Zit je in een ivoren toren met veel culturele competentie?
Het is belangrijk om te weten dat veel “blanke” “gezonde” mensen antiracist en anti-discriminant kunnen zijn, alhoewel ze geen culturele nederigheid aan de dag leggen. Je wordt antiracist, als ervaringsdeskundige, als therapeute, als collega, als familielid, als mens, als bejaarde, als gepensioneerde, enz. Maar ze zijn dat niet geworden vanuit hun ivoren toren.
Als ik het in dit artikel over cultuur heb dan heb ik het bovendien (naast de Vlaamse en de Chinese cultuur) over de levenswijze van mensen in armoede, mensen die lijden aan trauma’s, net zoals je het kunt hebben over een bedrijfscultuur.
Vanuit je ivoren toren behandel je mensen als nummers, gevallen of dossiers. Dat is diepgaand voor de levenshouding van die persoon. Dat breidt zich op den duur uit naar al zijn levensdomeinen.
Een expert in manipulatieve communicatie is het tegenovergestelde van culturele nederigheid.
Er ontstaat een soort beroepsmisvorming, iedereen wordt benaderd vanuit een bepaald concept, strategie of ideologie. Die gewoonte heeft na een tijdje zijn karakter misvormd.
Ik meen met het nadenken over een anti-discriminerende houding iets meer (eigenlijk veel meer). Ook duid ik verder dat begrip in een tegenstelling met “het hebben van een communicatievaardigheid” om met verschillende mensen te spreken.
Meer dan goede bedoelingen.
Het hebben van een anti-discriminerende houding is iets meer dan “kennis” te hebben van culturele verschillen of specifieke gevoeligheden van een bepaalde groep.
Het is niet alleen omdat je over communicatievaardigheid met bepaalde groepen, gemeenschappen en situaties beschikt en die gebruikt dat je een antidiscriminatie houding hebt. Zelfs al heb je in relatie daarmee ook over je eigen identiteit nagedacht.
Dat uitgangspunt hebben zorgt voor een houding die meer actief is. Zelfs meer dan intentioneel, wat dus meer is dan goede bedoelingen hebben.
De goed communicerende narcist
Het is perfect mogelijk om racist te zijn (of narcist) en toch te kunnen communiceren met verschillende van die minderheidsgroepen. De meeste psychiaters, therapeuten en psychologen daar ga je toch vanuit dat ze goed kunnen communiceren.
De ervaring leert echter dat velen van hen blank zijn, en dat ze dikwijls twijfelen aan de echtheid van de ervaring van de gediscrimineerde persoon. De twijfel kan ook uitgedrukt worden in een vorm van sarcasme, waarin dan stereotypen worden gebruikt.
Daarnaast kunnen communicatievaardigheden perfect gebruikt worden om de spanning op te drijven, om haat te verspreiden en dat is niet alleen een kwestie van stijl.
Dat kan op een agressieve manier, passief-agressieve manier of nog subtieler zijn.
Toch hebben de meesten onder ons het besef dat een bepaalde stijl van communicatie net stigmatiserend, intimiderend en manipulatief is.
Het is dus niet alleen om het “in het algemeen hebben” van de juiste gesprekspatronen, maar zeker ook de inhoud kan precies trauma’s triggeren bij de ontvanger van de boodschap.
Communicatie kan intimidatie en verbaal misbruik worden, bewust of onbewust.
Je zou verwachten dat therapeuten, psychologen, rechters en psychiaters zich daar allen van bewust zijn, maar in de praktijk kom ik toch vaak te horen dat het lezerspubliek die ik heb zich vaak niet gehoord voelt als ze het over hun misbruik hebben in de zorg of in de rechtbank.
Weigeren om deel te nemen aan een niet-gesprek of een niet-vriendschap.
Dat is dan ook de reden waarom ik volgens mijn eigen inzicht mensen die zich geroepen voelen om personen te discrimineren, die aan victim-blaming of shaming doen of een persoon die blijk geeft van dergelijke personen “leuk” te vinden dat ik zo’n persoon weiger op mijn sociale media.
Daden eerst.
Of ze dan beweren dat ze een relatie hebben gehad met een narcist of de indruk wekken dat ze goed onderlegd zijn in wat narcisme zou kunnen betekenen en soms zelfs blijk geven van een cognitieve empathie maakt weinig uit voor mij.
De daden die ze doen of juist niet doen net leveren het bewijs dat ze weinig empathie hebben. Wie weet geven ze zich uit voor hoogsensitief iemand en zijn ze in de praktijk een verborgen narcist?
Hypocriete houding: anti-narcist, maar niet anti-discriminerend
De reden heb ik al meermaals herhaald. Mensen die blijk geven van “narcistische tendensen”, of “racistische tendensen” en personen die er voor gekend zijn anderen steeds weer de schuld te geven, of anderen te beledigen, of complottheorieën te ondersteunen kortom aan haatzaaierij doen (dat is ook een specifieke stijl van communicatie) zijn nog niet tot het besef gekomen dat dit van uit menselijk oogpunt een heel hypocriete houding is.
Aan de ene kant willen ze steun vinden voor het misbruik die zij hebben ondergaan en aan de andere kant ondersteunen ze personen of groepen die “misbruik” plegen.
Dat merk je dan meestal door “de vind ik leuk” ‘s die ze hebben, of doordat er geen klein beetje sociaal engagement te vinden is, of doordat je zo aanvoelt dat het imago dat ze opbouwen fake is.
Ontkenning
Eigenlijk zitten ze nog in de ontkenning fase van hun trauma, en kan het trauma zo pijnlijk zijn dat ze zich beter gaan voelen door discriminerende personen te gaan volgen en dus eigenlijk zelf opschuiven naar narcistische tendensen.
Sommigen geven het dan gewoon ook toe dat ze eigenlijk wraak willen plegen op hun ex-partner. Je kunt je misschien wel inbeelden dat ik hen daarvoor de tips zou kunnen geven maar dat absoluut niet zal doen.
Geweldloze communicatie
Bovendien is het voor mij onmogelijk om met iemand geweldloze communicatie te onderhouden, iemand te helpen ontdoen van zelfsabotage door verinnerlijking van gewelddadige communicatie die hij of zij heeft ondergaan, als deze persoon tezelfdertijd personen of groepen ondersteunt die verbale misbruik communicatie gebruiken, waaraan ze dus ook onderhevig zijn doordat dit op hun feed verschijnt en ze die mee sociaal promoten.
Het zegt ook veel over het innerlijke van die persoon als ze figuren leuk vinden die niet de universele rechten van de mens onderschrijven. Het zegt ook veel over hen als ze nog niet door hebben dat we met een zware klimaatcrisis te maken hebben.
Uiteindelijk is die persoon nog te veel gericht op het externe om aan zijn innerlijke verwerking te beginnen.
Minderheidsgroepen
Het is ook een feite dat in de gemeenschap er slechts kleine aantallen mensen zijn die hulpverlener, ervaringsdeskundige of leiders zijn, vanuit deze verschillende minderheidsgroepen.
Die verschillende minderheidsgroepen zijn ook weinig vertegenwoordigd in de beleidsorganen en politieke organisaties.
Maar het is bovendien mogelijk dat iemand die tot een minderheidsgroep hoort niet het bewustzijn heeft om een geweldloze communicatie te hebben met zijn eigen groep.
Wat is de invloed van racisme en/of discriminatie op de geestelijke gezondheid van iemand?
Stel dat je niet bewust bent van je discriminerende houding en je wilt iemand helpen die lijdt onder narcistisch misbruik wat zal de invloed daarvan zijn op die persoon? Wat denk je dat je superieure houding tot gevolg heeft op de geestelijke gezondheid van iemand of in het algemeen?
Om te meten en een test te doen of iemand een discriminerende houding heeft weet je dat als het antwoord op die vraag is dat mensen gewoon mensen zijn. Dan heb je het resultaat dat je met iemand te doen hebt die niet in staat is om bewust te worden van wat zich in een situatie afspeelt en niet weet hoe zich met iemand uit zo’n minderheidsgroep te engageren precies, omdat ze zich niet bewust zijn dat die invloed bestaat.
Discriminatie bestaat genoeg. Dat is genoeg.
Het is belangrijk om het vermogen te hebben om bewustzijn, medeleven, mededogen te communiceren dat deze discriminaties gebeuren.
Erkennen dat onderdrukking van mensen op persoonlijk en op structureel niveau een realiteit is, is belangrijk.
Het is belangrijk te weten dat dit in de geschiedenis is gebeurd, zowel heel vroeger, als in het nu en in de toekomst.
Het is daarom heel belangrijk om niet in de modus van victimblaming te gaan. Als we proberen mensen te verdedigen en uit te leggen dat mensen pijnlijke zaken hebben gedaan en gezegd dan laat dit de andere weten dat jij dan niet iemand vindt die veilig voor je is, want ze zijn niet echt voor jou.
De Blanke Vlaming
Om een goede connectie te hebben vereist het van jou (of mij) als je niet behoort tot de minderheidsgroep, dus als je behoort tot een meerderheidsgroep (bijvoorbeeld een gezonde blanke Vlaming van rond 35 jaar met werk uit de middenklasse) om je verdedigingsreactie los te laten.
Immers onze meestal voorkomende tendens is om connectie te leggen met de persoon die een reflectie (spiegel) is van onszelf. Het vergt meer “zien” als dat iemand is uit een groep volledig verschillend van je “opvoeding”.
Als je een man bent en een man deed iets verkeerd tegenover een vrouw, dan heb je de neiging, omdat te willen goed maken. Dat kan betekenen dat je het gevoel hebt dat jij als man iets verkeerd hebt gedaan, en dat je het daarom wilt goed maken.
Discriminatie is ook niet worden gezien.
Vanuit eigen ervaring kan ik zeggen door samen te zijn met mensen met een beperking dat ze dikwijls zeggen dat ze door niemand worden begroet, omdat ze in een rolstoel zitten.
Ze lijden onder het niet zichtbaar zijn, omdat systematisch mensen hun niet aankijken wanneer ze elkaar kruisen. De omgeving weigert met anderen woorden om naar hen te kijken.
Omdat ik zelf niet in een rolstoel zit had ik daarop onmiddellijk, bijna automatische een defensieve reactie waarover ik niet sprak, omdat ik besefte dat ik dat ook had gedaan, niet durven kijken naar iemand die een beperking heeft, door te staren naar iets anders, zonder dat je overdenkt hoe het zou voelen als iedereen dat doet.
De invloed die je hebt zonder culturele nederigheid.
Besef ook dat het best kan dat je die bedoeling niet hebt om anderen te discrimineren, maar dat de invloed wel discriminerend is.
Je kunt dus niet de bedoeling hebben om ruw over te komen of te zijn, maar je moet in staat zijn om daarover te reflecteren, er even bij stil te staan dat er een invloed is van je gedrag.
Discriminatie tegenover culturele nederigheid.
Dus als je als blanke coach of zogenaamde expert staat tegenover een minderheid (hetzij mensen in armoede, mensen die een trauma hebben opgelopen, kinderen enz.) die hun verhaal doen of een ervaring beschrijven dan kan het als je dat zelf niet hebt meegemaakt een automatische instinctieve reactie zijn om uit te zoeken hoe die persoon de situatie op een niet correcte manier heeft geïnterpreteerd.
Want het is duidelijk dat we willen geloven dat de samenleving en de meeste mensen fair en rechtvaardig zijn. Je vindt namelijk dat je geen verschillende reactie hebt dan de meeste mensen, en daarom dat je niet slecht bent. (wat op zich al een generalisatie is)
Luisteren je wel goed genoeg?
Je moet er dus echt blijven bij stil staan wat die persoon zegt, over wat die persoon meemaakt, het laten inzinken, de context zien. Want we kunnen het ons niet volledig voorstellen, maar toch proberen bij benadering om ons dat voor te stellen wat het moet betekenen en aanvoelen om deze ervaring te hebben.
En dan pas een antwoord te geven. Als je dat doet “je bewust inleven” in een andere die niet is zoals jij, kan dat op een heel diep niveau genezend werken, veel meer dan wanneer dat van iemand is die tot dezelfde groep hoort.
De invloed van zich inleven in de andere!
Als bijvoorbeeld een man dat kan tegenover een vrouw die narcistisch werd misbruikt door een man en als je je kunt inleven dan zal dat een groter effect hebben op die vrouw.
Wanneer je iemand vertelt hoe verkeerd het is wat is gebeurd (het misbruik) tegenover jou dan kun je reactie op verschillende manieren bij de luisteraar inkomen naar gelang wie reageert (man, jongere, vrouw, minderheid, mens met beperking, gelovige, atheïst, boeddhist, Marokkaan, vluchteling, migrant enz.), omdat ze zich wel of niet met deze persoon kunnen identificeren.
Culturele nederigheid als oplossing
In plaats van zich hulpeloos te voelen om deze bepaalde persoon te kunnen bijstaan, uit een compleet verschillende groep kun je nederig blijven. Je kunt dan bijvoorbeeld denken dat je niet de vaardigheid hebt om deze unieke persoon te helpen (bijvoorbeeld iemand met een beperking).
Het gaat niet alleen om een vaardigheid te hebben om te communiceren met verschillende culturen, maar ook een culturele nederigheid zoals beseffen dat je niet alles weet.
Culturele nederigheid is ook steeds verder willen bijleren.
Het is een openheid hebben en bewustzijn, met nederigheid en met mededogen. Als je die culturele nederigheid hebt, dan kun je wel dat genezend moment bereiken. Nog meer zelfs de invloed is zelfs groter op het genezingsproces van beiden.
Als je de andere benadert vanuit de plaats van “open, niet-veroordelend accepteren”, kan het zijn dat je je eigenlijk niet volledig als anti-discrimineren wilt uitspreken. Voelt dat niet te veel als stille berusting is deze tijd?
Is dat niet een onaanvaardbare positie?
Ik denk dat het mogelijk is om tegelijkertijd een open, niet-veroordelende persoon te zijn en antiracist te zijn. Het is natuurlijk een niet comfortabel positie als je je laat confronteren met de realiteit van een ander.
Misschien zijn we wel nooit in staat om volledig de gevoelens van een “ander” uit een minderheidsgroep te begrijpen, maar je kunt empathie en medeleven tonen en de fouten erkennen die anderen hebben ervaren.
Ken je nu het verschil tussen “ik ben geen racist want mensen zijn mensen” en ik ben tegen racisme en zal actief met raciale etnische minderheden antiracisme steunen.”? Of ik voel me niet superieur aan anderen want ik ga actief elke discriminatie bestrijden?
Geen opzettelijke vooringenomenheid
Het hele punt van een ander helpen genezen is dat we volledig emotioneel geïntegreerde volwassenen moeten worden. Dat vereist de afwezigheid van elke vorm van opzettelijke negatieve vooringenomenheid over ras, geslacht, taal, seksuele geaardheid, opleiding enz. Enz. Enz.
We moeten echt opzettelijk uit onze eigen verdediging stappen om aanwezig te zijn voor iemand anders. De waarheid is dat we allemaal zijn opgegroeid in deze cultuur en dat we allemaal racistische, seksistische, homofobe en xenofobe gedachten door onze hersenen laten flitsen … zelfs als we behoren tot die groepen die zijn afgewezen door stereotypen!
Antiracistisch
Omarm de term ‘antiracistisch’ als een hulpmiddel om je te helpen actie te ondernemen om buiten jouw eigen ‘comfortzone’ te treden om aanwezig te zijn voor zwarte en bruine mensen en tegen het systematische racisme dat we allemaal in onze cultuur leren.
Je kunt je beperking accepteren om te weten hoe het is en open te staan voor de heel andere realiteit van een andere persoon. Je kunt leren erkennen dat racistische en discriminerende realiteit echt bestaat. Dat is nodig.
Problemen erkennen
Vaak voelt de gediscrimineerde persoon dat een ander niet in staat is om zelfs, maar de problemen te erkennen die discriminatie met zich meebrengt. Dat heeft een nog meer vernederende ervaring.
‘ Kun je tegen een ander zeggen dat discriminatie, haatzaaierij, pesterij in feite altijd gebeurt en verwoestend is? Kun je zeggen tegen een ander: Ik zie je, ik begrijp je.
Ik schaam me voor de opzettelijke onwetendheid en passiviteit van mij, ik treur om je, en ik onderneem actie om mezelf wakker te maken, mezelf op te voeden en om echte vriendschappen met “zondebok” mensen te koesteren. ”
Culturele nederigheid
Cultureel bekwaam worden is fundamenteel, maar is nooit af, daarom het begrip culturele nederigheid. Het is oprecht en wekt vertrouwen, verbinding en verstandhouding.
Stemt dat niet overeen met het onbegrip dat we voelen voor emotioneel en narcistisch misbruik?
Ik daag je uit om te zien dat de samenleving niet zo is opgezet dat alle mensen door instellingen, systemen en individuen als gelijk worden beschouwd.
Mensen nemen een identiteit aan die nauw verweven is met hun beleefde ervaringen. Het is die zogenaamde identiteit die er voor zorgt dat we de gewelddadige onderdrukking van anderen negeren.
Maar denk jij dat het mogelijk is om anti-narcist te zijn maar geen antiracist? En wat heeft je aandacht getrokken in dit artikel?
Laat het me weten in de commentaren. Vragen, ik antwoord graag.
Respectvol van mening verschillen
Terwijl ik dit artikel schrijf, weet ik dat niet iedereen die dit leest het met mij eens is. Ik respecteer dat. Maar de laatste paar jaar van mijn leven is zeer gericht om ervoor te zorgen dat mensen die kwetsbaar zijn daadwerkelijk de informatie die ze nodig hebben krijgen om hen te helpen een deel van hun macht terug te nemen en om kwetsbare mensen te beschermen.
Dus nogmaals ik respecteer dat velen van jullie een verschil van mening hebben en dat is absoluut prima. Zij kunnen hun ideeën daarover uitwisselen als dat met respect wordt gedaan, want dat is de enige manier waarop we gaan samenleven in dit land, in deze wereld.
Ik zie een gemeenschappelijke menselijkheid. Bovendien zie ik in ieder mens gedeelde strijd en gedeelde pijn, maar we moeten de systemen ontmantelen die mensen systemisch onderdrukken en mensen bevoorrechten tegenover anderen.
Ik ben bereid om dit uit te houden want ik denk dat iedereen en overal, kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen een beter uitzicht op een meer vreedzame en rechtvaardige wereld verdienen.
Wat gaat er door je heen terwijl je deze post leest?
Jouw gedachten, gevoelens en ervaringen zijn ontzettend waardevol voor ons, want iedere perspectief is uniek. In deze bijzondere tijd wil ik benadrukken hoezeer ik om jou geef. Hoe zorg jij voor jezelf en je dierbaren terwijl je die speelse levenslust behoudt?
Ik daag je uit om zorgvuldig te zijn, maar ook om met moed nieuwe kansen te omarmen. Wie weet welke geweldige avonturen er op je pad kunnen komen! Ik kan niet wachten om je reacties te lezen!
Steun onze missie door aankopen te doen via bol.com:
via de links naar bol. of overweeg een donatie. Jullie support betekent alles voor ons. Laten ons weten hoe we elkaar verder kunnen inspireren op deze reis naar emotionele vrijheid en zelfontdekking? Werk met de vragen voor zelfreflectie.
Laten we samen een inspirerende dialoog beginnen in de commentaarsectie hieronder!
Als deze blog je aanspreekt, deel hem dan alsjeblieft.
Door te delen kunnen we nog meer mensen inspireren en ondersteunen op hun reis. Vergeet niet om ons te volgen op sociale media. Laat je stem horen door een reactie achter te laten en de tekst een duimpje omhoog te geven. Ontzettend bedankt voor je steun!
Toxische individuen en organisaties kunnen soms veel schade aanrichten, maar laten we ons richten op de positieve veranderingen die we zelf kunnen bewerkstelligen.
We bieden jullie gratis mogelijkheden aan om te groeien, met zelfzorgtips, helende oefeningen en manieren om trauma’s te verwerken. Samen kunnen we echt een verschil maken!
Door op de afbeelding hierboven te klikken kun je contact met me nemen via Whatsapp, messenger, mail en sociale media!
Zet je vandaag nog een stap VOORUIT met de Groeitaken? Kies maar!
Ik moedig jullie aan om door te zetten!
Annemie Persyn-Declercq
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren