Het slachtoffer de schuld geven tiert welig in de samenleving, bij therapeuten en ook bij overlevenden van misbruik.
Het slachtoffer heeft zichzelf ook de schuld van alles. Gaat de therapeut voor narcisme daartegenin? Ergens is het allemaal wel begonnen met verbaal geweld. Het is mogelijk dat je dat vergeten bent, maar is dat jouw fout?
Ik blijf deze scapegoating aanvechten.
Meestal zegt men dat het slachtoffer gepamperd wordt. Dat het veel gemakkelijker is om een einde te maken aan misbruik door een narcist. Dat is niet waar. Daarom herhaal ik dat het niet je fout is. Het ziekelijke gedrag van een andere persoon zien en beseffen wat het misbruik en de invloed is op het slachtoffer is niet gemakkelijk.
Het slachtoffer heeft geen controle over de dader.
Dat inzien is een heel grote uitdaging voor het slachtoffer. Het maakt het er nog moeilijker en lastiger door als de samenleving, het publiek, familieleden, vrienden en de dader vertellen dat het je keuze was of is en onder je controle.
Het publiek kan verkeerd geïnformeerd worden. Veel narcisten opereren in het publiek domein en zoeken de aandacht van de media. Op die manier kan een narcistische cultuur heersen in een organisatie en omgeving. Sommigen vermommen zich als genezers en therapeuten. Echter, van psychologen en psychiaters kun je anders verwachten. Die zouden beter moeten weten.
Overlevenden van misbruik zijn gewoon om de schuld te krijgen dat ze niet goed genoeg zijn.
Mijn vrouw was niet goed genoeg als moeder, omdat ze haar kinderen ter wereld had gebracht met de keizersnede, vertelde haar misbruiker. Honderden malen werd ze met woorden geïndoctrineerd dat ze niet goed genoeg was. Dat had haar moeder ook getoond door haar te verwaarlozen tegenover haar broer en zus.
Tijdens alle mishandelingen werd ze ervan overtuigd dat ze niet goed genoeg was. Niet goed als moeder, niet goed als ambtenaar, niet goed als huishoudster, niet goed met geld, niet goed met seks, niet goed met religie, niet goed met vergeving enz.
En uiteraard voel je je niet goed door de mishandelingen en dat kan je verder overtuigen dat je niet goed genoeg bent, maar niet als je werkt aan je genezing.
De waarheid is echter dat de dader de schuld is van de mishandeling.
De dader is de persoon die geen goed doet. Hij of zij brengt opzettelijk schade toe aan een ander waarvoor hij of zij je als prooi gekozen heeft. In tegenstelling tot de narcistische dader, heb jij geen fout aan zijn of haar daden. Je bent natuurlijk wel verantwoordelijk voor je reactie, maar dan ook weer niet als je een kind bent.
Je misbruiker voelt zich superieur aan jou. Jij hoeft niemand te misbruiken om je goed genoeg te voelen. Je bent goed genoeg, zelfs al ben je niet perfect. In de ogen van de narcist ben je minder dan niets. Als je niet doet zoals hij het wil is hij in staat je te vermoorden. In veel gevallen wordt dit uitdrukkelijk gezegd. Het is dus absoluut nodig tijdig te breken.
Het is moeilijk om als slachtoffer vrede te vinden als je jezelf niet kunt overtuigen dat het je fout of schuld niet is.
Het is bovendien als therapeut voor narcisme, genezer of vriend van het slachtoffer moeilijk om iemand te overtuigen van het idee dat het niet hun schuld is. Dikwijls vindt het slachtoffer dat de narcist eerlijk naar hun fouten willen kijken zoals elk goed mens. Maar dit is niet de reden waarom ze therapie nodig hebben.
Niet het slachtoffer dient eerlijk naar zijn fouten te kijken om te genezen tijdens een therapiesessie, dat kan niet het doel zijn. Bereid zijn om verantwoordelijkheid te nemen voor jouw eigen genezingsproces is niet de verantwoordelijkheid op zich nemen van de fouten van een dader of tijdens een slachtofferrol.
Het is niet omdat iedereen fouten, vergissingen maakt dat je een gelijke deelnemer bent aan je eigen misbruik. Maar het is best wel mogelijk dat het zo voelt en dat je er zo overdenkt.
Je kunt niet de schuld hebben aan de dreigementen, slagen, diefstallen, opsluitingen, leugens, afpersing, ontvoeringen, gewelddaden, vernederingen, dwingelandij enz. van de dader. Volgens de “de wet van aantrekking” trekken we ervaringen aan om van te leren. Maar is dat er schuld aan hebben?
Ben je dan verantwoordelijk voor de daden van een misbruiker?
Omdat je hebt geleerd te luisteren, te begrijpen, je te verplaatsen in de gevoelens van een ander, heb je dan de schuld aan de daden van een misbruiker? Een therapeut voor narcisme kan ons attent maken op kwesties van vroeger dat >je hebt herhaald en dat een patroon zou kunnen geworden zijn. Maar is het daardoor onze schuld?
Inderdaad je moet een dader en een slachtoffer hebben, maar het is nog steeds niet de schuld van het slachtoffer.
Dit is een moeilijk aspect om uit te leggen, zelfs al erkent je hart dat als de waarheid. Het vinden van een rationele manier om dat uit te leggen is moeilijk en gaat verder dan een uitleg over het Stockholm syndroom, gaslighting en een verschil in macht (fysiek, emotioneel, financieel enz.)
Schrik bijvoorbeeld voor de invloed van de leugens van de dader over het gebeurde. Wat is het effect van het vertellen van wat er gebeurd is, terwijl je nog in shock bent? Wat is het gevolg van de PTSS voor je geheugen? Schrik dat je het niet kan vertellen.
Taal kan ook tekortschieten, en zeker het begrip voor iemand die geen ervaring heeft met misbruik.
Dus is er steeds een schrik bij het slachtoffer dat hij of zij misbegrepen zal worden. Onze kwetsbaarheid accepteren in die situatie, die al een lange tijd kan aanslepen, of gedurende een periode intens kan geweest zijn, kan moeilijk zijn.
Dat kan betekende dat bij het bespreken, vertellen enz. over de gebeurtenissen dat er een grote woede, een grote pijn, een intens verdriet, een grote verwarring de kop op steekt. Het is een moeilijk aspect om met taal uit te leggen wat het misbruik was en zeker als je in een afhankelijke positie verkeerd. Afhankelijk ook van de mate van empathie van de luisteraar en de luisterbereidheid van de toehoorder.
Onze kwetsbaarheid wordt groter in situaties waar onze macht drastisch wordt gereduceerd of waar we totaal geen macht meer hebben.
Als volwassenen willen we graag geloven dat we de controle en de keuze over ons leven hebben. We willen graag de uitkomst zelf bepalen. Als er iets ergs gebeurt willen we graag geloven dat een andere reactie een andere uitkomst tot gevolg zou hebben. Dat kan waar zijn, maar dat betekent daarom niet dat het ‘iets’ ergs had vermeden worden.
Wat als de reactie van het slachtoffer voor de dader geen enkele betekenis heeft?
Het is moeilijk om onze eigen machteloosheid onder ogen te zien. We kunnen letterlijk verstijven bij agressie. Dat is eng. Dat is ook bedreigend. Het is gemakkelijker om te denken dat als we ‘gewoon’ iets anders hadden gedaan het slechte resultaat had kunnen worden vermeden.
Maar dat ‘gemakkelijk denken’ is niet altijd van toepassing als er dingen gebeuren buiten onze controle.
Dat kan angstaanjagend zijn om in te zien. Het is ook gebruikelijk voor een co-afhankelijke type om te veel macht en verantwoordelijkheid te nemen, zoals het nemen van verantwoordelijkheid voor de gevoelens en gedragingen van anderen.
Ze nemen de schuld van de narcisten in hun leven over, zodat ze denken dat alles hun fout is. De schuld dan overnemen betekent dat ze het gevoel van machteloosheid niet hoeven onder ogen te zien. Dat heeft dan een vals gevoel van macht.
Lezen in jouw dagboek door een narcist(e).
Als bijvoorbeeld zonder je toestemming de dader leest in je dagboek, dan sta je daar behoorlijk machteloos tegenover. Als je iets op papier zet, of op een pc zet dan loop je altijd een risico. Daders kunnen je device hacken. In plaats van woede omwille van het hacken, ga je de schuld op jezelf leggen.
Als een dader geen enkele grens aanvaard tegenover jouw privacy, en absoluut er alles aan doet en de kennis heeft die groter is om in te breken in jouw privacy dan jouw kennis om je te beschermen, ben je machteloos.
Diegene die verantwoordelijk is, blijft diegene die de privacy van een ander met de voeten treedt.
Is het dan moeilijk om te aanvaarden dat een ander dit soort macht heeft over je? Het lijkt niet rationeel. Hoe kan het gebeurd zijn dat het slachtoffer zo heeft gereageerd vraag je en het slachtoffer zich af.
De meeste mensen willen zich echt niet als een slachtoffer voelen.
Maar er is een machtsverschil in de relatie tussen de dader en het slachtoffer. Dat kan door de plaats, het tijdstip, de verrassing, de onvoorspelbaarheid. De dader/ en of het slachtoffer kunnen niet weten waar ze stoppen en iemand anders begint.
Een inherent machtsverschil tussen therapeut en patiënt.
Bijvoorbeeld in de relatie met een therapeut voor narcisme kan er een inherent machtsverschil zijn. Of bijvoorbeeld ook in een relatie met een politieagent.
Je kunt iemand vertrouwen (zonder dat per se is bewezen dat de persoon te vertrouwen is), omdat iemand de overtuiging heeft dat ‘deze’ therapeut te vertrouwen is. Dan ontbloot je je ziel en belijd je je zwakheden en schaduwrijke plaats, waardoor je in een kwetsbare positie verkeerd.
We willen meestal goedkeuring en validatie, en liefde van gezagsdragers.
Dat schept bepaalde tendensen in ons gedrag en de gezagsdrager kan dan gebruik maken van deze tendensen en er van gebruik van maken om ons op een bepaalde manier te doen denken en te gedragen.
Niemand vindt het leuk om voor de gek gehouden te worden of te worden gebruikt. Het is verwoestend om dat toe te geven, omdat het onze zwakheid blijkt te zijn. Het is wat we liever willen verbergen voor het publiek.
In zo’n situatie ben je wel ook met twee, maar wel een leider en een volger. De leider kan een manipulator en dader zijn, en de ander een slachtoffer. Hoewel het een specifieke uitkomst is dat niet georkestreerd door het slachtoffer.
Het zal een welbewuste overtreding zijn door de leider, de dader en de gezagsdrager. In het geval van een therapeut is het een welbewuste overtreding van een ethische code en in sommige gevallen van de wet voor hun eigen gewin. Niemand anders dan de therapeut zelfs kan daar verantwoordelijk worden gehouden.
Het is de ethische en wettelijke verantwoordelijkheid dat een therapeut voor narcisme de grenzen van een relatie handhaaft.
Het is een deel van hun professionele opleiding om te weten hoe je dat doet en hoe je omgaat met moeilijke situaties.
Je vertrouwt op hun professionele expertise en je betaalt er voor. Als een therapeut voor narcisme een grens wel of niet opzettelijk overtreedt, is het hun professionele verantwoordelijkheid en niet de schuld van de patiënt.
Wat er ook gebeurt tijdens een sessie dan is het steeds de verantwoordelijkheid van de therapeut om de grenzen te handhaven.
Je kunt wel leren en groeien uit deze ervaringen, zodat je niet langer kwetsbaar bent voor deze vorm van misbruik. Vergeef jezelf, hou van jezelf en weet dat je dan een beter therapeut voor narcisme verdient.
Als je dankzij deze post meer inzicht hebt gevonden, vergeet dan niet om te reageren, commentaar te geven en te delen.
Ik hoop dat dit artikel echt helpt en als je stevig en echt stabiel wilt worden om contact te maken met je gezonde, ware en goddelijke zelf, wil ik je graag helpen een oplossing te vinden voor je problemen met narcisme.
Wat gaat er door je heen terwijl je deze post leest?
Jouw gedachten, gevoelens en ervaringen zijn ontzettend waardevol voor ons, want iedere perspectief is uniek. In deze bijzondere tijd wil ik benadrukken hoezeer ik om jou geef. Hoe zorg jij voor jezelf en je dierbaren terwijl je die speelse levenslust behoudt?
Ik daag je uit om zorgvuldig te zijn, maar ook om met moed nieuwe kansen te omarmen. Wie weet welke geweldige avonturen er op je pad kunnen komen! Ik kan niet wachten om je reacties te lezen!
Steun onze missie door aankopen te doen via bol.com:
via de links naar bol. of overweeg een donatie. Jullie support betekent alles voor ons. Laten ons weten hoe we elkaar verder kunnen inspireren op deze reis naar emotionele vrijheid en zelfontdekking? Werk met de vragen voor zelfreflectie.
Laten we samen een inspirerende dialoog beginnen in de commentaarsectie hieronder!
Als deze blog je aanspreekt, deel hem dan alsjeblieft.
Door te delen kunnen we nog meer mensen inspireren en ondersteunen op hun reis. Vergeet niet om ons te volgen op sociale media. Laat je stem horen door een reactie achter te laten en de tekst een duimpje omhoog te geven. Ontzettend bedankt voor je steun!
Toxische individuen en organisaties kunnen soms veel schade aanrichten, maar laten we ons richten op de positieve veranderingen die we zelf kunnen bewerkstelligen.
We bieden jullie gratis mogelijkheden aan om te groeien, met zelfzorgtips, helende oefeningen en manieren om trauma’s te verwerken. Samen kunnen we echt een verschil maken!
Door op de afbeelding hierboven te klikken kun je contact met me nemen via Whatsapp, messenger, mail en sociale media!
Zet je vandaag nog een stap VOORUIT met de Groeitaken? Kies maar!
Ik moedig jullie aan om door te zetten!
Annemie Persyn-Declercq
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren