn? Dus vraag hun input, maak een plan en voer dat plan vervolgens uit.
Je zegt: “Oké, geweldig. Laten we dit de komende week proberen, en eens kijken wat ons opvalt. Laten we eens kijken of deze ideeën deze naschoolse periode helpen om ons beter te voelen voor ons allemaal.”
Probleemoplossende dialoog
En dan probeer je het. En dan maak je weer verbinding en zeg je: ‘Oké, laten we eens kijken naar ons plan. Wat werkt, wat werkt niet? Welke veranderingen kunnen we aanbrengen om het nog beter te maken?”, en het kan een soort van voortdurende probleemoplossende dialoog zijn.
Dat is een heel mooie manier om naschoolse ontregelde kinderen bij het proces te betrekken om hen te kalmeren. Zo kun je hen leren zich bewust te zijn van hoe ze zich voelen op verschillende tijden. Ze leren wat nuttig of niet nuttig is om te doen om te ontstressen. Op die manier leren ze pleiten voor hun behoeften, en ervaren ze dat je daarop reageert.
Dus een mooie kans om enkele van die sociale vaardigheden op te bouwen.
Ook bouw je op die manier een deel van die relatie met je en jouw kind op. Hen te leren zich bewust te zijn van hoe ze zich op verschillende momenten voelen, wat nuttig of niet nuttig is, uiten van hun behoeften en dat je daarop reageert.
Dus ik hoop dat deze ideeën en hulpmiddelen nuttig zijn voor jullie die proberen om te gaan met deze lastige naschoolse periode die ons allemaal overkomt.
Wat gaat er door je heen terwijl je deze post leest?
Jouw gedachten, gevoelens en ervaringen zijn ontzettend waardevol voor ons, want iedere perspectief is uniek. In deze bijzondere tijd wil ik benadrukken hoezeer ik om jou geef. Hoe zorg jij voor jezelf en je dierbaren terwijl je die speelse levenslust behoudt?
Ik daag je uit om zorgvuldig te zijn, maar ook om met moed nieuwe kansen te omarmen. Wie weet welke geweldige avonturen er op je pad kunnen komen! Ik kan niet wachten om je reacties te lezen!
Steun onze missie door aankopen te doen via bol.com:
via de links naar bol. of overweeg een donatie. Jullie support betekent alles voor ons. Laten ons weten hoe we elkaar verder kunnen inspireren op deze reis naar emotionele vrijheid en zelfontdekking? Werk met de vragen voor zelfreflectie.
Laten we samen een inspirerende dialoog beginnen in de commentaarsectie hieronder!
Als deze blog je aanspreekt, deel hem dan alsjeblieft.
Door te delen kunnen we nog meer mensen inspireren en ondersteunen op hun reis. Vergeet niet om ons te volgen op sociale media. Laat je stem horen door een reactie achter te laten en de tekst een duimpje omhoog te geven. Ontzettend bedankt voor je steun!
Toxische individuen en organisaties kunnen soms veel schade aanrichten, maar laten we ons richten op de positieve veranderingen die we zelf kunnen bewerkstelligen.
We bieden jullie gratis mogelijkheden aan om te groeien, met zelfzorgtips, helende oefeningen en manieren om trauma’s te verwerken. Samen kunnen we echt een verschil maken!
Zet je vandaag nog een stap VOORUIT met de Groeitaken? Kies maar!
Ik moedig jullie aan om door te zetten!
Annemie Persyn-Declercq
Ontdek meer van Zelfzorghelpers samen vrij en verbonden!
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
door
Tags:
Reacties
Disclaimer/Vrijwaring
Door toegang te krijgen tot deze blog, of video erken je, begrijp je en ga je ermee akkoord dat de inhoud van die video/blog geen therapie is. Dit is niet bedoeld om therapie te verstrekken. Deze informatie vormt geen medisch, juridisch of ander professioneel advies en/of behandeling.
Je erkent en begrijpt dat auteurs van deze blog/video geen erkende therapeuten zijn, psychiaters, psychotherapeuten, artsen of andere medische, psychologische en/of psychiatrische professionals. Annemie Declercq is een bachelor orthopedagoge met ervaring. Je gaat ermee akkoord om indien nodig de juiste medische en/of therapeutische behandeling te zoeken.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren